првоборец
мн. првоборци
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 18439
1.
Тој што ја поведува борбата, што е мѓу првите, временски најстари учесници.
Албански:
pishtar lufte
Во вториот напад загинаа тројца првоборци.
2.
Борец, учесник во Втората светска војан кој од самиот почеток се вклучил во Народноослободителната борба, од 1941 г.
Примери:
Мојот дедо беше првоборец.
