бовча (ж.)
Ти, Пенчо, в капа и в пазуви, а ти, арслане, најпосле ме забележа - в бовча.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Бисера даде „проводиа" половина лира и ја однесе бовчата во земникот да им ја покажува утре другиден на сите роднини и пријателки, што ќе дојдат на честење.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој го извади ќесето, и бидејќи Бисера беше ја разврзала бовчата и ја извадила кошулата, попот фрли и на неа една франга и честита родителски.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Шпиро му ја подаде бовчата, тој ја зеде колку за адет, со едно мрзоволно „аирлиа нека е лели сте а направиле, аирлиа" и ѝ ја подаде на Бисера.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Десетина печени кочани завиткани во лушпи им остави во бовча со нешто ореви и јаболчиња и ги испрати.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Остана така со погледот низ окопот од каде што требаше да се врати Србин и со мислата на Брезница сѐ додека најпосле Србин не се појави со бовча. Пак не се помести од местото.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Понекогаш само торбарите го нарушуваат спокојното движење, кога со полни бовчи чорапи, врски или комбинезони, ќе се разбегаат откако по некој таен сигнал ќе дознаат дека се ближи полицијата, која забранува торбарење без дозвола...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Другиот внимателно ја одвиткува својата бовча.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Луѓето од Езерец уште од зори се приготвуваа да одат во манастирот, да му запалат свеќа на светецот, да му се помолат и да купат нешто на панаѓурот; во селото врвулица: излегуваа луѓето од куќите, се меткаа по дворовите, се собираа и тргнуваа; секој носеше по некој дар за манастирот: овца, коза, теле; тие што немаа добиток, плачки: кошула, риза, чорапи, бовча, шамија; рикаше добитокот по патот, луѓето се довикуваа, се причекуваа да одат заедно; помладите одеа пеш, а постарите и децата качени на коњи или магариња; некои одеа со чунови по езерото во кои имаа изнаредено плачки за спиење и храна - сето личеше на некоја преселба, збег.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Гол, секако бил штрклест, танконог и со ковчести бранчиња на градите, во тешката облека можел да биде само голема и долгнавеста бовча на која некој заборавил загрижена глава.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Хм, си велам, Достоевски е Достоевски иако една група мажи и жени, едни никакви луѓе, со даириња, со тапани, со бовчи, парталави, грди, кои очигледно лажат, крадат и убиваат без око да им трепне, јурат низ неговата куќа и ограбуваат сѐ што ќе стасаат.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Чана сака нешто да му пререче, ама наместо тоа со ногата ја истуркува бовчата во левиот ќош кон задната страна.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Чана не ѝ дозволува Петра да си ја идентификува сопствената судбина и сопственото постоење со постоењето на оној човек онде, Чана живее само во мигот во кој реално постои и затоа таа речиси со гласот ќе ја крене на нозе без да биде свесна за тоа, ќе ја натера да си ги наниже бовчите на рацете, се разбира, во низата и неколку кокошки врзани со сиџимка, на крајот.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Чана ги спушта своите раце и тие двете се протуркуваат крај неа викајќи на цел глас луѓето да не излегуваат од вагоните, назад да ги враќаат бовчите, кокошките, јаренцата, козлињата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Кога ја отши бовчата, излезе моето исткаено платно кое го замотала за да не се валка.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
„Кога тргнав да одам да слугувам кај Ризван-бег, имав десет години. Мајка ми спреми една бовча и се затскриваше да не покаже жал.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Откога се кажуваше како точно да се постапи, по колку да се наплатува и како и според кои дефтери, и откога се додаваше дека преку кажаното “да не се зема ни пара, како ни за отворање на бовчите, така ни за “подароци“ за судиите и другите службеници, или за било што друго и повеќе да не ѝ се додева на споменатата раја“, ферманот продолжуваше:
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Читав: „До уважениот везир, славниот мушир уредувач на светот, предострожен управител на општествените работи со прониклив ум, извршител на народните работи со правилен суд, градител на темелите на господство и среќа, кој ги зацврстува столбовите на среќата и сјајот, окружен со милоста на севишниот владател, до муширот на Румелискиот ејалет, мојот везир Ахмед Мулаим-паша - севишниот бог да му го продолжи господството, и до одличниот правник меѓу наибите, наибот на Монастирската каза - да му се умножи знаењето, кога ќе стигне високиов царски знак, нека се знае: Во бовчата за џезието во Монастирската каза отсекогаш имало по 98 листови од горна категорија, 950 од средна и 162 од долна категорија, вкупно 1112 листови на џизието, што се распоредувале на рајата, населена во споменатата каза, и нивниот износ се собирал од споменатата раја по утврдена процена.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ја остави бовчата до дрвцето јоргован, близу до камбаната, и им се придружи на работниците.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Таквите се како бовчи: што сѐ немаат собрано внатре.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
