кожув
мн. кожуви
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 8092
1.
Горна облека изработена од кожа, поставена со крзно од внатрешната страна.
Примери:
Селанецот ја слече гуњата и остана само по кожув без ракави.
Го облече дебелиот кожув и излезе пред порти.
Вид: облека (ж.)
Изведенки
кожувче ср.
мн. кожувчиња
дем.
мн. кожувчиња
дем.