бесно (прид.)
Но и неа бесно огнооки змејови страшни силно ја тресат од темел и куќата, најпосле, паѓа, а купишта прашни станаа гробови неми . . .
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
И најпосле, дивиот Махмуд, кој беше во сешто бик меѓу стадото бесно.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Во турскиот плипот не се гледа лесно пагањето често на аскери мртви, на младите луѓе враг напаѓа бесно што тука ќе паднат предвремени жртви.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
А мнозина што се погодени лесно, испотени, жедни, и жедни да платат, со пеење одат, со пцуење бесно, на Вињари нова пусија да фатат.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
ТЕОДОС: (Бесно.) Бре, уште јас кабает! Адет е овде! Јас ли сум го измислил тој адет?
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Бесно замавнував со копачката и го потсилував ортакот, тогаш мој, подоцна на ѓаволот. - Подлабоко, подлабоко, Кузмане.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Неочекувано удри гром. Еднаш, во недела, во куќата на коларот Дојчин писнаа сурли, бесно и непријатно зататнеа тапани.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тропам на вратата. Ме пречекува бесно лаење и жив, пискав глас: - Мирен... Марш... Потоа без љубопитност: - Кој е?
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
„И вие сте обични ѓубриња“ , бесно им дофрли тресејќи ги со дланки беспрекорно испегланите сини панталони.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
„Тогаш запри ги водите“ , бесно пламна брат му и отиде како што дојде, темен, подгрбавен, со големи очила на ковчестото седло на носот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
(Запира. Исчекува. Гледа дека и двајцата го игнорираат. Бесно.) Па, да. Свест. Дисциплина.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Во вратата веќе бесно се удира.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
- Доста! - Животот во тебе те задолжува! - викна Глигор бесно.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
XX. Постоја крај тезгавот и крај оној челичен слив на запците од бичкијата, додека под него бесно се плискаше, пенејќи се, водениот порој, удрен во челичниот прстен на турбината, само толку, колку што имаше време да плукне во своите две големи дланки.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тоа го извлече од тоа бесно цапање и го врати назад на прозорецот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тогаш срнчето скокнуваше како бесно во длабокиот снег и запливуваше по него, сѐ дури не се запреташе на некое место и не папсаше од сите тие свои бесмислени скокови, или додека не се притиснеше до некое стебло, речиси исчезнувајќи пред неговиот поглед.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Попусто кучето како бесно и подивено напинаше да го скине синџирот.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Најпосле бесно го прескокна едндекот и се загуби кон селото.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Претепајте ги! - бесно викаше Мегалон, а потоа и самиот, на најбрз можен начин се упати кон маслинарниците.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
„Зар нему да му ја дадам мојата ќерка“, викаше бесно Профим.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
