вистина (мод.)
– „Море вистина така беше, бре синко Силјане, туку ова ти е кажано од некого, ја на сон ти се сонило а инаку не верувам да било“.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Така беше, така Силјане, вистина штркот што беше сам летоска на куќава, ќе го испердушеше Лиса.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ете вистина, стрико, се тие пилиња кај нас и везден кај се бараат и не можат да се видат.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
И вистина дијалектот велешко-прилепско-битолско-охридски е јатката на македонскиот јазик, зашто на запад од него е дебарскиот (рока), на југ – костурскиот (ронка), на исток – источниот или солунскиот (р’ка) и на север – скопскиот или северниот (рука).
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Се викавме вистина „Бугари” и „христијани” во национална смисла, но зошто тоа е и дали е навистина така – ние не се запрашувавме многу— многу.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И вистина, зар ќе се реши еден искрен патриот Македонец да ги жртвува: Костур, Лерин, Битола, Охрид, Ресен, Прилеп, Велес, Тетово, Скопје и др. за соединувањето на Македонија до левиот брег на Вардар со Бугарија?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
АРСО: (Ја брише потта.) Е, ова е вистина чудо, кога го вратив!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АРСО: Вистина, татко ѝ е самарџија, ама што се вели зборот, не гледај го коренчето, гледај го цвеќенцето.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ФРОСА: Ама, вистина, што ќе беше бре, луѓе? Јас се разбудив околу полноќ и излегов надвор да видам кое време е, што ќе видиш: она небо ведро, месечина грее како ден, милина да ти е.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МИТРЕ: Вистина така беше. Пак еве сега Србија... (Мара му мрда со главата да не зборува, но Анѓеле ја забележува).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МИТРЕ: (се мачи да одговори не е навреден). Вистина...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Вистина, таа дијалектика кај него е обвиена со мистицизам, но со отфрлањето негово и со нејзиното конкретизирање врз појавите од објективната реалност, се доаѓа до нејзиното вистинско и објективно важење во природата и општеството.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Вистина, Хегел никојпат не го идентификувал овој дух со бога, туку и бога го потчинувал нему.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Вистина сѐ што живее в планина е дивно, но за тоа пак има друга добра страна: сѐ е слободно.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Вистина, кога бев малечка, пет пари шеќерчиња можеа да ме насмеат кога бев лута или плачев како некој да ме коле, а денеска не!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Вистина, мајка ти не ти е тука, ама ако, за тебе е, не е за неа.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Вистина ќе го убиеме и Луман без јатак помалку зулуми ќе прави, ама затоа друго лошо ќе сториме: синовите и внуците ќе сакаат да одмаздат за него.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Кога го напаѓаа него, се чувствуваа, вистина, повиновни, зашто не го послушаа советот на деда Гера.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Ама, ефенди, вистина ти велам, сиромав, пресиромав е.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- А, вистина, на жена ти Златанка што ѝ рече утринава, кога ја остави топлата постела? Дека ќе одиш на зајаци, нели? Гласот долго му беше потсмешлив.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
