бугарски (прид.)
И ако прашаш во кое време , знаат и во одговор ќе речат дека тоа станало во времето на грчкиот цар Михаил, бугарскиот кнез Борис моравскиот кнез Коцељ - во годината од создавањето на светот 6363*.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
35 Мисли за болгарскїй-отъ ѧзикъ.
„Мисли за болгарскїй-отъ ѧзикъ“
од Партениј Зографски
(1858)
Е царувал, е војувал с Власи, Каравласи, б'лгарска е бранил земља, роду си помагал.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Не рачил е мрсниј Турчин кашти ни да газит, он не можеше да љубите 6'лгарски девојки, не е мог'л да ги турчит, в свој харем да држит, да не могат да излезат испод тежок затвор, да не видат свет ми божиј, ни па се'лнце јасно...
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Вие еве сте знаеле и по бугарски и сте го знаеле дури и името мое, рекол Силјан; ви се молам, стриколе, од кај ме познавате мене што ми рековте на име?
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
121. Најубедлив пример за тоа беа добар дел од членовите на МНЛД што имаа или српско или пак и српско и бугарско образование и воспитание: Мисирков, Чуповски, Константинович, Русуленчич, Петковски, Антонович, Ничота, Мишајков, Дедов, Џолевски, Николовски и др.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
144. Браќата Асен I (?-1196), Петар II (? – 1197) и Калојан (? – 1207) се обновувачи на бугарското царство, кои успеваат да ѝ нанесат тешки порази на Византија и да ја прошират својата држава.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Четврта робија Ах, кај се мојте другари, робио нова болгарска, кажи ми, кај ги поштоме?
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
— Море, ќе и погрчиме ниа села, макар до еден да падниме! — се фалеше бившиот војвода и другар на Ѓуровчето; Стојко Цицо од Бешишта, којшто за педесетсто лири се префрли од „бугарска" на грчка страна и од војвода стана капиданис Цицос.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Никој, никој, оти ако го рече името на грчкиот владика — ќе го заколат Бугарите, ако го рече на бугарскиот — ќе го заколат Грците. Ами вака — никој.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Фалбите од капиданис Цицос дека ќе ги погрчи и Јовановите „бугарски" села излегоа и на видело.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Испратил тој неколку цареви од оваа земја - и турски и бугарски, и српски - а самиот, слава на господа, останал каде што родила мајка му.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Станува ова на сам Бадник и никако чудо не е што станува: тројца партизани во овој миг имаат в раце бугарски подофицер, младо човече, смешно и невојничко.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Коле Чашуле бил член на комунистичката партизанска група која го кренала македонското востание против бугарскиот фашистички окупатор на 11 октомври 1941 година во неговиот роден град Прилеп.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Во 1942 година е уапсен и осуден на смрт со бесење како организатор на атентатот врз бугарскиот висок полициски функционер во Скопје, озлогласениот Мане Мачков, казната е преименувана во доживотна робија која ја издржува во скопскиот затвор Идризово.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Оние што мислат и што чекаат помош од бугарскиот двор, се лажат.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Така е, така! - пламна Даме. - Ние никаква помош од бугарскиот двор не примаме.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Бугарската полиција ја намириса работилницата. Не е чудо да ви дојде на гости. Гледајте ведрете ја 48) што можете побргу!“
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Така, од кај бугарската војска, каде што имаат статус на полузаробеник и полувојник, двајцата војници, ќе се довлечкаат кон родното село низ многуте планини, за да завршат како заробеници на француската војска...
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Бугарски војници имало џган! Плева - разбираш! Посивела планината од нив.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
