Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Кога сега би имал деца нема да знаат каков си бил кога си имал коса!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Јас не знам за поголема.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Грета: Дрмни малку, ова ќе те освежи.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Ќе те бара по сите можни ѓаволови дупки за ова да му го направиш повторно!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Краста (Кон Грета): И покрај ова што го виде сигурен сум дека сè уште не знаеш кој сум јас, но кога ќе пораснеш верувам дека ќе ти биде јасно.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Сега ќе ти покажам кој ќе те среди.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Курто: Ако случајно до утре не го напишеш мојот состав по македонски или ако на учителката не ѝ се допадне ќе те натерам ова што е во шишето да го испиеш! И тоа на екс!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Краста (Удира со ногата во подот): Не, не, не и не!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Духот: Мојот бивш господар Еди Краста! 152 okno.mk Грета: Од вечерва ќе го промениш стилот на работата инаку ќе те фрлам во најсмрдливиот клозет на автобуската!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Краста: Слушај ти, грда и дебела губо!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Затоа е најдобро кога тоа ќе те снајде дома, меѓу своите.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тој и не е свесен дека после ќе бара уште и уште и уште.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

А сега...сега не ти преостанува ништо освен да отидеш во кино, а таму ќе те чека...тој.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Доволно е да го почувствувам неговиот прст во мојата уста и веднаш да се исповраќам. (Вилушката ја забодува во подебело парче месо) Краста: Значи тебе во собата 101 ќе те мачат со давење.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Грета: Чека на маж ти да му помине година па тебе ќе те земе!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Еве има веќе две години како ми е страв да отидам на забар.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Сакам да се заљуби во Носко инаку ќе те фрлам таму кај што те најдов, во најсмрдливата река близу градот!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Грета: А сега кажи кој те натера да ги направиш тие гнасни злодела?

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

По два дена Николај го фати старецот покрај кино.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Го зема шишето и го затвора фрижидерот.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Сите се чудат како воопшто го знаеш и сопственото презиме.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Дики, сакаш ли со овој мермер да ти направам дупка во главата?!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

А потоа ќе те заковам за твојот валкан под и на таа твоја дупка ќе играме џамлии!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Краста: Не смееш да врескаш, ти гатче малечко.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

-Одиме, сега ќе те запознаам со некого - прочкрипе тој.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Курто: Тој е кикирики курва! Сите се држат за стомак од смеење.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Ако не престанеш да крекаш ќе те вржам за креветот и ќе те исечам како салама!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Учителката ми вети дека можеби уште од идниот месец ќе те префрлат во оние специјални паралелки. Ќе учиш со ретардирани.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

- Добро е што ме виде инаку, не знам, оние бугарски кучиња ако те најдеа ќе те стрелаа...

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Во тие времиња ако беше земен на нишан, сигурно ќе те погодеа, зашто не се знаеше кој сѐ нѐ стрела, кој поради себе, кој поради козите, кој поради кариерата.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

И жена ми си отиде. - Оди ти. Ќе те стасам јас, - ѝ велам.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

- Кажи, ѝ вели телото. – Кај сум те трпело толку, ќе те потрпам уште малку.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

И за тебе ќе се наредат, и ти ќе „скокнеш“, му реков, освен ако не претераш крајно, тогаш тешко ќе те оженат.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

И уште додаде: Сакаат да им дадеш и, кога им даваш, ќе земат, но потоа ќе те замразат, зашто си им дал.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Маката што те мачи пак ќе се врати и пак ќе те зароби темното кое низ грчеви сака да се породи во светлина.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

И, бидејќи не се може да се контролираат работите до мерка која се чини задоволувачка, се утешуваш дека можеби токму низ непредвидливото и низ недофатливото, се раѓаат богатите и сложени склопови кои најпосле и самиот тебе ќе те задоволат.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Како читател често насетуваш (но неретко знаеш и да промашиш) во која насока ќе те одведат зборовните игри...

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

А што ако падне авионот, и реков ...како ќе те видам пак, додадов на шега!

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Некаков немир се вгнезди во мене, ама се обидував да го игнорирам.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Во Париз, на пример, се смета навредливо и многу просто ако загледаш некоја жена или ѝ дофрлиш некакви непријатни зборови, но на секоја од нив можеш да ѝ се приближиш ако носи со себе кученце и ако тоа го држи в рацете - можеш да го помилуваш, а пак дамата за ваквиот гест ќе те награди со насмевка...

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

СИГУРНОСТ?, каква што ти ја сакаш, иако сметаш дека ќе те претвори во икс-оман, роб.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Додека го изговара древниот текст на свадбениот договор, Јехуда ги мрда усните, а потоа кога сè е завршено, го крева погледот кон мајка си, која го гледа синот со милост потврдувајќи му со главата во знак на одобрување.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Јас ќе работам, ќе те почитувам, ќе те хранам и издржувам според обичајот на еврејските мажи коишто вредно работат, ги почитуваат, хранат и ги издржуваат своите сопруги.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Ќе те пуштат и тебе...“ - му рече Готлиб додека се слушаше отклучувањето на вратата од карцетот. „Мислиш?“ „А што ќе си им тука?“

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Со говор што не кажуваше прецизно, со искази што само навестуваа и оставаа празнини како во голема сложувалка што не требаше докрај да се пополнува, а на која ѝ се насетуваше сликата. Се сети на сложувалките што како дете брзо ги решаваше.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

- Ќе те арестувам, внимавај! Јас сум овде одговорен за редот!

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Тој човек ми е мене пријател!... Нема со прст... Инаку... Инаку... ќе те дувне ветрот!

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- Сум те натиснал и пак ќе те натиснам!..

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Тој ќе те земе, ќе скрши глава негде, и ти со него.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Ако се вратам жив и здрав, пак тебе ќе те земам… Се разбира, ако ме чекаш…

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Знам јас… Ако беше ти, сон не ќе те фатеше!

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

ВЕТА: (Го прегрнува) Тодоре, ќе те чекам, ќе те чекам… (Се сепнува) Ами ако не се вратиш, Тодоре?

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

ВЕТА: Збогум, Тодоре! Ќе те чекам! (Излегуваат. По малку влегува Маноил. Нерасположен е, скршен и замислен. Седнува на миндерот)

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

И тебе ќе те посадев помеѓу сарделите и кактусите доколку не ми никнеше на едно подруго место (а и опасно е, не дај боже, небото да се боцне од тебе).

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

Ќе те поведам во светот на магијата, ќе ти раскажувам приказни за грбавиот гусар и за руската кнегиња, за љубовта на прв поглед и за љубовта на која не ѝ треба поглед, за глумицата чие име веќе го споменав во две-три мои дамнешни полупесни.

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

Најпрво ние ќе минеме низ вагоните и ќе те чекаме кај последниот...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Бездруго ќе те обесат. - Зошто? - ме штрекна нешто.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Васе ме бутка: - Сокри го, ќе те види!

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Но чичко Петре му ја зграби секирата: „Само пробај, па ќе видиме колкумина ќе те одвлечат дома!

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Сум слушал од луѓето, ѓаволско е тоа, може да изненади. Не знаеш кога ќе те сниша.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Ама ја прифатив нејзината шега: „Растам“, реков, „ќе дојде колце на тркалце и тебе ќе те надраснам!“

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

И утре ќе те пратам да купиш. Брат има пари.“

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Да не ми настинеш, бабин убав... Баба везден ќе те мисли...“

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Растеш?“ Мајко мила, се вцрвев толку што ми се пристори небаре ушите ќе ми расцутат.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Ако ти се оди бос, што ти е гајле дали некој ќе те види!

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Е, малечок, си имал среќна рака: од дваесетте ниту една не се повтори.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Чоколадата не е важна. Сликичките се важни.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Како си, малечок“, најпрвин мене ми подаде рака.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Заболекарот бездруго ќе те потсети дека со каква мерка ќе мериш, со таква и ќе ти се мери.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Го притиснав црвеното копче на далечинскиот управувач и се оддалечив од дома.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Не знаеш што ќе те начека и што ќе те снајде на првиот свиок.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Знаев дека ќе те сретнам на некој и дека во нашиот муабет пак ќе заврне редовната доза ланси снег.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Кога си далеку Кога си далеку, пролети утринум се покажуват ветрови кои умеат да гатаат, ќе те допрат, ќе те помилуваат, ќе ми ја поземат раката и ќе ни речат: еве, сега ќе ти се јави мајка ти.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Но на кој оган да гори моето тело фрлено меѓу дрвјата нагризани од црвојадина?

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

— И се замисли Толе за миг. — Ќе идиш ли ти со мене каде ќе те вода?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Добро, — одговори Алекса, — иди по мене назорум, ќе те одведам — и тргнаа: Бајракот напред, Јован по него на десетина петнаесет чекори, убедени дека никој не ги виде.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Бев во Бугарија полјак во Бурилово, крај Софија, ама и таму ме запашкаа овие Шакировци, та побегнав да се запазам во својот роден крај.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

„Море, ќе те дера како јаре на стриг, само ако ми падниш некогаш“ — си помисли во умот Бојко, очигледно изненаден што набаса на потерата баш кога не требаше. И навистина лошо попадна Бојко.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Нешто ќе те прашам, бабо Право да ми кажиш...

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А да му речиш: де земете пушките да го истераме Турчинот",'ќе ти а расцепат главата со балтиите, или ќе те предадат на Раиф ефендија.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А ако дојдат овдеа кај тебе и побараат леб, ќе те обеса јас лично на ореот во твоата градина, ако чуа оти си и прибрал и си и наранил?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А си се пораспашала малце да и поистресиш б'ите, ете ти а некоа чанта, се враќа од градините, ќе ти се истресе и ќе те затече распашана; ја некој косач, гумнар, жетвар.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Дали Толе Паша бабо Дали дедот Коле?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Е море, си ода, бацко Толе, си ода, бре, млада су, ми се сака да носа, да јада локумчиња, шиќерчиња? — му одговори таа слободно и му намигна со левото око. — Зар тебе не ти се каснуа пиленце?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ќе јадеш некоа и друга ока ќотек, токо прави го алав.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А кога ќе те прашаат за четата, Организацијата?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ако останиш ќе те расипе Адем.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Море Митра, шо барала нашла, јас неа ни муабет не а права, токо, така, ти a напомни за да те обида да не си врзан за неа та да ни побегниш некој ден пак кај неа — одговори Трајко и станаа, очигледно сите задоволни од разговорот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Ти, Марије, си одиш со Мушона, а? Змија лута ќе те клукне, ќе те обеса на сретсело, да знајш? — ја судеше еден ден Толе во Бзовиќ дваесеттодишната убава чупа Марија Милетова од Старавина, за која разбра дека му се подала на Мушон Евреинот што држеше дуќан во Старавина за некакви си прстенчиња, грлувчиња, мониста и други ѕрнѕурки.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Земи, побратиме, да ти се најдат на зол час, оти виа ефендиите ошче утре ќе те грабнат.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ќе најда место и ќе дојда, ќе те зема. Биди раат.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Ајде, мори златна? Сега покажи се, та ќе те наковам по целиот кондак со ж'ти черечиња.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Ние сме со Никола Карев, — одговорија двајца.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Како да дојде маѓосник меѓу нив, таква самоувереност ги опфати, та почнаа дури и да ја потпеваат Толевата песна: „Нешто ќе те прашам, бабо".

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Слепче, ќе те обесат ако не знаеш да се браниш.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Нивната сила се виде. Народот разбра со кого има работа, та тешко ќе биде сега да се повела.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Е, добро. Сега ние ќе те врзиме тебе и ќе те пушчиме горе по скали, да му кажиш дека кулата и селото се сардисани од педесет души кумити и да не прават никакво противење.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Затоа уште тука почна: — Шо правите вие, бре кршоборци, по планината? — им се обрна на сите кога седнаа да ја кршат топлата ченкина погача и да тураат во паниците жолта вода, во која леташе по некоја граова шлупка.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Добро, ама да не бидеш пишман кога ќе те влечат агите по судиштата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Секако држи околу себе барем три четири илјади души аскер.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

И кога сите овие работи ги растури онбашијата на тревата, и само со очи му ги покажа на Бојка, овој ги наведе очите и проговори: — Е, море, тоа е сега. — Но пак почна да се брани.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ние ќе те одведеме до Писокал, Висока, па ако сакаш да ги видиш шаторите на Бахтијарпаша, можеме да те приближиме и до нив, да ја фатиме Маргара и ќе ти дојде Бахтијар како на тепсија под тебе.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Бидите раат, и ако ви притребам секогаш можите да ме најдите, a јас веќе, Трајко, те знам каде си, ако имам нужда лесно ќе те најда...

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Јас со Андона кај су да су, во сабота ќе те најда кај Биковите на ан.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— А бре ми, шо ќе те откинеме бег, тој и нас сакаше да не истепа, токо дип родители сме му.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Јас не вела оти тамо ќе те остава сама, ама којзнае шо не чека и тамо.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Се поздрави скоро со сите, пријателски, како со свои луѓе и не забележи дека еден средовечен човек во нови алишта необично го погледна.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— А бре сполај ти, чичко, токо којзнае дали и тебе Белоперевци не ќе те врзат ако дојдиме кај тебе.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

ПРО - Еден ропак сакал да стане баба, и отишол на проба во болница. „Чисто да проверам“, прашал еден лекар: „Ти си про-бабски расположен?“ „Сум! Нема проблем за тоа“, рекол ропакот. „Добро“, рекол лекарот, „на оваа проба малку ќе те побараме, а утре фино ќе тре пребараме, да го најдеме бабскиот никулец! Така ли? “ „Само пробуричкајте“, рекол ропакот, „конечно за да се пробие затворената баба, и да прогледам просто, да се провеселам!“ „Си го гледал Психо?“ прашал лекарот. „Не, зошто?“, прашал ропакот. „Онака. ќе ти се пробистреше проблемот“, рекол лекарот и му шприцнал анестезија на ропакот.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Кога еднаш веќе ќе тргнеш по навика, каде ќе те однесе тоа?...

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Но, тоа е твој проблем, кога ќе те фатат за коса делкатните читатели на Маргина.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

- Ако не се ожениш, ќе те заебаваат и дека си стар беќар.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Ако си уметник, ќе те знаат едвај 10 000 души, а ако напраиш некоја глупост ќе те знаат и бабине у планина.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

- Може некоја од тие госпожите ќе те засака за маж па после нормално ќе ја умреш и како на америчките филмови пола имот ќе ѝ го земеш во занесен транс - говореше пријателот и почна да се смее ко луди Милојко.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Да опљачкаш трафика ќе скапеш 20 години робија, а да опљачкаш држава ќе те наградат и у парламент ќе те пикнат.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

По вечерата, ќе те претставам на Ататурк.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

И заледена ќе те засенува.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Бидејќи го растурив Ритон, ќе те оставам сосема сам, во недоумица. (Браво сето преостанато време ќе гледа кон отворената врата во која влегоа Жан и Боб)

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Дајреџијата му се внесе во лицето, целиот насмевнат и блажен, како да сакаше да му каже: „Ништо ти, комшија, не бери гајле, јас сум тука, јас ќе те одведам дома...“

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Тие ќе те слушаат, ќе работат и ќе се надеваат.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Без тебе овде за половина би било помалку убаво... Елена ќе те засака.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Ако се искачиш, јас ќе те задржам долу. Оди!

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

И мислиш ќе те сомеле тишината.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Сега, ако си во опасност и ќе те брани...

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Јас те сакам и те почитувам, мој Александре и до крајот на август ќе те држам овде.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- Сега оди ти! - рече. - Јас ќе те држам на рамениците!

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- Кој ќе биде со тебе, кој ќе те контролира?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Еднаш, кога те затвораат, ќе ти удрат еден дајак сите полицајци по ред и преку ред, додека началникот божем води записник, а потоа ќе те одвлечкаат до визбата како празна вреќа да не можеш да стапнеш на нозе додека лежиш, чекајќи да те осудат. Ако дочекаш.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Некако и ти си ми поубав кога ќе те викнам Дане. - Добро, Дане.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Кога Живко ќе те зачудеше со некоја постапка, не вредеше да (се, да го) прашуваш што прави.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Ти ветувам, штом ќе се вратиме в град ќе те однесам на топ. Така ли е, друштво?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Зашто, колку и да беше привлечна уште на прв поглед гледана оддалеку, кога ќе ѝ се доближиш, во неа насетуваш некоја студенил што ќе те запре на место.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Не мисли ни на болката. Мисли на долгиот пат Што ќе те доведе повторно пред нејзини порти.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Има една грмушка и една пенушка има, срцето ќе те одведе мракот ќе те приспие, и има мугра сина безшумно што доаѓа усните да ти ги навлажи со надеж и со роса.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Гледаш, јас сум повеќе син што не верува а помалку старец што не умее Понекогаш шетаме заедно по подземната железница Ти и јас Јас и ти. (Земање часови по Живеење под земја) (Мора негде да се истресе правта од искуствата за тоа Како кај нас толку лесно и пријателот ќе те предаде) Некојси кој ги бележи суровите аргументи Некогаш и метафората ќе ја повика да сведочи.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Црномурниот заровите ги фрли Облакот се повлече од челото, се стопи И затечен помисли: љубовта кога ќе те опие зарот не смее да е врл, и се пофали: „Можев да ја уловам пастрмката, за прекрасна вечер на ѕвездениот чардак!

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Татко ми велеше: небото не слегнува Во празни срца Сабјата не се буди во успана рака А сеќавањето е најбрз коњ Најдалеку ќе те однесе. (Зошто го кажуваше ова кога го беше загубил минатото Минатото му го развеа Киклопот на Револуцијата) Изгледа беше изумил дека изворот сончев покажува само пат кон заодот А дека ѕвездата што паѓа во фонтаните на темнината е само златно париче што некој го фрла од чардаците на мракот (Утрото сепак никогаш не заборава да слезе во одаите на ноќта) А каде тој можеше да слезе од чардакот на својата темнина И која врата потоа да ја отвори Во куќата на лошото време Во домот на поразените Коњот и острата сабја Исчезнатото минато И лудата глава на Козакот Од пештерата на сеќавањето Што напати се отвора.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Нејзините чатални траги – секоја ќе те одведе во друго беспаќе, А ние сеедно се веднеме белки ќе ги откриеме патеките на нејзините бегства.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Излезена од саќето на муграта, или од пламенот на лозовите прачки: Најпрвин мирисот нејзин ќе осамне како слутење, дури потоа ќе те обвитка во проѕирна коприна облакот, а сетне засекогаш со тебе ќе остане пепелта на нејзиниот отсутен допир.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Ќе те именувам бидејќи ги именуваме соништата и оној гибелен лет на ветрот тој злочест двојник твој, па биди името на летот негов на сѐ што кратко трае а сепак низ годините што допре и до нас…

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Не им верувам на гатачките со рамни гради што првин ќе те надојат со љубов А потоа ќе ти проречат умирачка.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Ти се колнам дека и јас тебе ќе те убиев во првата година од нашиот брак ако поверував во такво нешто за тебе.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Беше на растојание, од кое можеше да слушне што зборуваат тие, кога Даниел низ заби пропелтечи, „Слушај, мудрецу, ако истресеш уште една глупост, ќе те мавнам со тулава.“

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

- Мамо, ќе те молам нешто! - Што? - Ама кажи дека ќе ми ја исполниш молбата? - Ако е за исполнување, зошто да не?

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

А ќе те пофалиме и тебе кога ќе нацрташ нешто, макар и не толку убаво, но твое.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

“Тука ли е Ване?“ - слуша како ја прашува мајка му. “Тука е но лежи болен. Има грип. Подобро е да не влегуваш зошто и тебе ќе те префати!“ Вратата тропнува, се затвора.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

- Вечерва е Нова година. Ќе те водам да видиш нешто.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Ќе те земам и ќе те ставам на прозор.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Имам за што да ми е жал и зошто да му блазевам на тој што ќе те има.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

А знаеш јас што ќе правам? Бесрамно ќе те гледам. Сакам да си допуштиме...“

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Имам една карта на која ќе те ставам целата.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

„Ќе видиш. Ќе те одведам далеку над селото каде што бистрината на водата воспоставува контакт со водата во нашите тела. Ја здивува крвта. Ќе видиш.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Не оставај ме, кога небото ќе те повика крај себе, тука дупка ќе остане само празна без нежна душа, која рани мие.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

Ќе те испратам далеку кога повторно ќе почнеш да тонеш.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

Јас, тебе, ветив, ќе те научам мил Хомер поету, ти си ми судбината. Напразно сите знаци не се.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

Навистина така излезот твој од светот луд ќе го барам за да те спасам од неспокој. ќе те одведам далеку, за да ги видиш убавините на светот.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

А сите ќе те убедуваат дека тоа е истиот оган.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

„Луција, ќе те чекам овде“, рече. Останавме сами; се гледавме во очи.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И потем Фисот ме фати за коса, ѝ рече на Луција „Избриши го“, и таа потем долго ме бришеше со шамичето; гледав солзи во нејзините очи; тоа не беше онаа Луција од разбојот, којзнае дали некогаш воопшто и постоела таква Луција, си мислев; гледав пред себе жена во солзи, сподобие страсно во писмо што го преточив, во песни; жена со очи гулабови; со коса како стадо кози, кога слегуваат од Галадската гора; со заби – стадо истрижени овци, кога излегуваат од капење, од кои секоја има по две јагниња и јалова нема ниедна; со усни – алова панделка, со уста слаткоречива, со јаготки на лицето како половинки од калинка; вратот ѝ е како кулата Давидова, изградена за оружје: на неа висат илјадници штитови – сѐ штитови на јунаци; градите ѝ се како близначиња од млада срна, кои пасат меѓу кринови; еве ја, плаче пред мене и ми ги подава рацете, и вели: дојди мил мој, да излеземе во полето, да преноќеваме по селата; утре рано ќе појдеме во лозјата, да видиме дали потерала лозата, дали се отвориле пупките, процутеле ли калинките; таму ќе те опсипам со милувања; еве ја, стои пред мене и јас ѝ велам: О, колку се убави нозете твои во сандали, ќерко знаменита!

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Оти: си влегол, татко, во одајата со записот проклет, но очите не си можел да ги одвоиш од буквата Ж, буквата девојка, што зографот-краснописец ја нарисал да биде со очи питоми, со раце и нозе раширени, спремна да го познае мажот свој; Оти: си видел жена, сподобие страсно во писмо, клопче отровно, со очи гулабови; со коса како стадо кози, кога слегуваат од Галадската гора; со заби – стадо истрижени овци, кога излегуваат од капење; Оти: вратот ѝ е како кулата Давидова, изградена за оружје: на неа висат илјадници штитови – сѐ штитови на јунаци; градите ѝ се како близначиња од млада срна, кои пасат меѓу кринови; Оти: твојот страстен поглед ѝ дал топлина на буквата-девојка, и таа оживеала, и скокнала од писмото-клопче, па паднала пред твоите нозе и почнала да ти ги бакнува стапалата; Оти, ти рекла: дојди мил мој, да излеземе во полето, да преноќеваме по селата; утре рано ќе појдеме во лозјата, да видиме дали потерала лозата, дали се отвориле пупките, процутеле ли калинките; таму ќе те опсипам со милувања; Оти: иако си му се заветувал на Бога по раѓањето на твојот единствен (сега ја разбирам смислата на нагласката на овој збор во говорот на Лествичникот пред логотетот!), син Лествичникот, си ѝ рекол: „О, колку се убави нозете твои во сандали, ќерко знаменита!

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Еден допир со животинката ќе те усмрти не само во овој, туку и во сите други, идни твои животи“.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

„Ќе те чекам под мостот. Испрати ја тетка ти дома и дојди“, реков.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Очите твои се гулабови под твојот превез; косата ти е стадо кози, кога слегуваат од Галафската гора; забите твои – како стадо истрижени овци, кога излегуваат од капење, од кои секоја има по две јагниња и јалова нема ниедна; усните твои – како алова панделка, а устата твоја слаткоречива, со јаготки на лицето како половинки од калинка; вратот ти е како кулата Давидова, изградена за оружје: на неа висат илјадници штитови – сѐ штитови на јунаци; градите ти се како близначиња од млада срна, кои пасат меѓу кринови; Таа: дојди мил мој, да излеземе во полето, да преноќеваме по селата; утре рано ќе појдеме во лозјата, да видиме дали потерала лозата, дали се отвориле пупките, процутеле ли калинките; таму ќе те опсипам со милувања; Тој: О, колку се убави нозете твои во сандали, ќерко знаменита!

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Јас, мајко, тргнав, заминав, куса си пушка нарамив, планина Пирин развила, бајрак се вее сред неа: Јас ќе го, мајко, дофанам, над село ќе го развеам, та ќе те, мајко, куртулам од тоа ропство крваво.

„Песни“ од Коле Неделковски (1941)

- Огнено, ти реков, да можеше да те сместиме во сандакот ќе те носевме до куќата на раце - и објаснува Боге толку уверливо што сите веруваме дека тој навистина не се шегува туку настојува да ја вразуми.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Помислив но премолчав.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- На мајките, и без да им го спомнуваш името ќе знаат да ти го прослават именденот - ми беше одговорил.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Дури во еден момент се посомневав.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Е, никој веќе никого не истерува”.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И тоа не само заради нејзините големи врски со лекарите туку и поради насмевката што ја искористи за да ми ја завитка веста пред да ми ја предаде. Го знам тоа нејзино умеење.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Но признај, информацијава многу ќе те изненадеше ако ја слушнеше од некој друг.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Толку обично беше решението што го донесов, а толку грдо ми се чинеше кога требаше да и го соопштам, иако знаев дека таа нема да го слушне.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- Одеше и кај Ѓурчина - прашав?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- Го запозна со наодите?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Помислив: кога среќата ќе те послужи спремен си да поверуваш дека лично ти ја имаш сработено, дека е твое дело…

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

"Не дека ќе те напуштам засекогаш, но ова мое заминување ќе потрае", речиси шепотев.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Колата сега веќе еднолично тропоти.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се разбира дека она, за мешето го поверував.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Јас не ги сфаќав неговите објаснувања.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Всушност помислив дали воопшто е упатно водењето такви разговори и тоа кришум од другите кога сум речиси сигурен дека секој момент се повеќе се зголемува раздалеченоста помеѓу неа и мене?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- Како ќе те распознае мајка ти по новото име?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Или ќе ме земеш Боге од Бањи или ќе те истераат од партијата!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Сашо: Ама тоа не е вистина. Јас божем ќе те изедам, а ти пак ќе си бидеш жив и здрав.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

- Што ќе ми правиш, дедо? - праша необичната риба. - Ќе те испржам.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Ќе те пресече мраз, ќе те изгори слана. - Никого не чекам, - рече Белото.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

- Потоа ќе те вечерам, - рече дедото.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

А ќе те пофалиме и тебе кога ќе нацрташ нешто, макар и не толку убаво, но твое.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Потоа отиде во кујната. - Мамо, ќе те молам нешто! - Што?

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

- Ќе те одведам, - ѝ реков. - Ќе ја одбереме најубавата. И појдовме.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Да свршиме со бериќетиве и веднаш ќе те свршиме, ич не оставаме за понатаму!

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Под камен да се скриеш ќе те најдат и ќе те заберат.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

АНЃЕЛЕ: Чекај јас ќе те честам едно американско. (Се бара).

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

И вистина, убаво ми рече мајка ми вчера: „Ано ќерко, поднамирви се веќе малку поубаво кога одиш на вада, оти таму се собираат момичките и жените од целово село, пак ќе те прикажуваат.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

МИТРЕ: Слушај, синко, штом ќе појдеш во Америка, во вилаетот што ќе те однесе компанијата, веднаш пиши му едно писмо на кумот Донета и кажи му сѐ кој си и што си.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Лук вечеравме, а тој пусти лук ќе те занесе и не можеш да се разбудиш.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

МИТРЕ: Ами, во... Како се викаше бре, Анѓеле, вилаетот што ќе те носи компанијата?

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

СОФРЕ: Сега да свршиме со гумењава и со берење на гравот, и ќе те пуштиме да поседиш кај вујка ти до пченки берење.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Секако тебе ќе те побара Ефтим „Трупалено“. (Лицето и се зажарува, а градите и играат.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Сега ќе се женам и на свадба ќе те канам. Ама да ми дојдеш!

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Да видиме али ќе те познат!...

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Не кажувај се, да видиме али ќе те познаат.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Пак, барем да речеше Бугарите ќе те разберевме.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Може, ќе го сретнам овде, ќе те запознаам со него.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Немој да доаѓаш, ќе те убијам, велам.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

- Еве кај нас, столар имаше во Озера, е тој знаеше да лечи: во житни никулци и со стоено масло...

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Си ми здодеала, велам, ќе одам во викендичката, ќе живеам таму сам.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Застани со нив во реката - ни вода ќе те допре, ни може рак да те штипне за прст.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

- Детево ѝ ги извлекло ушите на сенката за да те слуша и друг пат, кога ќе те брка лав, да бега пред тебе.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Ќе те дадам на прв што ќе те побара и нема да заплачам по тебе.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Бев изморен и не можев да пеам со нив.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Рековме и сторивме така.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

- Точно, тоа и тебе ќе те изморува, - реков; се сетив: - Да нацртам нешто тажно и да ја разжалам сенката.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Ќе излезе вештер и ќе те праша...

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

А ти чувај се, молчи... Ќе те убијам.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

- Е, синко, најпосле те начекав. сега стрико ти ќе те носи со себе.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Реков јас дека си анархист, политичар. Ќе те набркаме од гимназијава. Не си, братче, за овде...

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

- Ѓавол нека те носи. И така ќе те набркаме.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Ќе те чувам, ќе те школувам, шушкаше тој загледувајќи го вљубено.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Другпат, кога ќе те казнат, ќе те пуштам порано.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Ѓаволски ќе те заболат коските. Жиците гребат.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Сте се исплашиле обајцата и сте се фатиле гуша за гуша, а тој викал: „Пушти ме, колера имам. Ќе те заразавм!“

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Божем царството е твое, та везден тебе ќе те слушаме.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

- Бегај, сотоно. Горниот ќе те казни.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Подај ги рацете. Ме истепа и ме избута од канцеларијата довикнувајќи ми весело: - Ќе те набркаме од гимназијата. А ти после оди со своите Црни браќа.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Се клештеше пријателски: - Трчај. Ќе те причекам.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Ќе те нахрани и ќе те легне во топло.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Ако излезе бумбарот, ти ќе бидеш магаре и јас ќе те јавам до крајот на улицата.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Не ќе примнам друг в постела, и колку да е убав, сѐ дури трае мојот час. Со плач ќе те смилостувам...

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Да, слугите на Арес ќе го слават, мајко, сето што тој го сторил в подвиг смел, и сите певци ќе те слават секаде по светот со еден занес толку врел.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

САЗДО: Уште не си дома? Невена со сукало ќе те отепа.

„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)

САНЕ: Ба ѝ мајката, нека чека. Ми беше страв за тебе.

„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)

До интернетот имаше уште деценија-две, а мобилните телефони сѐ уште не беа ниту на повидок.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во голем број од тие друштвени окружувања, особено во сексуалните иснтитуции како што се баровите и бањите, сигурно ќе сретнеше секакви луѓе со кои никако не би се запознал во сопствените друштвени кругови, како и разни луѓе со кои не би ти ни паднало на памет самиот да се запознаеш, па и куп луѓе со кои никако не би сакал да те најдат ни мртов, да беше до тебе. ‌Ама не беше до тебе.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Исто така, ако се знаело дека повеќето мажи што си ги посакувал додека си растел сигурно ќе те одбиеле, и тоа не поради твоја вина, па уште и ако забранетата желба по нив затоа ти била осудена да се искажува само во соништата, во безнадежни мечти за сексуална оствареност и за романтично блаженство, тогаш си немал никаква причина да му дозволиш на светот да ти ги ограничува мечтателствата и да ти го ограничува мечтателскиот светокруг на тесното поле на возможноста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Имаше да заоѓаш со рајата што се збираше на геј-настаните онака како што ќе те снајдеше.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

За да си најдеш сексуални партнери, мораше да се фатиш за некоја од институциите на машкиот геј-друштвен живот: баровите, бањите, Црквата на метрополската заедница, месната деловна геј-асоцијација, геј-моторџискиот клуб, геј-хорот, некоја од политичките геј-организации или групи за притисок.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Имаше да се носиш со различни луѓе со секакви општествени потекла, од разни телесни типови, со различни појави, со разни родови стилови, од разни општествени класи, со разни сексуални вкусови и практики, а понекогаш (така им беше на Белците) и од разни раси.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

И тешко дека ќе се задоволат со нешто помалку.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ако останеш неопределен како мал облак, ветрот бргу ќе те разнесе- рече старецот, гледајќи горе, кон небото и покажувајќи со раката. – Еве, ова мало облаче се наоѓа насредина.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

-Сега ќе те извлечам, старче, не вознемирувај се! – Му одговори Еразмо, пипкајќи го местото од џебот.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

-Ќе го ставам на рамо јастребот, растурената вреќа со пченица треба да ја врзам, тебе на раце ќе те земам: да тргнеме во потрага по бикот Чако.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Ако тие принципи се оправдано цврсти, тие побрзо ќе те приближат до реализациите.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

-Ако не се спријателиш, ќе те победи.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Кога ќе има зборуваш на луѓето дека тие се светии дека живеат обвиткани во минијатурни ѕвезди, ќе те гледаат чудно, не верувајќи во тоа што зборуваш.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

-Ако ја ослободиш својата вера, таа ќе те однесе бргу до целта – отсече веднаш старецот.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Ќе те спасат од лошиот миг на проклетсвото – филозофираше старецот со сликовитото претставување на телесната и духовната борба, ставајќи ги работите на вага.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Низ проѕирниот мрак, ако се сака, може да се насети дека младичот наминува → ПИСМО Драги наш сине, Се надевам дека вака обемното писмо пријатно ќе те изненади, иако ќе бев многу порадосна да го прославиме роденденот заедно со тебе.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

„Мамо!“ – извика момчето. „Качи ми се на грбот. Ќе те одведам таму каде што е неизвалкано, каде што ќе можеме да се очистиме, да се помириме“.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

„Сабота попладне. Писмото ќе патува два дни и ќе те сочека на почетокот на новиот неделен циклус...“

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

- Мистер Џекил ни помогна да конструираме нешто што конечно ќе те разоткрие! – ми дофрли оној со качкет, - Обидувај се ако можеш сега да изигруваш будалетинка.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Мајка ти, црната кралица, не може да прежали што не те поседува на јаве, па затоа ќе те намами во сонот, со додека не полудиш и не отрчаш кај неа, во подземното царство“...

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Сириецот се исклештува, терајќи го најмалиот, голобрад придружник (сѐ уште исплашен од приказните за крвожедната Гило што во пустелија со пајакова плунка им ја цица крват на децата сè додека не им ја остави виснатата кожа) ситно да се закашла, придвижувајќи го натежнатиот простор како леснонога искра што се впива во молчалив преграб: - Не убедувај се дека тој ќе те заштити.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Нешто ќе се случи: ќе се иселат, ќе те удри кола, од немукает ќе се оддалечите, а ти не си стигнал да ги известиш колку ти е важно вашето истовремено постоење.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

Други панично мавтаат, придружени со неодобрување („ако пафташ ќе те касне“) од поискусните присутни.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

- А денес? - Денес? Зборувај си што сакаш и никој ниту лош збор нема да ти рече, па и ниту лошо ќе те погледне. Демократија...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Препушти му се на заборавот, па ќе те нема вчера, ќе те нема денес и утре ќе те нема...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Ако некој ти речи дека ги браневме, ќе те излаже.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Туку што ќе правиш, кога ќе те натера маката. За леб и ќе робуваш...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Зарем да нема никој свој во салата, блиски очи што ќе те храбрат кога ќе се јавиш на бината, што ќе се израдуваат повеќе од очите на сите присутни кога ти ќе излезеш, кога ти ќе рецитираш...

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Во светите текстови лудилото е казна ако не се биде послушен на Господа: „Господ ќе те удри со беснило, со слепило и со лудило“ – таква е казната според „Стариот Завет“.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Болна си?,“ праша. „Болна сум,“ излажав. „Јас ќе те негувам,“ и ме прегрна.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Навистина ќе ме пуштат,“ и тоа го повторуваше како некоја утеха – како кога дете повторува некоја лага не за да поверува во неа по постојаното повторување, туку за да не мисли на вистината. .

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Ќе седам овде со тебе, и ќе те негувам.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Ќе те пуштат,“ ѝ велеше Клара, со истиот доверлив тон во гласот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Јас го негував брат ми кога се разболе.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ист си како онаа чија крв ја носиш, и која, да не те дала на посвојување, ќе те фрлела да умреш на улица, за да не ѝ пречиш кога муштериите легнувале меѓу нејзините нозе.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ти ќе се вратиш, Рајнер, му велев, реката беше само едно големо чистилиште, ме слушаш ли, Рајнер, тоа е само отпловување, и јас ќе те чекам на крајот од реката, Рајнер, ќе те чекам онаму каде што таа се влева во друго постоење, знам дека си тука, Рајнер, еве ја мојата рака, погледни ја мојата рака, Рајнер, сѐ ќе биде добро, верувај ми, кога ќе заврши твоето пловење, кога ќе излезеш од реката, ќе треба само да ја промениш облеката, ќе треба да облечеш нова облека, и се ќе биде добро, верувај ми, Рајнер, верувај ми, како што јас си верувам на себе, еве ја мојата рака, Рајнер, фати се за мојата рака, и јас ќе те извлечам, а потоа ќе тргнеме кон поинакво постоење.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ти знаеш дека човештвото ќе те чита и препрочитува, дека ќе зборува за тоа што рече ти за човечкото суштество, за неговите соништа и неговата стварност, за неговото свесно и неговото несвесно, за тотемот и табуто, за таткоубиството и инцестот, за Еросот и Танатосот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ќе те поведев и ќе те доведев во домот на мајка ми: ти би ме учел, а јас би те поела со зачинето вино и сок од калинки.”

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ги кажував тие зборови во себе, со затворени очи, и ја испружував раката кон Рајнер, а раката ми удираше во ѕидот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Во „Новиот Завет“ лудилото е претставено како опседнатост со зли сили кои треба да бидат истерани од оној кого го запоседнале.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тогаш, кога ќе те сретнев надвор, би те бакнала без да бидам прекорена.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Таа книга ја отворав само кога брат ми не беше блиску до мене; од неа тој имаше читано само куси делови и велеше дека е полна со заблуди.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тоа го очекуваш ти по својата смрт: да бидеш пророк над пророците – не еден од оние кои кажувале што ќе биде со човекот на земјата и над земјата, туку што е во него, и што може од него да биде, и што ќе биде според она што во себе го има, не знаејќи дека го има.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ти некогаш се прашуваше: ‘Кој сум јас?’ Сега го знаеш одговорот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Патем додаде: „Така ќе оставиш белези за себе, а тебе ќе те нема.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Јарето во срце ќе ти скокало, ќе те скокоткало, ќе си рекал и мемекал, оттогаш та довека.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Во себе постојано ги слушаше неговите зборови во мигот на преселбата на неговиот гарнизон, илјада километри подалеку: „Ќе се вратам, љубов моја, ќе те земам за невеста!“

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Не заборавај да си купиш, но внимавај да не ти ги откријат цариниците, зашто ќе те изгорат.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Инаку не се знае што ал ќе те снашол.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Потоа ќе те сретне вториот сосед и ќе те праша дали со тебе долетуваат или сами од себе се појавуваат од земја камените глави од Месопотамија, глинените садови од долината на Нил, бронзениот лик на Ацтечкиот крал, амфората во која се криел синиот тамарис на Сафо, мермерната плоча од Анталија, црвената грутка од Долината на монасите од Кападокија, молитвениот камен од Радика во кој и сега коленичат Богомилите, црниот камен од вулканот на Санторини, или шарата со проклетствата на Перун од Ел Тепе?

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Три плати не ти стигнуваат, згора на тоа, ќе те снајде и морално-политичка казна“.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Почитуван М. Ќе те изненадам. Ти се јавувам од над облаците, од небесата.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Но пред да стигнеш до него, ќе те сретне првиот сосед кој ќе ти рече: „Твојата книга ја научив наизуст, зашто секоја ноќ ми ја шепотат дрвјата крај кои одам и гредите на кои сакам да се обесам за да воскреснам како што велиш, со јажето-ореол околу главата“.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

На куќата - во - себе како да си отворил девет џама низ нив да и влегуваат другите куќи, парче небо, една црква со осум кубиња и со еден крст, две трепетлики, една остарена слива, еден орев што сам си го засадил, неколку џунџулиња од градината, со нив неколку полжавчиња, три-четири пеперуги, две кошници пчели и осум осилници со оси, стршлен некој и една полна месечина од која ќе се плашиш и ќе стреперуваш, зашто преку џамот и преку очите, таа влегува во тебе, заедно со едно море кое ќе ти бранува во мислата и ќе те обеспокојува и ќе те полудува.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Тоа нечистивиот ти го стокмил: и свадбата, и сватовите, и ората, и даровите, виното, од кое ако си голтнал, ќе те голтнело лудото и ќе било чудото што ќе те такла по сокаците да ги прибираш облаците, ќе те чекале бајарки и попови по манастирите, по чардаците.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

И ако се врзеш за јарболот да не те заведе случаен бран дрвото, стоплено ќе разлиста и ќе те гушне.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Како да заспаа моите тревки туѓа магија им ја украде моќта твојот мирис во стебленцата кревки претскажав дека ќе те донесе ноќта знаев: сѐ ќе изгубам, но ќе љубам.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Каков восок во ушите, жено, ништо не ќе те спаси тебе внатре ти пеат сирени скитници страдна да те галат секој миг, осудена си зли ветрови, очи и ретки птици.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

„Добра жена е..., ќе те гледа како своја..., синот ѝ е некаде колку тебе...“

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Кругот ќе те исфрли и не ти останува ништо друго освен да паѓаш, да паѓаш, да паѓаш...“

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Кога јас би бил во ситуација да бирам страна, што би рекол еден мој пријател книжевник, „Во нашата книжевна средина мора да избереш страна инаку ќе те нема!“, јас би ја избрал страната на Андриќ затоа што тивкоста, бавноста и шепотот, секогаш помагаат во кавгата да се вклучат оние што би требало да ја водат, оние чии оценки за тоа кој каков писател е, се најрелевантни, а тоа се читателите.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Но, според мене, во условите во кои живееме Македонците идентични со луѓето кои живеат во останатиот свет, стигмата не се јавува како недоверба во оние со кои може да се разговара, туку од тоа дали ќе те разберат.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Оти лесно е да наидеш на човек со кого можеш да разговараш, тешко е да наидеш на човек што ќе те разбере.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

- Подобро е да молчиш, ќе речеше, оти пеејќи, ем ќе ги изнервираш оние што не сакајќи ќе те слушнат, ем самиот ќе се разочараш од фактот дека си дудук за музика.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

- Покори се безропотно, Онисифоре. Го определувам другиов да ги води запрегите.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Или оној со врзаноно око ти се пофалил? Тропни ѝ на вратата, ти рекол, ќе ти отвори, ровка е.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ја сочекал скаменет и свртен на друга страна. Го поклопила со сенка.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Ти, Орлене, ако сакаш донеси и каца ракија. Жудлива, скиселена ... Сеедно. Ќе се нурнам со сѐ опинци - ништо. Ќе се обесам ако не ме најдете сув.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Домаќинот без голема покорност покажа на софрата.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Пушка имам, не се плашам дури и сам да сум. - Пушката ќе ја оставиш, го пресекол Онисифор Проказник. - Ќе ве сретнат, ќе се посомневаат на вас.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Сега ќе те однесам дома, сотоно. Лежи на прегреан цреп, кркај тикви печени и прави деца.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Ќе те обесат, абдалиште. Кажи дека не си виновен, дека Онисифор Мечкојад сака да се извлече со тебе.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Можам да им кажам на оние пештерски пајаци. Сакаш ли? Тие ќе те убијат.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Почекај, ќе те фатиме и ќе ги врзуваме опинците и објалата со твои жили.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ќе те турне Јаков в пекол, само малку да пооздрави, ќе видиш.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Пред предизвикувачот да се доближи до навртените запци на скршената вила со која црниот од другото племе го чекал со возбуда, Онисифор Проказник се наведнал и со едно џапање го кренал виновникот на караницата.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тргај ми се од очи ако сакаш и утре да делкаш килави ѓаволчиња.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Другиот, помладиот, како да не се сложувал, како да не верувал во таквото верување.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Ќе те најдеме подуен. Ќе пукне јажето ако се обесиш. Или ќе се обесиш како што беселе јаничарите - на кука.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Не се тргам, гороломнику. Јаков ќе те пречекори издупчен, тоа ќе го стори Јаков, ако сакаш да знаеш.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Не сакаш да ја венчаш мојата сосетка Фиданка зашто и ти значи си ја спровирал ноќе главата низ нејзиниот прозорец.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Утре ќе го напишам твојот лик во вжештена смола, меѓу ороспии и крадловци, меѓу безделници и никаквеци.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Осип Сечковски кашлаше и викаше низ солзи: „Онисифоре, зошто го стори тоа, мамичката твоја?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Ашлаку неизмиен, рекла. - Кој тебе ќе те пушти да брцаш во мед за да си ги излижеш прстите?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Ти треба да се чувствуваш силен и да го зграпчиш за уши злодејот Мечкојад. Луѓето се исплашени.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Во големите очи секогаш полни со љубопитност му пламнаа оганчиња на изненадување.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Бујрум, ага, на зијавет. Ќе те послужиме како свој човек, алах те благословил.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Ќе те чекам со чеканот на маж ми што го исклоцаа за да се собираат во кундале над мојава глава, се разгневила.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Ти по сѐ посегнуваш. Ќе те убијам, ти се колнам.“ „Тикво зелена“, ме бутна на сламарникот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Не давај ме, внуку, на никаквециве, ќе ме обесат“ - ревеше Јаков Иконописец, го слушав со затворени очи и знаев дека ќе се случи она што часкум го сонив, Калпак и неговиот булук ќе се стрчнат, се стрчнуваа веќе и го носеа на раце или го влечеа со пцости кон габер или кон врба до раб на оризишта фатени од огради на ископана земја, еден врзуваше јазол за јамка на јаже, друг на побелениот Проказник со секира му стоеше на пат не пуштајќи го да го брани малоумниот злодеј од кого очекуваа да се почувствува возвишен пред умирање и да признае дека палел, дека убил вол со тризабец, дека светците од неговите икони ќе му ги простат гревовите.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Со него и тебе ќе те благословам.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Така тие го сардисале гратчето со пушки и топови: истрел - крик, писок на сабја - писок на пресечено грло.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Нели е така, брате Никола? - Но ние мислевме дека овој Онисифор фрлил оган врз кутриот Арсо, со полна уста побрзал Никола Влашки наведнат над склопец.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тие тоа го измислија заради... заради вакво нешто што ти го стори со мене. - Да се убијам?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Бездруго, рекол првиот. - Пепелта на човекот е пак тој самиот, пепел. - Кога ќе те сторам пепел, пак биди тоа што си сега, рекол вториот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Сакаше да избега, џенем да фати, ама го зграпчив за рака и го повлеков. Потоа се покори и шмрк-шмрк... шмрк-шмрк, по мене.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Никој мене ништо не ми рекол. А ти откажи му на старецот. На двоколка ќе те однесам во Кукулино.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Онаа девојка, му рекла како да продолжува веќе започнат разговор, - вчера по тебе дојде и ќе те следи додека си жив.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

А ти не барај од неа веќе ништо. Вода јас ќе ти донесам.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Луѓето се бореле и со нокти и со заби, за една глава барале две: на малите народи една глава им е поскапа од три непријателски; ќе убиеш тројца, четвртиот тебе ќе те доака; ти гниеш во гроб, тој делка дечиња - тројца браќа му загинале, четири дечиња ќе изделка; ти ни род ни пород, тој сѐ може.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Те видов мртов денес, кога ви донесов ракија во манастирскиот двор.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Не сфаќаш ли дека Доце Срменков кришум ќе те убие.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Слушај, жено, помодрел. - Јас сум те затруднувал, јас ќе те породам.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ќе те напојам, ќе те најадам, му велев, а и некоја облека ќе искапам.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

А и селаните, кога ќе те видат со преврзано око и со пушка, ќе извадат од некоја дупка своја абердарка и ќе те спобркаат уште пред да им влезеш в село.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Сега легни, ќе те повикам за вечера.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Едниот се викал Борис Калпак, другиот Наџак-Јанко, обајцата настрвени и со крвави раце од она што пред тоа било и злосторство и одмазда.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Сестри, викнала жена му. - Овој мачител сака предвреме да нѐ породи, Вашите мажи копаат камен, се згрбавуваат, а тој...

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Пушти ме“, реков. „Ќе те убијам.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Ние ќе те држиме, рекол првиот тревар.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Но ние умееме и во поинакви ора да се вртиме. Ќе те соблечеме и ќе те пуштиме гол.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Вечер ќе зобаш - тоа ли? Добро, околу куќава има трња. - Вечер ќе дојдам кај тебе. Чекај ме.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Затоа ме ловевте, сакавте мене да ме бесите. - И ќе те обесеа ако те најдеа тие што те ловеа, рекол Никифор Ганевски.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Си посегнал“, реков попусто тргајќи ги рацете од клештите на неговите прсти.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Утре и другите ќе ти свртат грб и ќе те остават сам да го бараш Лесново по беспатицава.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Учителката ќе те научи како влегуваат во блокчето такви високи згради, разнобојни лимузини, па црвени автобуси и широки згради, разнобојни лимузини, па црвени автобуси и широки улици!“

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

„Мја-а-а-а-а-у! Мјаа-а-а-а-у!“ - викаше таа тргајќи се „Пушти ја! Мама ќе те кара!“ - извика Бранко.

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

„Ти мислиш, дека мајка му е мајка ти: ќе вика по тебе, ќе те бара, а потем ќе те крене на раце и ќе те однесе дома!“

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

ЛУКОВ: Замолчи. Ќе те чуе.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Пред две недели, се врати оној мојон од Пловдив и ми вели: „Облечи се, ќе те водам на едно место“.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Ќе те испратам да станеш комита. И запамети: отсега имаш само еден родител: организацијата.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Расипа ли нешто - ќе те изрешетам јас лично. Така да знаеш.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Пак ако се роди со пченицата в уста, од постела ќе те дигнат да го крстиш, да не умрело ѓаволче, Ако некој се разболи-попот треба да му направи молитва да оздрави.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Оди по мене, ќе те сокријам во одајана за гости.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Јас сум остарела со стројниклак, дури, кога не ќе бендисува, ќе те испрскаат со лоши зборови така што... да не можеш да ја најдеш вратата од која си влегла за да излезеш. Блазе...

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

ИЛИЈА: Е, ќе те молам, сега ти да ги собереш другарите и да тргнеме.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Тогаш да направиме вака: да не ја матиме многу водата, да ја викнеме да си дојде дома ти и тука в куќи ќе те венчавам на брза рака.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

ИЛИЈА: Така, бабо Анчо. И јас веќе како права мајка ќе те сметам. А сега веќе време е да си одам.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Ух, со заби ќе те изедам како сум силен!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

ИЛИЈА: Како што си е редно: ќе пратам стројница и ќе те барам.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Сега ќе те зобнам!...

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

РИСТАЌИ: А бре, ако те победам, како партал ќе те фрлам преку пенџере, туку е работата и, случајно, ако ме победиш да не ја земеш.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Како јагне ќе те заколам! (Во овој момент Селман-ага ја подава главата од вратата, ѕирка и кога ја гледа ужасната слика со Ристаќија се стреснува и молкум се повлекува).

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Сам кога ќе се удри човек, некако, како помалку да боли отколку друг кога ќе те удри.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

САВЕТКА: (ја трга на сила за да стане). Свести се, мори, ќе те турчи!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

И пак не кинисуваше!...и зборувам „а мори ќе те заколи, ако не одиш...“

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

КАТЕ: Така е. (на Антица). Ќе те фати некој грев.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Фроса поведува песна Кате и Паре ја придружуваат) Ќе те граби, џанам, ќе те граби со дебрани, аман, со дебрани, Со дебрани, ќерко, Со дебрани и мокрани!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Ќе те турчи!... Верата ќе ти ја мени!... Во харем ќе те затвори и ќе те забули!... Каде полошо од тоа!...

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

ГЛАСОТ НА ИЛИЈА: Пушти се по пенџерето, ќе те поземам...

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Така е љубов, ден те сака, ќе ти прави веѓи, ќе те љуби, а утре во друга ќе се заљуби и нејзе ќе и се колне и ќе и прави метании, а тебе не ќе те погледнува.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Проштевај, бабо, за малку ќе те оставам сама, додека земам ѓезве за да ти сварам едно кафе.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

КУМОТ: Јас сум рекол и пак велам; со деца матеница не се срка, оти ќе те испрскаат! (Гласови од младите: Аааа... не ги бендисува — старите со старите, сакаат помешани со младите).

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Кога ќе си одиме дома ќе ја запалиме со се болвите, а тебе ќе те ставиме да спиеш на волнена постела.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

АНТИЦА: Ако си од благо, благо да ти дам (кинисува и со себе си): Ааа... ќе се рече стројница си дојдена, Е не ќе те измие.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Ќе те чекам... Ако не во вечен живот, ко Ромео и Јулија ќе бидеме во вечна смрт...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

И птиците не се делат од своето јато Кога газиш, погледни , ќе се осакатиш од тло со трње животот е полн со веројатности Остануваш, ко изгубено кутре сред густа шума Лавови бездушни ќе те распарчат и нема да пуштеш ни солза...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Не заборавај! Ветерот ќе те однесе далеку, во карпестите голотини на непостоењето...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Не прикривај се под стреите на новоградбата, зашто не ќе те видам во ова темнеење.

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

ПОЧИВАЈ ВО МИР голем човеку ќе те славиме вечно!

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Убавино, ќе те закопам во моите широки гради пак, живеј како било!!!

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Оди си по патот што си го одбрала, јас ќе те следам ќе те пратам, јас друг пат одбрав од каде нема враќање, а ковертот ти го испратив, полн чувај го за спомен СПОМЕН ОД МИНАТОТО!...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Животот ми е ништожна сенка, што ќе те чува од пропаст.

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Јас знам бранови разиграни, ќе те убијат тебе во мене, ќе останеш трага во непостоењето ко споулавен ќе играш во соленото блато на образот ќе ги откопуваш со ноктите нежните насмевки што ги однесе олујата на ова време ко развигорец распеан пратен од ритмот на, чекорот што одминува...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Спиј ми малечок, нани. Твојот пркос ќе те направи да растеш.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Па сепак, ако умрам, тогаш како ќе те сакам?

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

; да не го родиш ако главчето почнало да ѕирка; два дена да не ги миеш садовите, демек за домашните да се свестат; да не офнеш кога некој силно ќе те штипне; да не ти е мило кога некој те фали; да не тргнеш влакно од нечија храна; да не помислиш "у курац" кога ќе видиш некролог од дете. да го издржиш она што не можеш да го промениш и, за да преживееш, да го препознаеш она што можеш.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Вдовица, пет ќерки, сите девојки.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Е сега, тие уште попаметни се вратија.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Во еден “Прирачник за женска покајничка пред, за време и по светата причест” (Хамбург, 1668), пишува: “О Исусе, дојди кај мене, ќе те воведам во нишата на своето срце; таму ќе те Љубам и милувам, ќе те прегрнам со Љубов, дојди, слатко мое и ослади ме”.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Тоа е, што кај нас до лудило ќе те доведат, но попаметен уште никого не го направија.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Тоа само чевли да им земеш колку ли ќе те чини!

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Во волов рог да се пикнеш ќе те нам!

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Лесно може да се случи и ти да бидеш претепан, но тоа е ловоровиот венец, најдобриот украс на прераскажувачите: колку посилно ќе те претепаат, толку е поочигледен доказот дека твојата фантазија е поопширна; колку повеќе те пцујат, толку е поочигледно дека го привлекуваш вниманието.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Намерно лудило, радосно зло, уморен одмор, штетна корист, очајничка надеж, жива смрт, одважен страв, колеблива смеа, нескршливо стакло, вжарен мраз: вечна бездна на хармоничен несклад, пеколен рај, небесен пекол. (со “рафали” од оксиморони Марино пишува за Љубовта) okno.mk 237 Мистика и еротика Дури и во христијанската мистика се појавуваат слики кои не само што се проникнати со еротика туку директно се преземени од сексуалноста.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Немој да се грижиш ако од вакви прераскажувања се раѓаат спорови, тепачки и неволји: толку поголема е честа на прераскажувачот колку што поголемо и поблескаво дејствие ќе создаде неговиот расказ.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Но, сега ние ќе те сочуваме, ти само биди си мирно и чувствувај се како дома. Ти бргу ќе сфатиш.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

А во средината, спуштена вертикално како заплиснат студен челичен болскот стоеше подмачканата плоча на пилата, целата исукана, како сабја од ножница, додека нејзините правилно распоредени запци, секој со по иглен врв на острицата, светкаа со по една ненаситна срчена светлинка, собирајќи ја во себе и усвитувајќи ја скржавата виделина на денот во своите илјадници одблесоци, за кои се чинеше дека ќе те испечат уште со самото тоа што ќе се обидеш да ги допреш.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Можеш да ги пцуеш, помисли, да им речеш дека се страшливци, дека се арамии, а тие ќе продолжат само да ти се поднасмевнуваат будалесто вака спитомени и, во најлош случај, само ќе те надополнат.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Но, кога ќе видам дека веќе нема смисол да продолжам и понатаму, а тоа секогаш се гледа во неа, во втората средба, тогаш ќе те пуштам.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

А тој што ќе те побара го дочекуваат само два збора, воена тајна.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Но не брзај во потрагата, зашто верувам кога ќе дојде времето и тој сам ќе те побара.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Ти ветувам, дека ќе те следам во чекор. Токму како што те следам оваа вечер.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Без проблем, тето, - со одобрување Рада климна со главата. Ќе те заменам, биди без грижа.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ти реков дека ќе те откачи откако ќе те изгустира...

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Недај Боже! Сѐ уште ме интересираат жени, но изгледа кај тебе, на највисокото скалило се оние кои прво ќе те легнат, па потоа ќе те држат за рака... - ја прекина реченицата иако имаше уште многу нешта да ѝ каже. - Глупача!

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Туку, Радо кој рече дека ќе е кавалерот што ќе те земе од дома.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Ајде, жено! Не е преку свет. Ако толку сакаш да го видиш, уште утре ќе те качам на воз и правец Љубљана.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Кајмакамот седнува, потоа вели: Ќе ти зададам три прашања: ако одговориш, ќе те пратам на царски лицеј во Стамбол.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Ти си од восок направен и нејзината врелина ќе те растопи. - Циник...

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

„Ако им се подадеш гол ќе те слечат“ (мисли Патрокле).

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Ваму ќе ми биде добро. Нели ти сакаш да ми биде добро? Тоа ќе те радува.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

- Ана, ти си изморена и... возбудена. Ќе те одведам во твојата соба.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Кога ќе те прибере дома, ќе сака да има жена што знае да ракува со ашов и со мотиче.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Па, кога ќе те праша: „А како?“, ќе ѝ речеш: „Ќе видиш, па ќе дојдеш да ми раскажуваш. И да честиш.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Ако не знаеш да пливаш брзо, не влегувај во каналот полн со влекачи крвожедни зашто, кога исцрпен ќе се довлечкаш до брегот, ќе те чека ново сокаче, што завршува како слепа улица.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Па те нуди, како домаќин, да пивнеш нешто да се опуштиш, а ти знаеш дека по првото ќе се врзеш, по второто под маса ќе те бараат, а по третото - под него евентуално.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Од нежност, како во постела од рози, ќе бидеш послана како најнежен трендафил... а тој само ќе те милува со поглед, до таму што ќе те расчеречи божем си печена кокошка.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Да беше некој друг, ќе те изгореше“, ме испрати пријателчето.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Па, кога како хор ќе дојдат да те соберат тебе и тоа „три кила месо со очи“, сите во нови алишта и чевли и со поворка до автомобилот, а сето снимено и фотографирано по принцип „секој со секого и секој со сите и со бебето“, протрчуваш до аптеката во болничкиот двор и пазаруваш протект апчиња за секоја евентуалија затоа што знаеш дека во следните шест недели никаде нема да одиш освен до креветчето и до јажето за пружање пелени, бенкици и „шведски“, а нему си му пожелна како првиот ден, и дека многу бргу, веднаш по првата недела, ќе те побара под ќебето.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Јас ќе стојам од онаа страна, и со насмевка ќе те бодрам.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Но, затоа, до Зелена Лагуна ќе сретнеш барем двајца струмичани што ќе те честат лубеница, грозје и разновиден зеленчук, само атер за муабетот на македонски.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Помеѓу разведен и вдовец, подобар избор е вториов, зашто тој сѐ уште ја мрази жена му повеќе од сѐ, па секако ти ќе бидеш подобар избор; а овој во црнина, тргнувајќи од тоа дека за покојникот се зборува само најдобро, ги заборавил сите кавги со својата покојна и, идеализирајќи ја, ја кренал на ниво на безгрешна, па ако него го избереш, секогаш ќе те споредуваат со идеален партнер.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Кога не ти се обраќа, најдобри резултати дава: во него да растриеш една лута, со надеж дека ќе му го загрееш и желудникот (а може и срцето), па ќе трча и ќе те довикува по име, ако за ништо друго, тогаш барем за тоалетната што се потрошила во тоалетот.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Во советот влегува и потсовет дека долна облека или гаќи никако не се носат зашто кој тебе ќе те чека да се соблекуваш... значи паѓа во вода онаа старата дека, ако треба, леб нема да јадеш ама добри секси гаќи мораш да имаш, затоа што тие сетики и леб ќе ти донесат, нели. Ви текнува?

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Затоа што сè што ќе сакаат да ти речат ќе те направи уште понесреќен.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И тебе ќе те повлечам! Крај. ...

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А кога ќе те праша за што беше и за што се дискутираше, кажи дека не знаеш и дека цело време паметот ти бил кај неа.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Затоа треба да бидеш дискретна, зашто ако многу зборуваш, будноста треба да ја искачиш на највисоко ниво, зашто овие “стојачкиве“ лесно ќе те истуркаат од едното, а може и од двете, па ќе станеш повторно застаната во редот на „чекачици“.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Рада, моливот и листот в рака додека да проработе „чудовиштето“, а ние, во име на љубофффффта кон твоите приказни, ќе се стрпиме и ќе те очекуваме со нови приказни.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Кога таа ќе те види насмеан, и нејзе полесно ќе ѝ биде“.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А тие што имале искуства со пријавите во полиција или во институциите на системиштево што функционира исто како да не постои можат да ви раскажат колку е поголема фрактурата на ребрата која не е видлива и поради која само не можеш да дишеш, тие, одговорните за заштита од насилство во врски, кои имаат положено и посебен испит за одржување на семејството по секоја цена, толку поспремно ќе те дочекаат со зборовите: „Ајде невесто, оди си дома, не си ти ни прва, ни последна.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Но ако дознаат, на кол ќе те наденат.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Знаеш, вели, може ќе те послушам, може ќе дојдам да спијам со овците.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

„Ајде ќе те прашам, бре Донке, Донке Вардалике, ајде каде тие, бре Донке, двата загинале?“

„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)

Паднале на збор 'рсланот и чоекот, за кој од двата е појунак. 'Рсланот велел: - Јас сум појунак, бре човече, оти еднаш да те мавнам со ногава, ќе те сплескам тука на местото.