адресат (м.)
Мене ми се стори за најприкладен овој термин едноставно и поради фактот што секое творечко дело општи, комуницира со стотици и илјади безимени адресати на кои им е упатена поетската порака.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Сликарот што го слика по венчавањето пред катедралата, давајќи му ја сликата со адресата на своето ателје и датата на сликањето: 6. IX 1949 г., му рече: „Нека ви е среќен бракот.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Затоа сѐ уште претпоставуваат некаков интимно заинтересиран адресат - некого којшто погоден со критиката еднакво сентиментално ќе реагира: “Останете овде!
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
