дворец (м.)
101. Бугарскиот резервен генерал Иван Цончев (1859-1908) беше поставен од бугарскиот дворец и владата за потпретседател на ВМОК и беше главен вдахновител и организатор на „Горноџумајското востание” (1902).
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
А вие, клети ајдуци, од огин раци дрпнавте, пламенот уште не вивнал, и се во дворци прибравте.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
На терасата од хотелот „Аурора“, некогашен дворец на некој австриски или италијански гроф, секоја вечер се танцуваше.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Затоа со време уште тие си закопувале во земјата сè што имале од вредност, за да не падне во рацете на оние што ги сменувале во дворците и конаците.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Овде останале само езерските самовили, запрегнале бели ракави и почнале да градат голем, светол дворец сред недостижните езерски длабочини...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Еден од оние што минатата недела демонстрираа пред Дворецот. Македонец.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
И како поскапо ќе му се продадат и на Дворецот и на црниот ѓавол, ако затреба.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
На третото утро Мегалон истрча од дворецот викајќи: - Децата, децата собирајте ги!
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Мегалон, затворен во својот прекрасен дворец, од утро до вечер сметаше и пресметнуваше колку пари ќе му донесат неговите житни полиња, неговите маслинарници, неговите бродови.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Имаше дворец на кој му завидуваа и кралевите.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Било тука пред илјада, или две илјади години, вашите татковци подобро ќе знаат, било значи гратче ли, село ли, дворец ли, кој ќе знае.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Малку повеќе се задржав над оваа карта и веднаш се пренесов во Версајскиот дворец, кај онаа тркалезна маса на која што, со потпишувањето на Версајскиот договор, по првата светска војна Македонија е распарчена.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Се разбира, не е само раскошот единствената причина да се видат обата дворца, туку уште повеќе и фактот што низ нив се гледа релјефно раѓањето и пропаѓањето на едно царство, особено убаво предадено низ портретите на падишасите, сместени во една галерија на „Топкаписи“, низ чии ликови се чувствува топотот и растежот, славата и пропаѓањето на аџеилуците со нивниот последен изданок Решад, чија старечка физиономија соодветствува на „Болниот од Босфор“ - отоманското царство во распаѓање...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
На спротивната страна е некогашниот огромен кралски дворец, чие задно крило е продолжено во сферична линија, потоа романската асамблеа, во чие продолжение се издигаат десетина повеќекатници, поставени како на скалило една зад друга, во чие милје се наоѓа една стара црква од 18 век, историска романска знаменитост.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Принцот пристига со залезот пред дворецот на Чудовиштето да ја ослободи саканата.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Стигнаа пред Ридот. Од подножјето до дворецот кривулеа камени скали.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Мразулците што се фаќаа на чешмите во дворовите создаваа мали дворци, тврдини, никогаш невидени во животот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Откако ќе се минеше дрвениот убавец, пред нас се покажуваше вистински бел дворец, на врвовите од предниот истурен дел, небаре бранет од редица статуи – каријатиди со човечка става, а крај нив камени маски со семожни изрази.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Господи, колку е студено. Би сакал сега да сум во дворецот.”
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Чувствувам дека ако повторно се вратам по патот градот ќе биде исчезнат, луѓето сѐ уште неродени, нештата изменети, дворците неизделкани во каменот, стеблата непресечени од шумите; не прашувај од каде го знам тоа, пустелијата знае, и ми го вели.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
