воздушен (прид.)
Погледни во воздушното пространство на твоето родно Крушево.
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Жал му беше за невиното сиво гулапче што стана плен на јастребот, и ги стегаше песниците, заканувајќи му се на крвожедниот воздушен разбојник.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Дури кога белата точка на излезот сосема избледнува, Павле си ги доближува устите до отворот на воздушната цевка и провлечено вика: - Колку е часот?
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А над тој длабок слој стоеше уште една педа висок пепелав и воздушен снег, што се искреше пред очите со сини искри и беше студен како ѓаволот при секој допир до голо месо, просто изгоруваше со својата осојчинава студенина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Всушност, во есен, човек во Софија се чувствува како да се наоѓа во некоја воздушна бања.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Меѓутоа, ако веќе нема река, Софија има „воздушна бања“ - ја има планината Витоша, од која подувнува свеж ветер.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
А денес кога птиците се загрозени, кога и некои од вашите другари ги проретчуваат со воздушните пушки, уште повеќе треба да се загрижиме и да им помагаме да живеат, да се множат, за да ни биде поубаво на сите.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Мене просто ми се слоши една година, поточно една есен, кога на Водно видов еден ваш врсник со воздушна пушка и со десетина отепани птици.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
АЈДЕ, ДОБРИ МОИ, да позборуваме малку за воздушните пушки.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Ти забучил некој воздушен притисок и туку ти олцнала земјата под нозе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ме заплиснува во некои одломки, отсечки, ме подзема како воздушно струење.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Колкав е тој воздушен притисок, господе, што исфрла сѐ?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Лицата, бели и порозни како креда, усните – розов лакмус натопени во киселините на воздушните честички, косите – црни, блескави кациги, сепак проѕирни, со темни, но речиси фосфоресцентен отсјај, низ кој како да се наслушнуваше пискавиот чрчор на невидливите, атомичести колибри!
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Минував низ десетина состави со ист инвентар: воздушен хармониум, една гитара со магнет, една без, тапани помешани со длабоки лонци.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Го чекавме во салонот, додека тој беше горе во воздушната цевка.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
На звукот на сирената за воздушен напад ја грабнував торбата и трчав во подрум.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Во телефонските линии се мешаше звукот на сирената за воздушна тревога со името на козметичката дребулија што треба да ѝ се прати, козметиката е страшно скапа, една крема за лице е четвртина од мојата пензија, зборуваше мајка ми и плачеше малку од страв, малку од пониженост, малку од возбуденост.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Воздушен удар. Задушување. Експлозија. Центрифугалната сила. Пресилно забрзување. Преслабо забрзување.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Чувствуваше како балонот пијано се занесува под силните налети на воздушните струења.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Тие прават разни скаламуции со броевите на кредитните карти, телефонските пораки и автоматските информациони машини. Св. Витус вели дека компјутерите целосно управуваат не само со болниците, банките, воздушниот сообраќај и со системот за итни повици туку и со превозните системи, семафорите и водоводните и електрични услуги - буквално секој систем што вклучува голем број на луѓе и богатства.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
