гласина (ж.)
ЉУБА: Ете, јас знаев: сега ќе се појават гласини дека тој избегал од затвор.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Гласина - Усна пошта, што никогаш не Етер - Бесконечна висина, во која доцни. обично летаат сите поети.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Се дознало од надвор, и тоа дури и од добронамерни братски ултралеви партии дека Атеистичкиот музеј, таков каков што бил, ѝ нанесувал штета на земјата. Но тоа сепак биле гласини...
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
На тој кој ги шири тие гласини му порачувам малку да запре!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во виенското списание Transit некогашниот славен полски дисидент Адам Михник во текстот со наслов Во сенката на Сократ пишува за националниот идентитет во модерното општество и ова го заклучува за денешната улога на интелектуалецот: „Држењето до вистината и воедно следењето на барањето сѐ околу себе да се анализира и секоја идеја на моќниците на овој свет да се изложи на испит - таквиот став за интелектуалецот значи: го прифаќаш тоа дека ќе станеш објект на навреди; мораш да сметаш со тоа дека луѓето за тебе ќе шират злобни гласини - дека ја презираш сопствената земја и ги предаваш националните вредности.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Процесии, состаноци, воени паради, изложби на восочни фигури, филмски претстави, телекрански програми - сето тоа требаше да се организира; требаше да се подигнат бини, да се направат модели, да се состават пароли, да се напишат песни, да се пуштат гласини, да се фалсификуваат фотографии.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ракетните бомби трескаа почесто од кога и да е порано, а во далечината повремено се слушаа силни експлозии чие потекло никој не можеше да го објасни и во врска со кои се ширеа неверојатни гласини.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
О'Брајан продолжи: „Секако сте чуле гласини за постоењето на Братството.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Се говореше, но тоа беа само гласини за кои во ниедна книга потврда верна не можеше да се најде, дека тој запис е во некаква врска со поетот и царот мудар Јудејски, Соломон, за кого и Писмото Свето говори со слава и почест.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тие, се разбира, не можеле да знаат дали меѓу Симон и луѓето во главниот град се зборувало за тоа овој да биде пратеник, но обземени од предизборното расположеие и од меѓусебните спротивставености, лесно, сосема спонтано, дошле на тоа гласините да ги поврзат со зборот пратеник.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Со сите оние авиони на небото. Со гласините дека непријателот од сите страни напредува.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Освен оние, таканаречените лажни гласини, кои создаваат фами па дури уриваат и авторитети.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Во прво време и таа поверува во гласините што се ширеа меѓу Евреите на Солун, дека маж ѝ е затворен таму, дури и некое време по добивањето на неговата штура картичка од Виена од која со сигурност единствено можеше да утврди дека е жив.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Дури и се слушаа гласини дека: Балканците треба да направат историски чекор кон културното, политичкото, социјалното, технолошкото, економското и кон финансиски поефикасен облик на организација- во спротивно ако тоа не се случело ќе следел нивниот масовен егзодус- па од Балканот со егзодус ќе заминат спрема Запад, а во земјите на Балканот, ќе останат шака интелектуални дебили, со политичка власт и економска моќ- опиени болесници кои ќе управуваат со Балканот.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Се шепотеше дека ќе ги носат во посебни собирни центри за нивни сонародници, кајшто ќе останат сѐ до крајот на војната, но и тоа дека ќе ги однесат на пат без враќање. Откако фатија да се шират тие гласини, Рашела одново почна да спие дома, кај нејзините.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Според гласините од другата страна Бог и него не го поштедил и Шарон ќе падне во длабока кома од која нема никогаш да се пробуди!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Оние кои не го почитуваа, а беа многу повеќе, пуштија гласини дека влакната од неговиот нос биле подолги од срамните влакна на Ирис и брадата на нејзиниот сопруг.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Од друга страна, да ти кажам, овде се шират гласини дека некои од познатите американски фирми како шо се „Texaco” или „General Motors” и некои други им продават камиони, гуми, бензин и други возила на националистите на генерал Франко.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Зар тој што имаше толку исушени откоси зад себе, за кого кружеа гласини дека е женски срцекршач, вечерва уште на втората средба прифаќа да биде понизен слуга и роб.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
