Водици (име.)
Секое оро се плаќа на Велигден со јајце, на Водици — со јаболко.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Божиќни пости — грав, Велигденски — еднаш грав, еднаш јајца; Петреви пости — волна, и на Водици со кумот — сланина.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Каде потскришум, каде јавно, почна да му праќа преку Тода на Крлето секој ден, секој други ден, нешто за јадење; му прати чорапи, гаќи, фанела; за Водици цел такам од конец и ѝ потфрли на баба Бисера да му го каже ова на попчето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- На Водици, ете, тогаш ќе ги споулави.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Сте чуле ли за стрико Благоја од Пелинце, за оној добродушен човек што умре пред две години околу Водици?
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Од Ѓурѓовден до Водици се капев в река.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Христијани се и Грците, рекол стрико Никола, а вчера, на сам прв ден Водици ни го отепаа татка.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
По тоа ќе се запомнат годинашниве Водици во Потковицата, што беа крвави, го убија стрика Анѓела!
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
На втор ден Водици, или уште како што ги викаа во сета Пелагонија Женски Водици (дека за разлика од првиот ден кога на посета кај роднините и светијоните оди машка челад сега одат жените и децата) во 1857 година, кога го закопуваат Ангела Јанчески, последниот старец од петтото колено броејќи наваму од населувањето на првите Турци во Потковицата, гробиштата на Рамник на Горник се прилично намножени и може, мерено од око, во должина и во ширина покриваат простор и до триста метра.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
9. Ами, грабнувањето на Јагна Машаловска, пред Водици, додека го сучеле конецот од куќата на ланскиот чувар на крстот, до куќата на новиот чувар на крстот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кутрата Машаловска, не ги дочекала женски Водици.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Водици, Пречиста, Божиќ... И одново таа исповед: ми летнаа годините; остаревме... Господи!
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Кога ќе ти биде готово, ќе го завиткаш прво во една шамија, а потоа во една ресачка за светлина да не го допре и дента спроти Водици, кај ужина време, така завиткано, знамето ќе го донесеш в црква.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Ако крстот ноќта спроти Водици замрзне, годината ќе биде бериќетна.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
8. Ближеа Водици, а времето никако да се расправи.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Од Бадник до Василица, можеби до Водици
ќе нѐ будиш со волшебната музика на сјајот.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
