гилотина (ж.)
Човекот што умираше во секоја ноќ под гилјотината на зраците гледаше во врвовите на своите чевли и читаше од нив.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Едип-ефенди преведува: Виктор Иго таму размислува за гилотината.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
„Гилотина немаме ние, момче!“
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Како гилјотина што просто му ја отсекла главата и сега таа лежи на полноќната перница, додека телото под него е сѐ уште живо, но му припаѓа на некој друг.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Фрлив низ прозорецот, големата гилотина, уште еден последен поглед врз перспективата...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Брзам! Ја подигам гилотината... Имам токму само време да ја видам како претрчува на крајот на слепата уличка...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Си помисли, колку ли клета била судбината на уловените јагули да завршат во овој примитивен лавиринт - стапица. Во оваа балканска гилотина!
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Ти го тврдеше тоа или само се поигруваше со своето знаење за да ме спасиш од гилотината и тоа со единствена цел да можеш сега вака да ме навредуваш?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Кога таа би била на место на Обама, уште сабајлето на петти ноември Џорџ Даблју Буш би завршил на гилотина, Џон Меккејн би го испратила да дроби камен во Гвантанамо, Кондолиза Рајс јавно би ја шишале пред Капитол Хил, на Дик Чејни би му пуштила луѓе да го дават со свилен гајтан, а на Сара Пејлин сосе мажот и петте деца би им пресудила ко Ленин што им пресудил на Романови.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Но не онаа позната сеопшта и безмилосна вистина спремна да ти ја положи главата и на трупец, под сечилото на некој груб аргумент со тежина на непознат метал. (Поетот во наведениов случај го користи зборот метал надевајќи се дека на тој начин ги избегнува грдите асоцијации што го следат зборот гилотина).
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
И двете гилотини ја имаат истата цел, но работничката гилотина со себе повлекува далеку посериозни реперкусии по животот на десетици илјади луѓе.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Прикажаниот биланс од политиката на работничка гилотина доста јасно, за секому да му биде очигледно, покажува што е жртвувано, кои права повеќе не постојат за да се постигне таа „возвишена“ цел со опскурно име „флексибилност на пазарот на труд“.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
9 Заклучоците до кои се дојде се фрапантни и само ја потврдија првичната хипотеза дека, во т.н. транзиција, всушност систематски е спроведуван проектот на работничка гилотина.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Повторно ставени пред искушенија и нови поколенија во прогон и страв повторно ставени пред гилотина за да не уништат до пепел и прав
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
