вкочанет (прид.)
Го разбрав. Го мрзеше да чита - јас требаше да го ранам неговиот ум со прикаски, да го спасам од вкочанетост и да му овозможам развиток, и пат кон иднината преку мене како преку мост.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Од врелите солзи што ми го разматуваа погледот не можев да му ги видам очите, сепак наслутив дека се сиви, вкочанети.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Од отворениот прозорец на првиот кат ме стрелаше со вкочанет и потсмешлив поглед намразениот професор по јазик и историја.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ја разгледуваше студената фотографска конвенционалност: невешти насмевки, стаклено вкочанети очи, усни црни од кармин.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Работ на едната еполета незгодно го сечеше зад уво, но тој остана вкочанет.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Околу него се движеше и трепереше долга поворка - нечујна, разбранета и жестока во својата притаеност; се свлекла од ѕидиштата да се врти в круг како сиво проклетство, колона во која несигурно се претчувствува нишање на румени женски колкови и студена вкочанетост на ликови готови да обвинуваат за грев, сега кога тој, гревот, надоаѓаше со навев и се пробиваше низ многуте канали на свеста.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Немојте да ме стрелате. Туѓинецот е вкочанет. Нема сила да падне на коленици.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Гледаше без трепкање и со вкочанет поглед во нискиот таван.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Стоевме еден спроти друг. Безгласноста и вкочанетоста, негова и моја, ги следеа секакви очи од ѕидовите.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
На слепоочниците ѝ избиваа модри жилички и го тераа и неа да ја замислува бледа и студено вкочанета.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Павле! - ламбичето одвај се држи меѓу вкочанетите прсти.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Во замраченоста се тетеравеа вкочането затворениците.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Стоеше вкочането и погледот му лебдеше над главите на судиите и на публиката.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Пред големите тркала на црвениот двокатен автобус стои дете, големо само колку нив, вкочането и жолто како зрел лимон.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Денеска вкочането го чекаме учителот. Ја чекаме и казната.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Сите останаа вкочанети и со отворени усти, а еден ни висок, ни кус, се обесвести од чудо.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Шишман стои вкочанет со раката на џебот.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Послушно клекнаа и седнаа на местото каде што стоеја и вкочанети од недоумение долго останаа така.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Кога заминаа офицерот и војниците, луѓето го кренаа вкочанетото тело на сликарот и почнаа да го носат на раце како икона.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Одеше од дете на дете и туку те гледа со оној вкочанет, бел поглед.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
