јаглен (м.)
„Трајното зголемување на цените како резултат на образувањето на картелите – вели Кестнер – досега се забележуваше само кај најважните средства за производство, особено кај камениот јаглен, железото, калиумот; и обратно – никогаш не се забележуваше кај готовите производи.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Рајнско-вестфалскиот синдикат за камен јаглен во времето на своето создавање во 1893 година концентрираше 86,7% од
целокупното производство на јаглен во таа област, а во 1910 година веќе 95,4%.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Привилегираната положба што ја има најсилно картелизираната, таканаречената тешка индустрија, особено јагленот и железото доведува во другите индустриски гранки „до уште поголемо немање план“, како што признава Јајделс, автор на една од најдобрите работи за „односот на германските крупни банки спрема индустријата.“
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Тие веќе не беа рибини очи како порано, беа две парчиња пламнат јаглен.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
А по секое качување на дрва или јаглен од визбата, редовно го четкаше.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Очите сјајат како јаглени, сите погледи се приковани за сцената. Без здив се следи претставата...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Митко ѕирна внатре. Во едно тавче имаше две парчиња леб, изгорен, црн како јаглен.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
- Гледајте да не ви изгасне огнот! Дрва и јаглен имате во сандакот, - им рече мајка им на излегување.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Веднаш до него е сандакот со дрва и јаглен. Може да стави а да не се помрднува од местото.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Но, на крајот од ѕидот Зоки веќе нема јагленче во рацете. Тоа се потроши.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Денеска Лидија и Зоки нема што да прават. Одат тие двајцата околу својата зграда, а Зоки има во раката црно јагленче.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Зоки го допира јагленчето до ѕидот и почнува да трча, а на ѕидот останува долга – предолга црна линија.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Плевната догоре. Купот јаглени и утредента чадеше.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Зедов парче јаглен и повлеков неколку линии по белиот ѕид.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Ја издува пареата пискаво и шумно и го стести просторот со задушлив чад на недогорен јаглен.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Го оставив јагленот и се завртев кон Роско.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Секој миг се очекува да насрне пеколот, а после - се знае: ќе се сневиди сѐ она што со векови се создавало, ќе замириса воздухот на пепел и јаглен, а по малку ќе останат само урнатини, поцрнети и голи, што нема ќе сведочат за доживеаниот ужас.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
10. ПОКРИЕНОТО МЛЕКО МАЧКА НЕ ГО ЛОКА - и јаглењата покриени поусилно жежат: жената си прибира сѐ што ѝ е на показ и бргу го покрива со - поедра мрежа...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
а душата ни лета кон Македонија, кон планината, кон шумата, како оди јагленот, уште шумата ми се гледа в очи, од некои повисоки дрвја не можам да клепнам со очиве, не можам да ги затворам, а и сонот ми беше лабав таму, во Америка,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И - се знае: нема доволно струја, нема јаглен, нема ова, нема она.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
