главечки прил.

главечки (прил.)

Едни ми се покажуваат, други главечки ми се губат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Видов само како Горачинов ги испушта рачките од раце и ние, главечки, се ошевративме во едни папрадишта.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој тука на овој свет и во оваа стварност но ја сфаќа посматрајќи ја главечки.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ѓулсиме тогаш не знаеше што е тоа, таа трескава напнатост што јури главечки и слепо.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ќе се фрлиш за прв пат главечки, ќе пливаш само за себе butterfly, ќе плуташ, ќе нуркаш оддалеченоста од брегот ќе ја одмеруваш по пробивот на сонцето, ако го има по работата на срцето по подноктиците перките и алгите по трагите од морските пци ќе ја унапредуваш техниката отскок на површината во последен миг неверна кон сѐ кон животот посебно: ќе палиш огин и ќе голташ жар и пепел во ждрелата на оние кои во тебе гледаат неидентифициран плод, увод во гревот зашто другите, одбраните, некаде далеку ѕемнат во истите ноќи, подоткриени јазикот го вадат од мрзеливи легални усни и скришум ги бришат своите благоглаголливи:
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Со такво самозалажување несвесно паѓаш главечки во бездна.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)