Бразил (име.)
Подоцна станува и југословенски амбасадор во Боливија, Перу и во Бразил.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Бил конзул во Канада и амбасадор во Боливија, Перу и во Бразил.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Дури и во 1960 Бретон ќе ги вклучува нејзините дела во надреалистичките изложби, иако во тоа време таа веќе подолго живее во Бразил.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Четиринаесетгодишно момче во Сан Франциско одеднаш ќе флертува со убава глумица од Берлин, со девојче во Бразил.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Во огромните лаборатории на Министерството за мир и во експерименталните станици скриени во бразилските шуми, или во австралиската пустина, или на изгубените острови во Антарктикот, експертските тимови неуморно работат.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Низ целиот свет, во Лондон и во Њујорк, во Африка и во Бразил, во таинствените забранети територии зад границите, на улиците на Париз и на Берлин, по селата низ бескрајните руски степи, по базарите низ Кина и Јапонија - насекаде стоеше истата оваа цврста непобедлива фигура, изобличена од работа и раѓање, аргатувајќи од раѓање до смрт и сепак пеејќи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Малото шаховско поприште му откриваше широк пат во животот, го одведе еднаш и во странство, и веќе опипливи му се чинеа мечтаењата за светски турнири и турнеи, за гостувања кај шаховски снобови - бразилијански владетели на плантажи или баснословно богати махараџи, во дворците на кои убави жени, покриени само со проѕирен превез, ги извиваат своите тела во танци при ноќен водоскок, а оние црни очи им горат, им светкаат.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
По улиците на градот се мешаат ароми на италијански, кинески, мексикански, јапонски, грчки, руски, арапски, ирански, бугарски, босански, француски, шпански, виетнамски, корејски, етиопски, ерменски, аргентински, салвадорски, тајвански, тајландски, индиски, кубански, бразилски и на нив слични ресторани.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Спретните движења на касиерката, извежбани така за до бескрај да го одржуваат истиот монотон интервал на потсвирнување на читачот на бар-кодот, и лицата на останатите во редот кои изгледаа како секој миг да ќе ја нападнат ако не дај боже се случи некаков застој, не оставаа можност за разговор за, на пример, времето, смртта на Харолд Пинтер или тукушто откриеното племе во Бразил.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Уште само 200 бразилки да увезат и Скопје може да заличи на Рио де Женеиро.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Кога познатиот револуционер бил на некаква веселба со својата партнерка играл танго, додека останатите околу него бразилска самба.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
