врне (несв.)
МАРА: Кажуваш многу врнело. Зборувај како поминавте со Анѓелета? (Сите придобрани до него чекаат одговор, а Мара му притурува во филџанот).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
ДЕПА: (гледајќи во Пандета кај што се тресе). Леле, леле, не престивнува, сѐ повеќе и повеќе си врне.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Сполај му на господа, што ќе беше ова, само врне и врне, не престанува.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Ама врнело, ама грмело- попот треба да го испрати до дупка.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Затоа не треба ни да врне дожд, непрекинат, во танки нишки.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Од нив светка, се прелива, дури и црната прав што постојано врне од белата грива на возовите...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
А дождот врне надвор, не запира... современиците тага
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Надвор врнеше снег. Ноќта беше студена, широката улица, - прелеана со мека дијамантска светлина, - пуста.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
XII. Уште три дена врнеше тој јужен мек, завиорен снег.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Барем снегон, кога врне, да има некаков шум, да заплисне, мислеше. Да не биде вака штамовно.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Оние двајца сега ги нема и ние можеме да гледаме до наситка како си врнат снежинкиве И тој гледаше во снежинките, а тоа сега наеднаш не претставуваше никакво задоволство.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Надвор врне дожд и прозорците се влажни.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Една ноќ, кога врнеше силен дожд, летнаа да бегаат.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Одамна се раздени ... - поткашлува. - Облачно е, душо. Врне.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Времето се отвора и почнува во мене да зборува Преведувајќи ме во небо, во скробна исповед Во молитва по која во пустината врне.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
А Полжавот ѝ одговори: - Тебе ни ветер те дува, ни дожд те врне, ни сонце те пече.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Расмеани се погледнаа и забележаа дека ќе врне. Си рекоа да побрзаат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Продолжија по дождот што откако почна да врне најсилно што можеше, спуштајќи измаглица секаде околу, се устали во рамномерно истурање.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
А знаеше дека мора сега, веднаш да го исчисти, зашто како што врне, до пладне може толку да го натрупа, што чистењето да стане невозможно.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Плевната од својата источна страна имаше просторен трем, со стреа, каде што понекогаш, кога врнеше, се прибираше добитокот, каде што понекогаш во врнежливите денови се вршеа некои работи: се прибираше компирот, се сечеа дрва, се сушеше навлажнето сено, се приготвуваше зимница, која потоа во поголем дел се пренесуваше в село.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
