глушец (м.)
Кај нас во визба има глувци.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Се плашат да не им влезе мачка. Улави се. А глувците на глава им се качуваат.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
За заметот, ако сакаш, некоа ока сланинка, троа масца, сиренце, некој тагар брашно, гледај нема со шо да и прерана виа мојте глувци.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сѐ се смирува. И грблестите глувци над мојата глава.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Инаку – готови сме. Без вода што ќе правиме. Ќе исцркаме како глувци.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
За сетилата на луѓето поклопени со мртов мрак во своите соби разјадувачкото крцкање на глувците не беше никаков допир.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- На глувците не им е потребен развигор, - се шегува Павле.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Како глувци ќе се издавиме, и тоа на крајот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Внатре ни глушец не може да живее.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Не можам. Дотука е. Глувците ги изгризале последните страници.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Еден лав пред глушец бесен в страв се тресе.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
- Што ѓавол е сега ова? Глушец ли е, жаба ли е, птица ли е?
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Како што внедоапица дојдоа така пројурија низ окопите едни како да се жирафи гледајќи преку окопите, а други подведнати како изгладнети мачки глушец што бараат, се пикнаа во земјанката кај командирот, рекоа што рекоа таму и како што брзо се појавија така брзо се изгубија по истиот окоп назад.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Земи го ова стапче, разбуричкај низ тревата, размавтај и сѐ што е живинче: змија, гуштер, глушец, оса, еж, - сѐ ќе избега. Потоа јагодите се твои.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
— Ќути да не се врате да чуе па да не запале овде сете да изгореме, како глувци! — вели стрико му Куле и почна да го советува да не си го брка касметот што му го навеал господ, благодарејќи на милоста од бегот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Андон одвај го дочека тој предлог, бидејќи и тој цела зима преседе како глушец в дупка кај дедот Паленѕа на колибата, та и нему му се заминуваше преку Дуње, да ја наѕре Андоница и децата. Само Стојче се понамурти, но не одрече.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Инаку ќе му го дада огнот на селото и ќе ве испеча како глувци сете! — грмеше Толе со својот длабок глас и им се закануваше дека сите ќе ги избеси на врбите во ливаѓето.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
24. МАЧКА СО ЅВОНЕЦ НЕ ФАЌА ГЛУШЕЦ - а некои со тапан по зајак јурат, овој, пак, нели и брзоног и ушест, свирката ја слуша, ситно оро игра, дејгиди ура, ура!... реката песок носела морето да го полни!
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Не можеше да ги донахрани. Им фрлаше сѐ што ќе најдеше: птици, гуштерици, глувци.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Кога ги снема мачките во селото, кога почнаа да се чудат луѓето што е со нив, кога почнаа глувците да се котат, да прават пакости низ куќите, луѓето трагата ги одведе кај Полина.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
