академија (ж.)
Во 1900 год. тој учествуваше во „Македонската експедиција” на Руската академија на науките што го посети и родното село на Мисирков Постол, каде што се сретна со својот студент и ја имаше неговата помош и соработка.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Средното образование го оформи во Битола, дипломираше на Педагошката академија во Скопје.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Во Софија завршил и Театарска академија, на отсекот за режија, во 1944 год.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Бил член и на Македонската академија на науките и уметностите.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Тука разбрав дека во Источен Берлин од подолго време се пркажувале во изложбените простории на Академијата на уметностите на ГДР експонати од македонската народна уметност.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Антоан Жерал, од Француската академија Признавам дека не сум голем познавач на раскажувачката уметност.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Џеват Љоши, од Албанската академија Модерната книжевност денес се засновува врз интертекстуалноста.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Можеше да се забележат видни личности од кинематографијата, театарот и телевизијата во Париз, неколку славни писатели меѓу кои Морис Друон, постојан секретар на Француската академија, поетот Адонис и други...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Овие игри му причинуваат многу поголемо задоволство отколку часовите во приватната академија Јулијан.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
32 „Драги пријатели и ценети колеги“, им се обрати професорот Артур на групата академици собрани околу долгиот ред споени маси, бледи над црните одела, „се собравме свечено да ја одбележиме и оваа годишнина на Академијата којашто е дом на нашиот дух.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Во времето кога „Танцот со волците“ конкурираше за наградата на Академијата, оние кои навистина сакаа да бидат во тек со настаните знаат дека учеството во ова веќе започнато национално преиспитување зависи од нивната идентификација со оние „другите“, маргинализираните.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Потоа следи Париз: разочаран од современата уметност, Ботеро ги минува деновите во Лувр, проучувајќи ги старите мајстори. 1953 - 1954 Во Фиренца, во Академијата Сан Марко, во музеите на Венеција, Сиена и Равена, тој ја проучува уметноста на италијанската Ренесанса.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Во меѓувреме ја добива Златната роза на Американската академија на уметност и книжевност. Burroughs е класик, џин на авангардната уметност кој смее да го гледа сопственото прогласување за светец.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во светската анкета на весникот Кориере дела сера Борхес како кандидат за Нобеловата награда добива повеќе гласови од Солженицин, кој таа година ја добива наградата на шведската академија. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 226
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
И навистина, академијата беше некој вид на мрестилиште во кое многу „лососи“ ги положија своите икри и својот млеч за како што тоа и во природата бидува, да се распаднат во некој од вировите на академизмот.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Ја воведе во употреба играта “ламуш“, го поплочи плоштадот на пазарот и ја засади со брези улицата што води до јавните канцеларии; повторно се обиде во Глупов да воведе академија, но, откако доби отказ, изгради собирен дом.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Кога седиштето на академијата се премести од просториите на средното уметничко училиште во ѕидините на Сули Ан, се појави интересна пракса помеѓу извесна група студенти - пиење чај по околните чајџилници.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Скопје, мај ‘97 Роден 1963 во Скопје, Македонија Дипломирал 1988 графика на Ликовната академија во Хелсинки, Финска.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Сакам, првин, да го нагласам ова пријателство, а потоа да изнесам и неколку лични сведоштва со кои се здобив при учеството на Луан Старова во работата на Академијата на амбасадорите, односно во жирито на амбасадори акредитирани во Париз со книжевно-публицистичка вокација.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
За композиторот на музика на удиралки секој звук е прифатлив; тој го истражува „немузичкото“ поле на звукот кое академиите го забрануваат и тоа во онаа мера во која е тоа можно да се направи мануелно.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
