вцрвен (прид.)
Штом слушаше ти за неговото убиство, твојот поглед пламнуваше а ужас; и, вцрвен од лутина, клетва ти даде во својот гнев - дека одмазда ружаш.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Луција имаше право: јас сум можел уште тогаш да ја обезбедам својата иднина, со едно просто потпишување на текст што друг ми го составил; требаше само да станам дел од едно колективно, врвно јас – и сѐ ќе беше како треба. Вака, меѓутоа, јас бев на полпат.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Бане беше вцрвен и намрштен: Јас молчев и чувствував некаква кривица дека можеби заради мене, за кого се заложи, тој ги губи своите нови чевли.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Трепките ѝ ги засенчиле вцрвените образи.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Вцрвенети облаци над планините. Полусветлина - распостелува шаренило, кое потемнува и потемнува, ја покрива ливадата, невидливо дотекува, се згустува, натежнува, ја обгрнува котлинката, во сивило ги втопува дрвјата и околината.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
