атеист (м.)
Тој атеист, а вака се изразува, којзнае на што цели, или така е адет, кога се зборува со постари луѓе, или без присуство на претставникот на партијата се чувствуваше послободен.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Што ќе беше ако кај нас осамнеа атеистичките музеи, овие вистински концентрациони логори на душите.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Холанд покажува како јазовите и стапиците отворени од овој атомистички индивидуализам создаваат внатрешни проблеми на кохеренција коишто се нерешливи во тие рамки (пр., Локовото некохерентно објаснување на супстанцијата, проблемот на солипсизмот, итн.) како и дека ги исклучуваат жените и го легитимираат ова исклучување на суптилни а понекогаш и на несуптилни начини.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Како што укажав ова беше многу сериозна и трогателна тема - јас жестоко го обвинував татко ми дека е атеист.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Еротските слики и претстави стануваат „фантастични“: двосмислени, перверзни, предизвикувачки, аутистични, хомоеротски.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Како што некогаш Татко во Цариград се најде во Света Софија, симболот на преобраќањето, така јас ќе се најдам, по многу години во драмата на враќањата, пред симболот на идеолошкото за време на претходните преобраќања, албанскиот Атеистички музеј.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Не може да има поуверлив симбол за прекинатата светлина во клетиот Атеистички музеј во Скадар.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Го прогонуваат, по десет на еден, го навредуват дека е атеист или дегенерик или болшевик, му даваат секакви прекари за да го оцрнат.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Еве ме, најден пред Атеистичкиот музеј во Скадар, пред прагот на куќата-симбол на последното преобраќање на мојот народ во атеистичката религија, на крајот од обидот за нашето морничаво музејско-театарско преобраќање во нормите на соц-реализмот во земјата на корените.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Се појави ненадејно и молневито пред француската читателска публика: три од неговите романи излегоа, еден по друг, во издание на угледната издавачка куќа „Фајар” - Времето на козите, Татковите книги и Атеистички музеј.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Трагиката на родната земја, под сталинизмот и внатрешниот ѕид од седумстотини илјади бункери, ја видов и ја пренесов низ глобалната метафора на Атеистичкиот музеј (во книгата со истоимениот наслов) во Скадар, изграден со цел во првата и последна атеистичка држава во светот, идеологијата да го преземе местото на трите религии (исламот и христијанството, со православјето и католицизмот).
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Се обидуваше и мене да ме посоветува, да не си ја грешам душата, непотребно, со пишување атеистички текстови, зашто никогаш нема да се дознае дали има или нема Бог.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Франција му беше пример како земја со основна католичка традиција, во која се признаваше протестантската, еврејската и муслиманската димензија, како и волтеријанската (атеистичка) реалност, мошне претпазлива кон секоја религија.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
На другата страна од разгледницата со легенда Прованса Мистичните маслини, вие потсетувајќи на питата тикуш (со пилешко месо и јајца), која мајка ми ја подготви по моето враќање од Албанија, според крајот од романот Атеистички музеј пишувате дека можеби питата ќе биде уште повкусна ако се стават и исушените цветови на мајчина душица, рузмарин и маслини.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Многу години подоцна, во 70-те години на минатиот век на шпански јазик ќе биде преведена книгата на Емил Сјоран Лошиот Демиург, која брзо ќе биде забранета од цензурата како атеистичко и антихристно дело, а авторот иронично ќе забележи: Инквизицијата не е мртва. Колку е тоа смешно!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Од друга страна, татко му, не согледувајќи дека тие грешки се всушност негови (во секоја смисла), имаше крајно ригиден однос кон синот, сметајќи го за антихрист, иако самиот беше атеист.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Ѓ беше атеист, но се чини дека Господ му ги услиши молитвите.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Инаку, Шлатас беше атеист и социјалист по убедување, но ангажиран во националната влада исто како и комунистката Спирка, која мора да се признае дека имаше поголеми мадиња од цела новинарска фела заедно.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Добро дело за божја награда. Не важи за атеисти!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
