берат
мн. берати
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 16686
Принудно протера, протерува лице или група луѓе (политички сомнителни граѓани, странци, воени бегалци, економски емигранти и сл.) во определено место на престојување под полициска контрола и со ограничена слобода на движење или со затворање во логор.
Примери:
Кадијата им нареди на сејмените да ги одврзат селаните за да собираат пари, зашто старите берати не важеа веќе.
Македонскиот народ пролеа крв за да добие владички берат.
2.
Писмена потврда за дипломатски престој во странство.
Примери:
Новиот везир не му даде берат и не му дозволи престој.
Слично со:
агреман (м.)