вмеша (св.)
КОСТАДИН: {Се вмешува во разговорот).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Вистина, тие не ги познаваа загинатите овчарчиња, но настанот беше толку потресен и толку грубо се вмеша во нивниот весел, безгрижен престој во планината, што и ним ништо не им се милееше.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Во народот се вмешува и Велјаница Пармакоска.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Не е, - се вмешува трето во одбрана на Трифун Трифуноски, ќе видиш, ќе чуеш на прославата.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Е, тогаш, кога мајсториите на Јандрета превршија секоја мера, се вмеша поп Цветан и рече Доста!
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Но во нивната љубов да ти се вмеша лекарката Лидија Подувкина.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- И мене читај ми, - се вмеша Бреза која седеше крај својата пластична шолјичка „со кафе“ и пушеше „мастика - цигара“ со скрстени нозе, имитирајќи ја во сѐ мајка ми.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Овие три етапи можеме да ги проследиме во развитокот на детективскиот роман: класичниот англиски роман на „логика и дедукција“ е сѐ уште сврзан со протестантската етика, меѓутоа американскиот „тврд (hard-boiled)“ роман имплицира пропаѓање на протестантската етика и пораст на „хетерономната“, кон-другите-насочена индивидуа; повоениот „злосторнички роман“ напишан од перспектива на жртвата или на извршителот ја вмешува субјективната позиција на „патолошкиот Нарцис“, изопштеник за кого темелниот социјален Закон се нивелира на рамниште на незадолжителното „социјално правило” - „Не убивај!“ има подеднаква вредност како и „Не го повишувај гласот во друштво!“ и другите правила на убавото однесување што ги кршиме затоа што „некојпат не може поинаку”; така, Thomas Ripley, ликот од серијата на романи на Patricia Highsmith убива ако е тоа потребно, и по убиството нему навистина му е лошо зашто морал да биде толку груб...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
„Ах, тоа си ти никаквецу, барем тебе Господ те прати, инаку овде... “, се вмеша Авдотја Игнатјевна.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Мајка долго не се вмешуваше во татковата мисла, но сега запраша: - Како да го спаси Езерото од луѓето?
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
- Не претерувај – се вмеша мајка ми и строго го погледна татко ми.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Во тој миг отец Стефан ја направи најголемата грешка, оти се вмеша во одбрана на отец Пелазгиј.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
- Ќе ги видиме ли вечер малите џуџиња? – се вмеша Дена.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Да вмешаат недолжни, да ги принесат пред гнасните шепи на злото, жртвеникот на злото – рече старецот. – Опседнатоста е како зависта, но и повеќе од тоа.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Ниту еден од нив не сака да се вмешува во иследничката приказна на другиот.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
РАСКАЖУВАЧОТ: Во ваквиот разговор се вмеша необичен глас:
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Можеше потенцијално да има семожни претпоставки: да не се вмешал југословенскиот амбасадор во некоја од странските земји кои стоеле зад државниот удар или биле во спротивниот табор.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Можеби дипломатските години ќе завршат во роман, како дел од мојата семејна потрага, во која ќе се вмешаат и главните ликови, владетелите кои трагаат по својата татковина, ја откриваат, ја присвојуваат, на крајот ја изневеруваат, сакајќи да служат отаде реалните можности, да се извишат над кулминативната точка на кривата, по што неизбежно следи падот, како и при возвишувањето на империите.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
И кој е поводот за покренување на истрага во врска со неговото божемно вмешување во случајот на Симо Чардаклија.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
„Тогаш и жртвата што ја прават некои мајки за своите деца не е жртва, затоа што она што го прават, го прават за себе, за нешто што го доживуваат како дел од себе?,“ се вмешав во разговорот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
