аура ж.

аура (ж.)

Не само поради пожолтеноста, фотографиите носеа аура на оживеана носталгичност.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Од таквиот светоглед, изградуван врз алхемиските учења, но и на склоноста кон Пироновото учење на грчките скептичари, како што тоа се обидуваат да го објаснат многубројните студии за уметноста на Марсел Дишан (Marcel Duchamp, 1887-1968), настана еден уметнички опус, на чие што објективизирање му претходеше едно творечко аура апрехенсио.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Угнетената жена иронично ја заокружува неговата идеолошка аура во најдиректно вжештениот дуел, додека го опишува својот „гинеколог“ со одлики коишто на овој другиот, како шовинист, расист и антисемит, најмногу му пречат: - Тој е Евреин од Етиопија, мајка му е католичка, бил затвореник во Јужна Африка, црн е како пик-ас, а веројатно ја пие и сопствената урина! 40 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ворхоловите ко-автори, тие не беа толку чираци на големиот волшебник колку вистински алхемичари кои успеаја да ја синтетизираат нефатливата аура на Ворхол во литературен стил што ќе беше од огромен значај и во случај Ворхол никогаш да не фатеше сликарска четка во својата рака.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа се дела, чии што главни естетски и онтолошки концепти се расчленуваат на: 1) губење на длабочина, 2) површни ефекти (тематизација на „близината”), 3) естетска инсценација на нови технологии и медии, 4) зачекорување во виртуелни, алтернативни, паралелни „светови”, 5) симулирање на комплексното осознавање во смисла на визуелна, аудитивна и тактилна перцепција, 6) преод од аурата кон гламурот, 7) интерактивност, 8) генеративна репродукција на уметнички дела.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ги сметав за богови; нивните соло партии ги свиркав со устата воодушевувајќи ѝ се на инспирацијата што ги создала; но кога научив да свирам саксофон, кога технологијата на свирење (на дишење и работа со прсти) веќе сосема беше совладана, таа магична аура околу нивните солоделници сосема исчезна: јас видов дека таа совршеност во огромен дел се должела на техниката на свирењето и дека некаде, токму техничкиот потег на прстите, уиграната техника на дишење (неможноста да вдишеш двапати по ред без да издишеш) била таа што решавала цели пасажи од мелодиските линии.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Низ прозорецот од исток пак оној дијагонален зрак и пак зелените јасики со бели стебла спроти ридот со жолтосива аура околу врвовите.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Нејзиното тело некогаш е полно, некогаш тенко како срп, со неа управува таа енергетска аура на која има влијание нивната историја, нивната промена и сите појави создадени од движењето на таа суштина – зборуваше старецот. – И човекот има своја богата историја.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Миграции Наведнати за да ја допреме со рацете, со очите, со думата тонеме во безсознание сѐ додека не се привикнеме на агонијата лепливо индиго на амнезијата нечитлив препис акутна миоптија мултиплицирани глетки сѐ додека не почнеме да наѕираме тихи обриси да насетуваме смисла а таа, пес бездомник куче скитник шуткана натаму-наваму зависно од традицијата од стомакот во гушата, во душникот аурата, срцето долж стопалата по врвовите на прстите, ко подноктица сателитска антена inter-link, inter-face нешто невидливо нечујно светликаво мрачно мазно бодликаво нешто кое држи до себе и до слободата за да може да влегува и да излегува кога ќе посака, да лунѕа севезден ни таму-ни ваму разбиена идеално дома, не-дома таа, а не-таа своја, а не-своја секогаш кога ќе се разместат фигурите ќе се затнат вентилите огништето се згаснува наидува поларен студ - 51° Целзиусов пука филмот прскаат шавовите напукнуваат ѕидовите се прецртуваат границите се митари митот!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Аурата на човекот може да биде многу поголема. Духовно побогатите луѓе, се помоќни: затоа можат да владеат и со многу народ.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Така создадов необична и невообичаена сопоставеност од портокалова, тиркизна, скерлетно пламена и златно ореолска боја и ги насликав женствено оние чија аура е видима трите ангелски лица трите посланика на искушението и гласот дури го насликав: 'Не кревај рака врз чедото свое!' Така сите бои со сите облици во вид на жиг на Светиот Дух (ни мој, ни не-мој) ги втиснав на дрвена плоча, пресувана стрпливо и грамотно небаре испосник за да опстане со силата на пречистата мисла, оти и мислата е светлост, и топлина, и магнетизам, енергија - сѐ на сѐ! и заедно, во возвишен, а за Окото дофатлив облик, ги склопив!“
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Луѓето сиромашни со знаење имаат тесна аура, како кратка сенка напладне.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Сѐ уште во бунило, пробаш да ја замислиш потем да ја визуелизираш сопствената аура. Изгледа ноќта не си била сосема сама додека си ги преоѓала праговите на сонот одвнатре и однадвор.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Беа барани сите глаголи кои асоцираат на акција, во сите можни граматички времиња, со исклучок на глаголот "сум"кој, особено во сегашно време, носеше аура на некаква пасивна, потополно неинтересна, дури и мачна состојба, во секој случај онаква од каква што всушност секој од нив сакаше да излезе.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Но главно ничија, освен своја мисла, ничија, освен своја аура, ничиј освен свој сон... ***
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Го воодушевила со целата нејзина аура и ги насапунила неговите фантазии.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Да ги успива и да ги буди, со својата цветна аура.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Имам храброст да ја соголам душава и мојата интимна исповед да добие форма преку алегоричните со драматична аура секојдневија, преку копнежите насликани со акварели и некогаш смирувачки, елегични а некогаш агресивни, фуриозни и флуктуирачки движења на судбината.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Да се вплетка во него, да се проткае пајажинесто ширејќи ја својата прекарасна аура на бесконечното творење.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Уште од првиот момент кога ја видов ми влезе жената во аура.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)