беси (несв.)
СИТЕ: Ајде! Ајде! Кај кумот! Море, вие сте за бесење! (Се чисти од сламата.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
КОТЕ: Женска работа, што требало плачење, не го праќате на бесење, на печалба го праќате.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Не ја разбирав смислата на молитвите и своеволно ги изопачував чудните, неразбирливи зборови - Оче наш, иже јеси, Стане беси.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Тој виде на педесет шеесет метра под патот обесен човек на една бука, но не за врат, како што слушал оти луѓето ги бесат за врат, ами за нозе, надолу со главата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Имаше секакви мислења: едни велеа да се реши никој да не му дава на Лумана ништо, па макар колел и бесел, други беа да се отепа, трети да му се стори тоа на Бошка Манев.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ја газам оваа магла, оваа есенска што лази по грбот мој и `рбетот на градот и што навева студ и сивило во чекорот и што навева спомени на нешто зелено зелено Ја газам оваа сива улица што се проѕева со своите влажни штрбави вилици што гребат и што се бесат за првите пробудени звуци на утрото и што се јазат по кревките и високи скали на смевот
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Дојде дури и до разговор меѓу кадијата и поп Јакова преку портата и се разбраа дека на Турчин вера не се дава. – Ние сме ви во стапицата – му рече попот на кадијата, фатете нѐ, дерете нѐ, бесете нѐ, печете нѐ, а сами да се фрлиме во вашите вилици никогаш.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Коли, беси, дери, печи, сѐ што сакаш прави, ама тоа НЕ!
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Дали ќе колат по Мариово, ќе бесат, тепаат, пљачкаат или ќе ги галат Мариовците, тоа беше нивна работат.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Во 1942 година е уапсен и осуден на смрт со бесење како организатор на атентатот врз бугарскиот висок полициски функционер во Скопје, озлогласениот Мане Мачков, казната е преименувана во доживотна робија која ја издржува во скопскиот затвор Идризово.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Чу како шушливо му се пушти гласот и млитаво и тапо падна во свеста на Арсо: - ... Смрт со бесење...
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ние работиме, се мачиме: пот од нас тече, сонце врело нѐ пече, а Салим-бег го збира бериќетот. Тој коли, тој беси.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Што има? - се бесиме над него.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Се бесевме и на локомотивата што ја возеше чичко Лозан и го молевме да ни раскажува за неа.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Шо има да ве беси?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
12. ЌЕ НАПРАВИ ТОЈ ДВЕ ВРЕТЕНА ОД ТРИ БУКИ - страшното е штом се додаде: И ТИЕ КРИВИ ЌЕ СЕ, зашто тоташ ќе се појават две жалосни куки што ни јаже не ќе издржат човек да се беси...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Да не се бркаме, да не се бесиме, да поминиме ошче некоа и друга година, па после бумбар патласан, ако сака с'нце нека нѐ грее кога ќе и затвориме ние очите.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Жими вера и имаат право. Таков магаршчилак да се токмит кај нас, а ние да не знаеме и да не кажеме, навистина за бесење сме.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Не ќе можеш да се обесиш, вели, ќе се откажеш од бесењето. Ама има време, вели Давиде Недолетниот, еда, ќе најдам јас поубава бука.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Под нив се појавува и Давиде Недолетниот. Бара дрво за бесење.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
