Мексико (име.)
И попусто. Спанкото не ќе го разбуди ни Парагвај, ни Уругвај, ни Куба - дури и заедно со Мексико и Чиле да дуваат во најголема труба.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Унгарецот се нашол во Мексико, Никос во Алжир, а оттаму во Каиро.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Во таа година Тексас се одвојува од Мексико (група јужни држави на Америка бара новата членка на Сојузот да го прифати црнечкото ропство) а Линколн, борец против ропството на црнците на југ, е пратеник во сојузната држава Илиноис.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Историја: мескалинот е халуциноген амфетамин кој може да се добие синтетички, или од пејотл кактусот (Lophophora Williamsii) кој успева во Мексиканската пустина и на Американскиот југозапад.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Со розови ракетни карти за Калифорнија, сини за Мексико.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
1955 Откако изложбата на неговите италијански дела мина мошне неуспешно, уметникот заминува во Мексико. 1956 Патување во Мексико.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Тогаш го пронајдов во една малечка мексиканска црква, која се наоѓаше на некоја пуста полјана, опколена со планини.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Најважните компликации од овој тип на движење 1961-та ги расплетка Шарковски во Украина и Мичел Фигенбаум 1978- та во Њу Мексико.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Неколку современи пиктографски сообраќајни знаци покрај индијанскиот цртеж на камен од Ново Мексико.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Така „Запатистите” во Мексико имаат свој веб-сајт.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Нејзината забелешка, за која ти кажав на почетокот од разговоров, си има своја точна причина, со свое точно име. И тоа мексиканско.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Патникот сѐ уште на непцето ја чувствува лутината на халапењос (се пишува со „ј“ на почетокот и капичка над „е“), зелени мексикански феферонки што ги проба попладнево кај Луис Алфонзо.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
И така, светот си поминува покрај мене и моите униформирани собраќа во гаражата, главно млади гитаристи, сценаристи, актери, артисти... и пар мексикански емигранти.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
По улиците на градот се мешаат ароми на италијански, кинески, мексикански, јапонски, грчки, руски, арапски, ирански, бугарски, босански, француски, шпански, виетнамски, корејски, етиопски, ерменски, аргентински, салвадорски, тајвански, тајландски, индиски, кубански, бразилски и на нив слични ресторани.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Мика е роден како син на Миша (познат по тоа што е познат белградски џезер, доколку џезерите во Белград воопшто можат да бидат познати) и Јована (позната како бивш стипендист на оној американски институт каде што ги чуваат остатоците од падот на НЛО во Розвел, Њу Мексико).
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
А вториот веќе и не допрашуваше ами повторуваше Дека сето тоа се само бабини деветини И дека со нова жена нови ќеифови се тераат Особено ако е како оваа еве што оди пред нас И подвртува со газето како пропелерче Во некоја берберница среде тукашните или мексиканските жеги
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Тоа е времето, кога според Камиј Демулен, револуционерите- фанатици го оживуваа култот на масовното и крвожедно жртвување, како некогаш мексиканските свештенички кои барајќи нови жртви, во Монтезума извикуваа: Боговите се жедни!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Полероси се организирани групи кои шверцуваат евтина мексиканска работна сила во САД.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Во 2000 година, уметничката група Laboratorios Cinemаátik го пренесе фестивалот во Тихуана, на границата помеѓу САД и Мексико.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Сега најголемиот дел од времето го минува во градот Мексико Сити.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
