гора (ж.)
Ти остана детенце, утеха една во жалост, бујно ко фиданка в гора, За подвигот татков со восхит ти, иако мало, сакаше јас да ти зборам.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Но и други борци ќе воскресне Река и водач нивни ќе излезам в гора.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Да, така дрвар лесно сече в гора гранка здрава од дабот толку силен, стар.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Од тоа поминаа пак на громка, но безрезултатна пропаганда во Македонија: им изнаветија на Македонци, млади ученици од бугарски и грчки училишта златни гори за во Србија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Зелениот здравец и горските цвеќа што дење и ноќе ве следеа верно, по смртта ви дарат пак чудесна среќа над вашите гробја наведени смерно.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Уште малку гората ќе зајачи, ќе затрепери градот… Слободата е на прагот!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
И што друго можел? Или со пушка во гора или со торба на печалба.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Добро ги познава тој сите тие чорбаџиски кожодери како гнили печурки по гората!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
АРСО: Што велиш, нашето ти е како во песната. (Рецитира тихо претпазливо.) Иди у гора — вуци, слези у село — Турци, влези у црква — светци, излези вонка — слепци, влези у куќа — буи, излези вонка — муи.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Дејгиди горо зелена! Дејгиди водо студена!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
„Чернеј горо, чернеј сестро..."
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
В горите лисја капале - в избите веди м'скајат!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Нели Раткин глас ми дочу таа ми ти пуста гора, од жал, леле, лисја рони и на Ратка кротко збори: „Дејди, Радо, пиле младо, што ал, Радо, ми те најде, та сред тоа ноќно време тага виеш, с’лзи лееш?
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
- Ејди, горо, шумно горо, шумна горо јаворова, ни за мајка, ни за татко, ни за прво либе жалам.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
И од таа темна гора песни наши, ора ќе се вијат, ќе се веат, надежта ќе сеат. ***
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Тешко е братко, Стојане, мило да немаш крај себе, сакам на книга да учам, в очи ми солнце да влезе, мракој ми душа затнале, ко лисја капат денови, в гора мени промени, одново лист ќе потера, а мојте братко, младини не ќе ги видам никога. – Дејгиди кучко погана, куќа ми, кучко, поцрне.
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Остана сирак гората, остана сирак народот, најголем сирак борбата спротиву свети Илија.
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Чунот се пробиваше тешко низ тесниот пат, просечен низ честата гора од трска.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
„Да била гора зборила, не би гу пасле овцете, не би гу секла секира.“
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Пилиња пеат – во китна гора, и орач рано – на нива ора,- се зори зора ...
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
