брзо (прил.)
И Емин, што рипна во реката Дримот та чија матица брзо го свлечка бидејќи со невооружени врази, а пијан некогаш беше се спречкал.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
И шумоли поточе, брзо ко змија, течејќи, кристални води леејќи.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Кај нас тоа се извршува постепено и незабележено, кај нив брзо и со извесна тенденција.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
При кревањето на завесата од оџакот излегува густ чад кој брзо престанува, а потоа се појавува на вратата баба Анча, која се обѕирнува зад себе си.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ајде, за брзо да си се видиме.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
САВЕТКА: Блиску се. Ајде да побрзаме! (брзо се повлекуваат во куќата). (Пред портата шум и неразбирливи зборови.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Од локомотивата се прскаа в мрак илјадници искри, таа брзо ја цепеше далечината.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Крстатни орли горе се вијат, в шумици диви ѕверој се кријат, долиње стрмни долу се сечат, рекички бистри брзо ми течат...
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Срцето ми биеше силно и брзо. Го чувствував во сите свои дамари.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Кога влегов кај нив, почнаа брзо да ми поставуваат стапици.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се согласи. Ги наполни широките гради со воздух и брзо, без запир зареди: - Авганистан, Авива, Абеба, Акропол...
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Попот се исплаши, брзо го запали кандилото, но бидејќи пак се смири, не го разбуди.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Гласот за поповото одење кај Жиовчеви се пронесе брзо по селото.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Жетвата брзо ќе сврши, ама за вршење ќе почекаат дури да дојдат спаиите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Брзо излази до татка си, којшто малку потаму, исто така вчудоневидено беше загледан кон огништето.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Сепак таа не се предала толку брзо, иако, кутрата, знаела дека е сама како гранка на исушено дрво.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Одеднаш Јоне ќе викне, и тогаш едната од нив, водачот, ќе пушти глас сличен на овчарско свирење и сите ќе спрснат да бегаат брзо како ветер, искачувајќи се по најстрмните места.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
И не испивајќи ја чашата се потпре со чело на тврдата маса и брзо, неочекувано залипа како дете.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Мошне брзо ќе сум вечен во вечниот ден. Со избистрени очи погледнувам кон исток.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Скржавата селска ракија од див плод мириса на тврда земја и носи таговност, празна тага, брзо пијанство. беа наведнати над селска софра, со запалени грла од посна чорба.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
