петок (м.)
БАБА АНЧА: А, не така, попе, „сложни калуѓери и среда и петок мрсат“. А за сабота и недела сите ние јадеме.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Но денеека беше петок, та Дуче немаше да има многу работа како во сабота и затоа и тој цврцна како другите пријатели и му издекламира на зетот една своја солена декламација, од оние што ги имаше на стотици за секој случај, а особено за свадби, крштења и првичиња.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кај невестините, пак, свадбата почнува од петокот, кога се меси тестото, како и кај зетовите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И тргааа уште во четвртокот, за да пазарат во петокот без пазар, со парите во ќесињата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сејмените што бегаа бркани од селаните во двете посоки на улицата ги забележаа Турците, кои во тој ден, петокот, го празнуваа и ја разбраа работата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
АТПАЗАР и овој петок вриеше од народ и стока. Покрај продавачите и купувачите пазариштето уште од рано утро се исполни со луѓе што немаа никаква врска ни со купување, ни со продавање.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Старата анама, што на млади години сучела баклави за самиот Џеладин-бег, таа беше дојдена уште од петокот со три други анами и до саботата вечер не исправија грб од кр’говите и не ги оставија сукалата од раце.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тој го зеде својот жакет и се исправи. „Може“, ѝ рече. „Заблуда.“ Во следниот петок таа не дојде.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Од петокот изутрината, кога првпат ја виде на колјата Панде толку многу се разволнува што не можеше веќе да издржи: сакаше веднаш да излезе момата, да видат родителите, да видат сите, каква невеста ќе одведе во Ресен...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Од тој петок, Со години, Ти во твојата И јас во мојата пустина Кружејќи создадовме сонце.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Дните од вторникот до петокот ѝ се сторија на Митра три години.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Од понеделникот до петокот така. Во петокот, кај пладне, како да се поврати детето од неевестицата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Во петокот се засакавме, во понеделникот се скаравме. И пак е среда.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Ако не може поинаку да биде, а гледаме дека не може, не можеме да го пречкртаме Хаџи Ташку да не ни биде свештеник, вели Никола Јанчески, да го потпишеме писмото и да се здоговориме како ќе одиме и кога ќе одиме во Прилеп, - в петок одвечер или в сабота зараното?
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
А за одењето во Прилеп, дали ќе стане в петок одвечер или в сабота зараното, ќе ви се каже.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Петок е, спроти сабота, надвор паѓа обилен снег, бело капче ми се прави на главата, ми ги товари рамениците.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Понеделник, вторник, петок... И одеднаш некоја глупа исповед: ми летнаа деновите...
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
И во еден врел јулски петок, ден кога Алах име на поблизу на правоверните, Липа Рипс и Рубина Фаин како руски дворјанини под дипломатски имунитет, доаѓаат во близината на светото место на кое, заштитен од проверени азиски и европски гардисти, дел од низам џедит, нов ред во војската, стар осум децении,можеби од Курди, Сиријци и балкански потурченици со барутни срца в круг околу џамија во која се моли Абдул Хамид.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Беше петок кога дедо ми Борис во период од само десет дена, по третпат се загуби.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Гледај - се стемнува. Овој ден досега беше само петок.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
