бушави (несв.)
Крсте подрипна и веднаш одговори потврдно и се загледа со ред во сите четници; во нивните бушави коси, небричени бради, извалкани алишта, а особено во нивните колани, фишеци, револвери и пушки.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кадијата седна со скрстени нозе на меката постела и ги зеде двете кадани што беа до него, таа што му висеше на вратот и онаа што му ја бушавеше косата, и ги кладе на своите колена и како деца почна да ги лула, а кон другите извика: – Фатиме, Халиле, Ремзие, Мерсиме, Атиџе, Мамуре, харфата и дајрињата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тука беше уште пред четири години и навикна Адем да го гали, да го потфаќа за брадичка и за обравчиња, да му ги бушави косите и да го држи за раце обично кога беше во пијана состојба додека го совлада ракијата да заспие.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Стрелката само оди, само се покачува нагоре: шеесет, седумдесет, осумдесет, ветрот ни ги бушави косите, ни влегува низ ракави, низ ногавици, ни ги дуе алиштата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Лазор Рогожаров за првпат си ја бушави косата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И на таа страна лежело проклетство: се јавувала непозната птица со глас на човечка закана, ги морничавела мрзоволни и бушави, брадосани, слични на духови што можеби живеат под гнили корења.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Косата му беше речиси бела, но веѓите му беа бушави и сѐ уште црни.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Црните веѓи не беа повеќе толку бушави, брчките ги немаше, сите црти на лицето изгледаше како да му се промениле.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Потоа отидов да се санкам Распенет снег и лица на млади жени додека летаме покрај порти што зјаат А низ црвените кругови од уличните светилки фрчат гласови или бушави глави Збунети лавови што скокаат низ обрачи од оган.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
