владика (м.)
Руското покровителство станува ненужно кога ние си имаме „самостојно” и „национално“ бугарско покровителство. 3/ За бугарските владици што ни ги подари Стамболов ние плативме со немањето на автономни права, предвидени со Берлинскиот трактат.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
66. Бератите за владици се дадоа и ние заслепените Македонци ѝ поверувавме на Бугарија оти таа со нејзината „самостојна“ политика ништо друго не прави, туку одржува политички победи и нѐ облагодетелствува нас Македонците. – Арно ни ги замачкаа очите. – Но не поминаа ни 5-6 години кога се отрезнаа Бугарите од своето занесување во „самостојната“ политика.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
66. Берат – писмо (повелба) од турскиот султан за поставување (во овој случај) владика. 66a.66а Назначувањето на Фирмилијана (умрел во 1903 год.) за митрополит во Скопје беше всушност првата позначајна победа на српската пропаганда во Македонија, извојувана не без поддршката на руската дипломатија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
ПОЦКО: И владиката е сила, ама и коџабашијата...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ни владиката, сполај му, така не го облекуваат.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Знаеш како се вели: кога ти е вујко владика...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Го заборави ли ти тоа кога ме викна владиката грчки, ме благослови и ме нарече кир Ристаќи за тоа што се определив за грчката партија?
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
РИСТАЌИ: За никого не се давам! Само на владикана му правам пардон!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Се согласи владиката грчки да го венчава. (весел) И сигурно кога ќе дојде кај мене, ќе одседне на конак. Разбираш?
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Бино даскалот немаше зборови да ја нафали по село, па дури со гордост ја извести училишната власт во Прилеп и владиката Глигорија во Битола дека кај него „прозирнило" и едно женско учениче.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И ќе го запопи, што ќе прави владиката кога селаните се потпишале оти ќе го издржуваат овој свој нов поп.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој ги научи во манастирот сите поповски марифети од поп Спира, на кого му помагаше во службата како нему што му помага сега Кушо, и требаше само да го „благослови“ владиката и да си започне со работата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Прилеп го заменија со Саботско и Воден и таму одеа на пазар колку за сол, та дури и по верските прашања се префрлија на мегленскиот владика.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ако требаше одеше и кај владици министри, не се либеше да го ангажира и самиот Двор.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
— Пак некоја каурка грабнале агите? — го пречека Ростовски Мита со прашањето и ги развлече дебелите црвени муцки, бидејќи во тоа време беа зачестиле грабежите на каурки од разни бегови и паши, та Ростовски со владиката интервенираа и протестираа против тие насилија.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Јас немам апцани да ве затварам и да ве држа со месеци и години како Турците, ами вака: вртомчето и стапот нека ми се живи.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Јас су овде и владика и патрика, — му нареди Толе и му се опули на Брниклијата, кој веднаш рипна и го грабна попот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Пред четиринаесет години од Охрид беше исфрлен грчкиот владика.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Телеграми беа испратени до великиот везир за таа работа и двајца претставници беа испратени во Цариград за да ја молат императорската влада да му забрани на владиката да се меша во работите на општината.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Значи, вели Цветан Велјаноски, на Мустафа ефенди не му е доста што тој нѐ одбира, туку нѐ потклава и пред валијата и пред владиката, за и тиа да можат да дрпнат некоја пара од нас.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
