Ѓуптин (м.)
ПАНКО: За тебе не се чудам. Ти би се ујдисал со секого, со Цигани и со ѓаволи. Ама чорбаџи Теодос, тој со Ѓупци!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ѓупци да си ги бришат носовите од раката моја!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ТЕОДОС: Море не биди будала, Ѓуптине! За пари сѐ се дава.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Јас су решила црн Ѓуптин да зема, вдовица до векот нема да седа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Е, — море веку, море! Се скрасиа веќе нашите жени, тики и Ѓупки веќе почнаа да зимаат марјовците, — си велеа едни.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Така е, бре Калешко, така , така! Кога пазариш — пазари ѓупци, кога плаќаш одврзи ќесето плаќај туџарски, рекол некој. И вие сега, пазарите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се фатија некои и од милосниците на чаушите и сејмените, та ја донесе тој натемаго и црна Стојна Ѓупката, милосницата на Аќифа. И кај ќе се фати — до Проќа Толева.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Индискиот цар ги собрал сите Ѓупци и му ги пратил.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Со идењето на Ѓупците идеше и некое построение во селото: се случуваше ајван да пукне, копиле да се роди, брат на брата секира да крене, куче да збесни, жена да му го пресече плодникот на мажот.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ги прашува таму луѓето: - А бре, да не видовте ѓупци, вели, да не видовте ѓупци да идат навака?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Дали Турци, Ѓупци или Арнаути? - Умот ништо повеќе не ми кажува, вели војводата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Зошто ти се ѓупци, Коте, прашуваат луѓето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога седнаа да вечераат, во меаната се најдоа и некои џамбази, измешани хрстијани, Турци и Ѓупци, и почнаа да бијат шега, првин со сите потковичани а после само со него, со Лазора.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Со нив дојде трет, куц човек со хармоника (молеше да не го викаат Циган, ни Ѓуптин, ни Манго, тој е Ром).
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
А и времето е убаво, цел ден ѓупчиња се прскаат во реката.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Цело време се менува времето, ѓуптин се жени, ѓупка се мажи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
ако не можам да те сакам, вели, ќе можам да те тепам, како ѓуптинот ѓупката, вели, првин ќе те завиткам во една черга, вели, за да не можам на место да те отепам, и после ќе мавам, ќе мавам, вели, дури да ме заболи раката ќе мавам, дури да те засакам повторно, вели, и после на секое удрено место ќе те бацувам, вели, за да се сетиш зошто било тепањето, вели, младоста сонува, му велам, а староста само се сеќава на сонот, рекол некој, колку деца ќе имаме, прашува Горачинов, јас веќе имам едно, велам, ти имаш, вели, но сакам и јас да имам,
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Што народ живее таму? - Сѐ Торбеш до Торбеш. Ни Турчин, ни Арнаутин, ни Ѓуптин.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Разни бадијалџии, редум со амали и ѓупци, и со секаков друг џган, се кикотеа одвај во неговиот врат, зашто не достасуваа да бидат високи како него.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Пред пролетна икона клекната чунким Ѓупката ги кршеше корупките мразни за да видела како цутат качунките во снежно бели вазни.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
