азурен (прид.)
Горниот дел од работ завршуваше со азурен врв, одземен од небото.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И јас, ние луѓето, полека слегуваме од високото, од кај азурните двери на Света Ана, коските ни клапаат како суварки на мазга.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Тоа лежеше во некогашната котлина, мирно и азурно сега на сонцето.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Еднаш го видов светот, тој преубав, совршен, хармоничен, задоволно го вдишував пријатниот мирис на животот со идиличен крваво црвен и азурно син витраж на појави кои се раѓаат од слаткиот извор на копнежите, надежта и страстите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
