углед (м.)
Прашав што треба да направам за таа средба, од која, како што мислев, зависеше мојот углед кај него.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Не ми беше познато како ја пренесол тој мојата прикаска но разбрав дека шегата му го намалила угледот во семејството и му донесла и модрица под ребрата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Главниот козар почна често да доаѓа кај нас, па и тоа придонесе видливо да расте угледот на нашето семејство меѓу козарите во Козар маало, и пошироко во градот, макар што имавме само едно кревко, но за нас децата златно козле.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Се нашол таму умен, кој се спротивставил велејќи дека со тоа на Чанга непотребно би му се зголемил угледот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Со бесна вчудоневиденост тој заклучува дека учените луѓе од неговото време престануваат да се интересираат за непроменливите вредности, за целиот свој талент и углед да ги стават во служба на локалниот дух, да го поттикнат она што е ексклузивно, да ја ободрат својата нација да се затвори самата во себе, самата на себеси да си се поклони, и со „својот јазик, уметност, филозофија, цивилизација, со својата ‘култура’, да се постави наспроти сите други“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Со оваа интервенција, секако, не сакавме да го поткопаме моралниот углед и интелектуалната репутација на Енценсбергеровиот, смел ангажман.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Затоа што Штраус и Момзен го беа впрегнале севкупниот углед на универзитетите во служба на победничката Германија, нивните француски хомолози сметале дека веднаш мора да се одговори.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Работата на секциите обично ја водат личности што имаат голем углед меѓу колегите.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ех... Нема многу што да се каже, домаќинката има Медицински атлас Ларус, а и болестите го загубија угледот, ги има помалку, гледате што се случи: нема сифилис, нема гонореа, нема тифусна треска. Нема ни чума, ни колера.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Авторот на книгата, при престојот во родната земја, ќе го соочат со пеколното демолирање на верските објекти, ликвидирањето на свештениците и на крајот со показот на Атеистичкиот музеј, последен од таков вид во светот (изграден во 1973 година по угледот на советските атеистички музеи од времето на Ленин и Сталин).
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
И животот оди натаму. Професорот останал професор, го задржал својот јавен углед и приватно згрижените книги, а студентите продолжија јавно да го почитуваат како професор и приватно да го плукаат како човек.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Нека ми простат скаменетите самовили од Леденото Езеро, ама тврдам нивните приказни за Вок со едното око се производ на лагите со опашки со кои се обидуваат да си го возобноват угледот.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Попримерено е да се протестира против уметничките експерименти во едно време во коешто германскиот уметнички живот речиси исклучиво е одреден со манијата на експериментирање со елементи коишто расно и народски се туѓи и со тоа го оптоваруваат и компромитираат германскиот уметнички углед пред целиот свет.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Се состоеше од фалсификување на една серија од производствени извештаи од пред две години и тоа така за да се наруши угледот на еден истакнат член на Внатрешната партија кој во моментов беше во немилост.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Реков дека ме боли газот за угледот на училиштето.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
„Знаете ли дека сте се поиграле со угледот на училиштето?“, рече.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Кон крајот на април 1941 година се формирал и Централниот национален комитет составен од лица кои уживале углед во српскиот политички и културен живот.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Според угледот кај премиерот или според рејтингот кај барменот?
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Маестро Миха, држејќи до својот углед, а придржувајќи ја шарената марама околу непотстрижениот врат и брадосаниот грклан, ги испрати до излезот на бараката и патем им го покажа своето уметничко легло (мала ама самостојна просторија, нешто како портирница; или стражарница, како што би се изразил генералот, упатен во некогашната намена и на бараката, и на другите бараки, и на секој дел од логорот).
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Така стутулен, со здебелен нос и сцрвенети очи, тој изгледаше поинаку: сето негово суштество, пресвиткано и солзливо, молеше понизно за помош, сеедно што неговите зборови се трудеа да му го задржат поранешниот углед.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
