Албанија (име.)
Просторот на земјата, што ја бранеа, не беше поширок од десетина километри, државата беше капитулирана, додека тие ја освојуваа Албанија, сѐ дури некој не им јави дека Германците се наоѓаат веќе во нивните касарни во гратчето, каде што беше нивниот гарнизон.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ваму германската војска се точка и тече како река и оди за Дебар и Албанија.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Камионите и моторите брчеа, го минуваа мостот на Дримот и одеа некаде кон Албанија.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Носеа и разна стока од Албанија, купена или опљачкана.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
— Каде можат да бидат на друго место ако не во Мариово? — го изнесе своето мислење Џавид кој имаше долго искуство во бркањето на арнаутските качаци по Албанија.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Ќе си ја земиш ли ти таа грижа со твоите Анадолци да ја свршиш уште таа работа? — го праша Дургут Бахтијара, што требаше во исто време да значи и заповед за акција, бидејќи Дургут беше главен заповедник на сите овие вооружани сили.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Откако Профим успеа неколку пати да ја премине кришум границата за Албанија и да донесе во селото сол, масло, шеќер и газија, спечали пари и го купи сиот брег; ги израстури меѓите на брегот, ги спои малите парцели во поголеми, испланира кои делови ќе му бидат бавчи, кои лозја, кои дрвја ќе ги исече, а каде нови ќе насади, каде патот ќе го рашири, од каде вода ќе довлечка за сиот брег да го наводнува - зафати да приготвува материјал за да го обгради брегот, да не им дозволи ни на луѓето, ни на селскиот добиток да врви по него без контрола, а и да му олесни еднаш на душата што, ете, сиот брег најпосле ќе го стави в рака.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Се тресеше учителот стиснат со жена му и син му во просториите на училиштето, се тресеа и селаните што тајно преку учителот им носеа храна на неколкуте српски војници скриени во училиштето кои ја имаа изгубено врската со својата единица при повлекувањето за Албанија.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Од тој ден започнаа проблемите за Профима и за ќерка ми кога разбра дека тој имал дете во Албанија.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ја шетаат тие со расклатениот џип цела Албанија и подобро им е да го голтаат белиот и црвеникав прав, отколку да гинат на Грамос или на Вичо.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
— Се разболе, вели, и го префрлија во Албанија.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Однадвор слушам: — Италија ја окупира Албанија, нападната е Грција, Костур е веќе згазен! Мобилизација, мобилизација!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И војските го повратија Костур назад, влегоа во Албанија. Падна и Корча.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Ама каква Албанија! - се бунеа селаните собирајќи се на средсело каде што учителот им ги читаше весниците што ги носеше од град.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Кралската влада му упати на судот во Хаг нови документи: го достави писмото на австрискиот гроф Менсдорф упатено во 1913 година до својот министер на Конференцијата во Лондон, во кое стои дека границата меѓу Србија и Албанија да оди меѓу Свети Наум и Подградец...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Тоа ги израдува селаните, но за кратко време, бидејќи по неколку дена се дозна дека Англија и Италија не се согласуваат да се менува Одлуката и дека Албанија незадоволна што се одолговлечува спроведувањето на Одлуката, започнала да трупа војски на границата за да ја заземе со сила зоната.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Некаде помеѓу Албанија, Турција, Грција и Србија, народите со векови не знале на кој господар ќе му се покорат.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Семејството на авторот, има роднини во Албанија, Турција и тоа ја сугерира сагата на балканското семејство, кои се истовремено во повеќе земји, што не ги олеснува работите на индивидуално ниво, без да зборуваме за посложените проблеми...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Летово со Консуело, кој е од околината на Макондо, на патување од Албанија минавме во Македонија преку границата близу Охридското Езеро кое е старо три милиони години и е многу длабоко.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ние, заедно со Албанија, сме меѓу најпримитивните европски земји.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
