бакнува (несв.)
АНЃЕЛЕ: Ќе видиш, татко! (Му бакнува рака и се завртува кон Котета).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Ај, со здравје. Да не те вртиме оти Панде ќе се кара. (Го бакнува во челото).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Седи со здравје, стрико Коте! (Му бакнува рака).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
АНТИЦА: (ги зима чорапчињата и му ги дава на детето, а по тоа го бакнува).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
ВАСИЛКА: Да ми се ќердосате... (ги бакнува во челата).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
АНТИЦА: Среќо моја, дај сега и јас да те бакнам. (Се бакнуваат).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Дупни издени, — дупни издени, — ја учеше Доста и ѝ ги бакнуваше малите танки и меки детински прстиња кога за првпат ѝ ја даде иглата в раце.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сега не си влезе право дома и не го остави ракавот во камарата над оган, ами влезе в земник, го отвори ковчежето во кое си собираше разни работи и каде мајка ѝ никако не проѕираше, го развитка ракавот, прислушна да не иде некој, ја извади китката, и така сама почна да ја гали, да ја мириса, да ја бакнува по цветот и повеќе по корењето, ја лепеше до образи де од едната, де од другата страна, ја притискаше на гради, та дури го извади гушалчето и ја кладе под левата гола град под која силно, како чекан, биеше нејзиното, тукушто разбудено, младо срце.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Офна како од куршум пронижан и изусти длабоко потресен: — Ти ли си, Петре, брате? — и почна да го бакнува по крвавото лице на бацко му Петре, којшто се онесвести од силната возбуда што го најде брата си во крвавата борба со „непријателот", за кого веруваше дека загинал уште пред три години.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во тоа време девојките во ќошот на другиот кат ја прегрнуваа другарка си Анѓа, се бакнуваа и исплакуваа, радувајќи се за нејзината слобода, засипувајќи ја со разни неврзани прашања.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
И сама го бакнуваше, посилно му се припиваше...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Другото е моја грижа. (Ја бакнува.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Со родителите и баба му што постојано го бакнуваа, се збогува како во сон.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Можеби ниедно живинче не ја преживеало оваа стравотна ноќ?“ - размислуваше момченцето, кревајќи се на мускулите од рацете, така што со устата ја бакнуваше напати студената, исчадена греда, па бавно се спушташе, нишкајќи се притоа со целото тело.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Убаво стори, војводо! Убаво! - пелтечи доктор Коста со малку стврднат јазик, го крева шишето што некој му го подава и којзнае по којпат наздравува, поздравува, се ракува, се бакнува.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
— Толе! — Му се впи уште пострасно и почна да го бакнува по образите, челото, устата и каде стигна.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Солзи му навреа во очите и почна да го бакнува.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Насекаде наоколу непозати луѓе се фрлаа на земјата, ги бакнуваа штичките со напишаните имиња, пискаа, редеа слики со рамки на гробовите.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Ме прегрнуваа мене, ме бакнуваа, како да сум направила нешто неможно - херојско што сум ја извадила и Ели пред да се случи најстрашното.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Сакав да ја симнам сликата од ѕидот, да ја бакнувам да ја молам за прошка за сето она што почнува како поинаков живот од утре.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
