болшевизам (м.)
(...) Диктатурите на 20-иот век, фашизмот, националсоцијализмот, болшевизмот,сите тие го бараат репрезентативното достоинство во еден стравично приземен класицизам.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Така тие се покажаа како потполни сродници на болшевизмот кого што сакаа и успеаја да го заменат со шовинизам.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Таа друга уметност, која одбива да се декларира како народна е „културолошко труење со предумисла“ и е производ на бољшевизмот и тоталитарниот комунизам (што можеше Луција да знае за бољшевизмот и комунизмот со своите седумнаесет години, кога имала само единаесет години кога се урна комунистичкиот режим?).
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Таа уметност, која одбива да се декларира како народна, е подложена на жестоки напади: се вели дека таа уметност (меѓу која и џезот, авангардата, постмодерната) е „културолошко труење со предумисла“, дека е „доволно смешна за да биде дел од паузата на народните приредби“ (повторно мислев на Луција), па се прогласува таа за производ на болшевизмот, односно комунизмот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Го обвинува, повеќе години по распадот на Југославија, за хазардерски геополитички покер меѓу Запад и СССР со социјалистичкиот блок, за мајстор на византискиот болшевизам, за манипулатор со неврзаните во постколонијалната ера, (особено Египет, Индија, Алжир, Индонезија и други, како и Палестина на Арафат и Тунис, земји на моето служење како југословенски амбасадор) кои сакаа да ја обезбедат историската дистанца од западниот колонијализам.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
