везир (м.)
Селим-бег од Коњари продолжи да раскажува: – Ене онаму, откај што огрева сонцето – и покажа со рака преку високите Селечки Планини – таму зад оние високи ридишта, велат имало земја каде што наша нога не стапнала и имало луѓе – ѓаури што не признавале ни цара ни везира.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
На вратата се појави јаничар и тој на српски го изрече веќе познатиот глас на покорен слуга: – Изволите, везир ефенди!
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
– Кажувај, кажувај! Не е ситна штом дошла до мене – го прекори овој везирот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Не си султанов везир или нешто друго што му прилега да се перчи.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Везири, припадници на султанската свита, обземени од безумната желба и жедност за власт, сите го нашле своето место.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Толе се сневесели. Му беше жал, дури и срам зошто Аќиф не беше некој бег, ага, паша Валија, та му појде умот дури и до великиот везир и султанот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Пред конакот од Челебијата веќе стоеше Ѓузепо, главниот надзирател — башчаушот, уште со двајца свои помошници и разговараше со гавазите дебрани што го чуваа овој Ал-Шариовски велики везир.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Телеграми беа испратени до великиот везир за таа работа и двајца претставници беа испратени во Цариград за да ја молат императорската влада да му забрани на владиката да се меша во работите на општината.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Да се подмлади ли пред нив со раскажување за Негушкото востание од кое, и со негова заслуга, се тргнала од слатка дремка султанската земја во која везирите и пашите, не само Лобуд и Јанински туку и сите други што не ги знаеле, помодрувале?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Затоа и трите букови стебла биле највисоки во шумата на која никој немал тапија, ни везир ни валија.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Најверојатно познавал секакви пијачки и напивки со кои се пречистувала крвта и секако по несреќа залутал меѓу шуплоглав свет што не можел да сфати дека по такви екими каков што е тој копнееле далечни калифи и нешто поблиски везири.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Читав: „До уважениот везир, славниот мушир уредувач на светот, предострожен управител на општествените работи со прониклив ум, извршител на народните работи со правилен суд, градител на темелите на господство и среќа, кој ги зацврстува столбовите на среќата и сјајот, окружен со милоста на севишниот владател, до муширот на Румелискиот ејалет, мојот везир Ахмед Мулаим-паша - севишниот бог да му го продолжи господството, и до одличниот правник меѓу наибите, наибот на Монастирската каза - да му се умножи знаењето, кога ќе стигне високиов царски знак, нека се знае: Во бовчата за џезието во Монастирската каза отсекогаш имало по 98 листови од горна категорија, 950 од средна и 162 од долна категорија, вкупно 1112 листови на џизието, што се распоредувале на рајата, населена во споменатата каза, и нивниот износ се собирал од споменатата раја по утврдена процена.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Замислувале да го убијат султанот, великиот везир, валијата во Солун и други големци.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Уште кога Сулејмани Величествени во својот поход во Албанија (1538), ќе ја организира управата санџакот во Влора ќе биде под надлештво на големиот везир.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Постариот внук, бил Ферит-паша Влора, долго време везир во Цариград во времето на Османската империја.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Кога скопскиот санџак-бег беше поставен за везир на источна Румелија, Сафет-ефенди се прибра сосема во куќичката крај шамакот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Во него се вели вака: „Ферман до одликуваниот со ордените Османи и Меџиди од прв ред, валијата на Б-скиот вилает, на кого му било поверено и муштирството на третата царска армија, везирот Мехмед Рифат-паша, валијата и муфтијата на Б-ската каза и членовите на меџлисот...
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
А сушицата и тифусот се опаки болести
особено кога се добиваат по надлежност
на Великата Порта и Везирот.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Клетвата фрлена в црква, од Везирот
и нему послушните поединци и групи
не фаќа корен.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Победникот- везир почувствува страв од животот.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
