бандера (ж.)
Какос сега - лево десно, од ѕид до ѕид, од бандера до бандера, со една боја пред очите, со еден шум во себе.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И ми се чинеше дека истото прашање го поставуваат за човекот што стоеше под бандерата сите оние од котлината на смртта од истурените шатори, оние што со наведнат поглед погледнуваа накај столбот, носејќи ги на врвот големите камења по патеката со расфрлени парчиња бодликава жица, тапкајќи по неа со боси стапала, и оние кои папсани ги трпеа ударите со кундаци и челични камшици.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- Стани, те молам, - рече молбено - и погледни дали сѐ уште стои бандерата...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Некоја добиваше желба да се качува на бандерите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Всушност, на врвот од една бандера мижурка гола светилка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Група разулавени симопати се качува на бандери, скока од балконите и дрвјата, сере и моча врз минувачите.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тој се така гледа низ прозорецот во пејзажите, во бандерите што јурат.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Тој дојде до бандерата, виде колку е часот и ми вели: Е, сад ќу да пробудим команданта, да види како се ти понашаш на стражарском месту, и бесно замина.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Не сум видела друг толку брзо да се качува по бандера.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Него девојките го сакаа, не му недостигаа посакувани средби со нив, но тоа беа средби зад грмушка, зад агол, крај бандера.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Светилката од крај патната бандера бледо го осветлува лицето на нашиот случајно сред соговорник.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
2. На бандерата два некролога за два дена.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
