Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Другите размислуваат за употреба на ‘интелигенцијата’ на компјутерот како интерна протеза: „Минијатурните плочки од силикон ќе ни овозможат моментно знаење на странски јазик или на теоријата на релативност.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Неврохирургот Делгадо, еден од пионерите на електронскиот феномен на мислење, веќе 20 години ги лекува своите пациенти со имплантации.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

- Јас сакам, ќе родам пак Господ ќе ни помогне, ќе видиш. – Невена го сакаше родот човечки.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

И кој е тој? – Дојденик од туѓа непријателска земја, згора на тоа и емигрант! Тој ќе ни кажува! Емигрант!

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Еден ден сите ќе ни платат, и козите и козарите, ќе заврши, еднаш засекогаш, ова проклето козјо време, дополнуваа утешно партиските функционери во градот.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Нашето заедничко време. Ќе ни го одземат нашето заедничко време...

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Дали ќе ни ги одземат или ќе ги убијат козите?

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Бугарите ќе ни даделе триста илјади пушки.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Ние браќа, не сакаме од преку граница да ни солат памет!

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Тој беше строен, човек со мерак убаво да се облече, а она што кај него понекогаш ќе ни се стореше одважност, беше изгледа повеќе инает или, што е поточно, тврдоглавост.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Слушнав како ѝ рекоа на мајка ми: „Мајко разбуди ја Ласа да ја видиме, оти којзнае дали уште еднаш ќе ни се пружи прилика да дојдеме во селото, бидејќи сега ќе нѐ испратат на Грамос или Вичо, па може ќе загинеме...

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Снегот се засилуваше. Се возеше бавно и тогаш си помислував, ако вака бавно се вози ќе ни требаат уште неколку дена патување до Берлин.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Женски, брачни, мајчински: децата можеби со подозрение ќе покажуваат кон таа несреќница и ќе зборуваат со глас што таа ќе го слушне; мачката пак има буви, тие ќе ни влезат во софата; сопственото лице делува замачкано, тоа е поради жештината; дали е вклучена ринглата под гравот? мрачната болест на машината за перење алишта може да се повтори - баботи при испирањето, а ѕвечка при перење; господи боже, веќе е единаесет часот; кој од вас загубил една каљача?

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Знаеш зошто не се плашам? Зашто гледам дека не сме сами’.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Му велам: ’Немој да се плашиш. Во домов Господов ти велам, Севишниот ќе ни дарува мислост’. ‚Не се плашам, татко’, ми вели.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Одреден дел на неразбирливост на говорот и на постапките на шизофреничарот ќе ни бидат поразбирливи ако се потсетиме дека во него постои примарен расцеп уште од шизоидната состојба.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Ќе излетаме од радост што попладнево ќе ни мине во нив. А красни се и погодни за сѐ.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Ги пуштавме од раце само тогаш кога од јарешкиот вресок ќе ни оглувеа ушите или ќе нѐ заболеа нозете од клоцање.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

„Сега, ти, Марко, ќе ни раскажеш што си прочитал за време на летниот распуст.“

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Ако сите дуваме во езерото, ќе направиме ли цунами?

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Сувата плунка ли ќе ни биде помошен материјал?

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

— Море, тие арно му се примолкнале, ете, на Прилеп, туку ние како ќе се јавиме утре пред нив, ќе ни црвее образот, — се јави еден од Петревите четници којшто не можеше да си објасни зошто војводите без никаква жртва ја напуштија борбата со витолишкиот аскер.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А право да ти кажа и јас некако осамотен се осеќам без неа. Шо ќе ни пречи ако а прибериме?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— A јас ќе потврда дека го познавам од затворот, та ќе се уреди сета работа, а?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Сете пари ќе и чуам само за пушки, лели велиш оти ќе ни требат, И уште тука Толе се распаша, го извади ќемерот од Арсланбеј што му го зеде во Старавина со шеесет и пет лири, во кој беше ги сместил и оние од овците од Букри, та ги истури на сакмата и почна да ги брои по десет.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ама, таман ние растовариме, и еве ти и агите озгора стената, припукаа на нас, Бре, ќе не јадат пците едни, бре ќе нѐ оберат, ќе ни и земат добитчоките.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Според него тоа значело дека „работата на собранието ќе ја следи партиската лиинија и спрема тоа ќе ни даде непристрасна јасна индикација за тоа што е таа“.304

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

- Мора да инсценираме инцидент - извика Дулитл. - Прво ќе ни удрат 2 шамара па после ние ќе им удриме Тв офанзива - се протресе падавичарот Кољо.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Нѐ остаија на улица па сега уште и ракија ќе ни забрануваат да праиме.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

- Они од надвор ли ќе ни диктираат шо да праиме, да им ебам крвта расипана.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Ако полицајците ја здогледаат Американката, ќе ни подарат уште еден час, да го искористиме.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Ќе ни биде повесело, а и за неа подобро летување од ова овде не можеш да замислиш.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- А Елена? - Мислиш ќе ни се налути? - праша Бојан. - Мислам, - рече Денко.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Со приопштувањето на делата на Стојан Христов кон македонскиот литературен јазик и македонската литература се отвара значаен процес кој ќе ни ги врати значајните опуси на Анѓелко Крстиќ, Крстју Белев, Самуил Стрезов и уште други и други автори од македонско потекло и со силно појдовна македонска тема...

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Сеедно од која поставка ќе тргнеме, нам секогаш ќе ни недостасуваат повеќе елементи за попрецизно да се определиме за која ѝ да е дефиниција за поезијата.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Значи да повторам, без некое чувство на вина: јас во повеќе куси мигови имам дружено со привидите.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Инаку зошто ќе ни требаше да се посомневаме дека некој непресметлив можеби дошол за да ни ограби некакво божемно богатство кое никогаш не постоело.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Всушност ме водеше помислата дека треба да го развиваме во нас она чувство кое ќе ни овозможи да ја уриваме оградата од грдите правила и рецепти, но притоа да не дозволиме да нѐ раководи желбата за напуштањето на оградениот простор туку со нашето однесување да овозможиме тој простор да се проширува и облагородува.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

-Штом ќе ја насетам болката, или ќе се појави некој проблем во врска со здравјето, најнапред одам на лекар а потоа постапувам според неговите наоди и совети. Ништо друго.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Дури ни Неговата добра волја не ги решава секогаш дилемите.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Станува збор за правила што мора да ги почитуваме – очигледно ме исмева мојата поубава половинка.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А и да постоеја некакви чекмеџиња и фијоки со некакви безвредни нешта во нив, може да станува збор само за работи што не можеле да му служат никому освен на ограбениот.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- Јас имам изграден однос кон секоја изненада што ќе ни ја приреди телото.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Имаше право. Не постојат правила што ќе ни помогнат да ги растуриме тешките наслаги што ги трупа врз нас животот.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Е, што да правиш, ние беќарите сме како питачи: секаде ќе тропнеме, а каде што ќе ни отворат таму ќе влеземе. (Секој збор на Анѓелета предизвикува смеење кај жетварките.)

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

КАТА: Ништо, ако не да вечераме, пак може низ вечера ќе ни падне на ум како да направиме. Што ќе речете?

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

МИТРЕ: (бришејќи си ги очите). Ашколсум бре, синко, ако биде вака како што велиш, сево село ќе ни завидува. (Го чука по рамото).

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Покрај сателитска, АДСЛ и таблет не знаевме точно што ќе ни е, ама вечерта снема струја од громовите изгоре модемот и блескаше од штекерите, па седејќи во темното се сетивме на транзисторот, и со радост го пуштивме.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

Понекогаш тетка Рајна ќе ни приготвеше ручек, а најчесто готвевме тато и јас, онака како што знаевме.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Ќе ни олесни ли таа во сето тоа, или ќе додаде тежина.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Но за да биде таа служба благодатна, нам ќе ни треба да создадеме народни служители, народна интелигенција што ќе му ги посвети сите свои сили на народното благо.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Не еднаш Русија ни има речено оти таа не ќе пролее ни една капка крв и не ќе ни даде ни најмала материјална помош ако ние Македонците подигнеме востание.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

На тие прашања ќе ни одговори крстувањето на човекот и значењето на неговото име за другите и за самиот него.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

106. Тоа нешто не се предвидуваше, зашто се мисли оти името „Бугарин” ќе ни донесе сѐ што очекувавме од народното движење. Но во пресметките се излагавме.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Со еден збор, во турско време ние потврдувавме и се согласувавме со сѐ што ќе ни речеа Турците и Грците.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ми се чини оти они не се прави и ете зошто: Во новата книга се зборува, вистина, и за отцепување и за соединување, но за отцепување од тие што сме веќе отцепени и со кои никојпат не ќе ни дозволат да се соединиме, а за соединување со тие со кои сме морално задолжени да се соединиме и со кои соединувањето е возможно.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

И имаат ли смисла тие револуции кога ќе ни го обезбеди Н. И. В. Султанот националното и религиозното постоење и ќе ни гарантира рамноправност пред законот и во обласната самоуправа со Турците?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Се поставува прашањето само, дали тоа озаконување е во наша полза, зашто велат оти Бугарија ни направила многу добрини и ќе ни направела уште.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Но сега и за нас Македонците настапија нови околности што ќе нѐ потресат и ќе ни кажат нови патишта по коишто ќе треба да одиме во иднина.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ние помисливме дека тоа недоносче штом ќе порасне, ќе окрепне и ќе ни подаде рака и ние со него да заживееме слободен живот.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Во таков случај и Грците и Патријаршијата ќе ни се објават за непријатели на нашата народност и наш свет долг ќе ни биде да ги одбиеме сите грчки напади на нашата народност.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Само согледувањето на тие своеобразни црти во карактерот, наравите, обичаите, животот, преданијата и јазикот на нашиот народ е важна причина да сме ние против делењето на нашата татковина и за нејзината автономија, зашто дележот ќе ни искорени сѐ што ни е мило и ќе ни наврзе многу противно нешто на нашиот народен дух.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

И така, користа што ќе ни ја даде нашиот општ литературен јазик ни служи за мерило при избирањето наречје за таа цел и таа е главниот фактор при создавањето на нашиот нов литературен јазик.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Причините за ракополагањето на Фирмилијана уште еднаш јасно ќе ни покажат каква несреќа за нас Македонците е носењето на името Бугарин.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Турчинот ќе ни дојдеше во куќата, ќе се најадеше, ќе се напиеше и ќе ни речеше: Бре ѓаур! ај донеси ми тоа и тоа! – ќе му одговоревме: Сега, беим!

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Како и да е, но одделувањето наше од Бугарите ќе ни даде можност критички да се однесуваме кон бугарските работи, а не слепо да ги копираме и да насадуваме во Македонија, наместо национализам, социјализам, како што го правела тоа Внатрешната македонска револуционерна организација. 89 Значи, одделувањето на нашите интереси од бугарските, покрај другото, ќе нѐ избави од положбата како мајмуни да ги копираме бугарските непромислени постапки и на вера да ги примаме бугарските уверувања дека Бугарија е нашата арнотворка, а Русија нашиот најголем непријател; тоа ќе развие во нас критички однос кон нашите и кон туѓите постапки.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Сега, кога зборувам јас за истерувањето на пропагандите од Македонија, за примирувањето и обединувањето на македонската интелигенција и народностите, може некој да си помисли оти тоа обединување ќе ни помогне да се постигне едно општо востание што ќе има поголем успех.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Но притоа бараме и ќе бараме од Неговото правителство цел ред реформи, кои ќе ни ги сочуваат најглавните интереси на нашето национално и културно развивање.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Тогаш некој од политичарите рече дека тероризмот во земјата станал хронична болест, која е тешко да се излечи, и дека на него се лепат организираниот криминал, нетолеранцијата, ксенофобијата и многу други работи кои со години ќе ни ги трујат децата.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Тогаш не би знаеле чуму ќе ни е времето (и новото и старото).

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

- Тоа е многу ако се погледне каква мрша ги раѓа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Со темницава тој ќе ни е црн петок. Веќе била ноќ.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- А тој, свекор ми, ќе ни држи свеќа, нели?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Секоја куќа со воденица, мајко. Беговите не ќе ни можат ништо.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Селото ќе ни се наполни со џган... Ќе му пресудам, браќа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Локајте, братучеди, Арсо ќе ни донесе мезе од снаата.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Пролет е“, се обиде да ми објасни. „Ќе ни се вратат штрковите во големи јата.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Гледај - се стемнува. Овој ден досега беше само петок.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Да те пуштам да легнеш со свекор ми? - Пушти ме и ќе видиш со кого ќе легнам.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Значи, четириесет камења за дваесет воденици, ја извлекол главата од волнената облека чпртавиот домородец Гавруш Пребонд. - Оние осумнаесет ќе се здружат во девет запреги.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Цветко, дај ја, братучед, ракијата. - Која ракија, братучед? - Онаа што му ја донесе цицлестата анама на Куно Бунгур како мираз.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Ќе се збрчкуваат, ќе станат старци без мустаќи.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Мислеше дека ме опива првото доброутро на пролетта во таа крастава година да лежам со тил на камен и без трепкање да го гледам движењето на орлите.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ќе им дадеме ли нешто, пара или камен, за двоколките што ќе им останат, Доце? - Ќе им дадеме колку што ќе можеме. Сепак, и за дваесет камења, тие ќе ни доплатат.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Ќе ми помагаш да ѝ качуваме на мама дрва, зашто ако слезе и ако ги види, ќе ни ги фрлат.“ - рече Петре.

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

Се надевам, дека невестава уште поарно ќе ни испее.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Е ... колку пари ќе ни чинеше кожава да ја потурчеа! Колкаво леќе за вујка е кир Ристаќија! (со себе си).

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Ако ние дозволиме — денес ти, утре други да се погрчуваат, тие ќе се намножат и, кога гледаш, еден ден, со помошта на правителството турско, тоа кое им оди на рака, ќе ни ја земат црквата и ќе останеме без црква.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Живеј си со народот во мир и љубов. Од земја сме и пак земја ќе станеме! Поминот е најдобрата работа, тоа ќе ни остане.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

А веднаш крај нив кулоарските еминенции, перфидните „византијци“ кои предизвикуваат страв, налик на господинот Џемперко со кого нѐ плашат дека ќе ни биде претседател ако не бидеме добри. И тоа е целиот јавен живот.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

И тогаш ќе можевме да чекаме колку ќе ни се сакаше, со еден таков полн сандак.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Поарно сега да се починеме и да мислиме за сламката што ќе ни застане на пат.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

- Уште ќе ни треба, - вели Павле. - Што ќе ни треба? - Динамит, одговара Павле. - Ниту грам повеќе.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

„Ама, колку попуст ќе ни дадете на ова што ќе го земеме, ние сме од оваа фирмава, тука до вас.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Со газдата на дуќанот не се бакнавме, ама не ми удри ни „сиктер“ клоца дека му доцнам само три месеци со наемнина, ама има разбирање за мојата финансиска положба, а и јас за тоа што не беше срдечен со мене, а и незгодно е, многу ми е ачик дуќанот, па ќе види некој, па од несвидлак ќе ни извади муабет... па после, бруки и срамои!

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А може и ќе ни тргне, баш поради тоа.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Зашто претпоставувам дека новите вработени при Министерството за „највнатрешни“ органи, во одделот за катадневно следење на „дешавките“ во дневен боравок ( 20 поени)блиска „средба“ на француски кревет (40 поени) и каква било активност во тоалет (69... поени) ќе го снимаат материјалот и... потоа и ќе ни го понудат на пазарот во форма на ЦД,убаво спакувано со обвивка на која како колаж ќе бидат претставени најбитните моменти од долго или краткометражниот филм.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Ех, вели Цветан Велјаноски, ако ни успее ова со општинава и со училиштево, отпрвин ќе ни служат само нас, ама после, ко ќе ја видат ползата од нив, може ќе се здружат со нас и веселчанци и тројкрстчанци и тополчанци, а може и некои подалечни села.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Денес, тој пее повеќе од секогаш. Ние сме сигурни дека за бргу ќе ни дојдат до рацете и нови, уште пообемни и побогати, збирки, нови рожби на нашата прочуена македонска народна поезија.

„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)

- А! Само ти терај. Ќе ни мине времето, ноќта е долга.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

За здравје и за добра мисла ќе ни даде од ракијата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ај, стани Велико, си велам, нажали се барем за кравата оти таа напролет, ќе ни донесе млекце и ќе има со што да ги залажуваш децата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

О, господе, ќе ни ги урне, ќе ни ги потисне и куќите.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Славејче ќе ни пее во куќава, велам, и одам, му носам вода.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Не знам точно кога го донесе, не думам, ама тогаш многу го карав Ангелета: - Што ќе ни е куче, бре, му велам, кучиња главата да не ти ја јадат!

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Сега за кој човек сакате, вели за кој човек сакате да знаете уште колку време ќе живее. Конецов се ќе ни каже, вели, огнот се ќе ни каже. - И ние кажуваме имиња од луѓе што ги мразиме.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И никогаш не ќе ни се врати, Капинка наша, велам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И, така, откако ќе се прошета матерката, откако ќе заврти неколкупати меѓу војниците, уште повеќе ќе ни се отвори устата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

таму ќе ни судат и така не засурмуваат во вагонот небаре добиток за продавање и клан, клун, клан, клун, лазаме за Софија пооди, пооди, - запри, па пак тргни, а ништо не гледаме, имаше само една дупка во отворче одозгора, над нас и не знаеш кога се стемнило, а си заборавил кога било дење, денот и ноќта си ги смешале нозете, ги избришале границите и не знаеме дали сме поблиску до денот или до ноќта, само некогаш ќе подотвори некој, ќе ти остави кофа со вода и по едно лепче - камче за да ти ги скрши забите и пак ќе ја тргне вратата, ќе го штракне лостот, штрангата, а ние ќе го топиме 118

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Секој ден, секоја ноќ, ќе ни се присени нешто.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Некои прачиња ќе ни ги истераат очите.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Молчи, бре, вели некој, нивната земја нам ќе ни ја дадат.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Напати ќе ни се затркала од ридон во присојон, од под млакине горе.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Нашата молитва ќе ни ја прочисти душата, вели, и ќе нѐ спаси од сите красти и болести.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Зар убавото ќе ни го остави?

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Може под ист покрив ќе ни биде полесно, ми рече. 196

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И како што ми кажува умот, тие први ќе ни забранат да зборуваме како што зборуваме сега, вели, оти се плашат за после.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Баси му мртовците, вели Гоше Љубин, овие ќе ни го истурат котлето. - Кое котле, велам јас. - Тоа со бакрданикот, вели Гоше Љубин. Се насмеавме.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Може, ама тоа не е наш приоритет. Ние сме сепак Секретаријат за информирање на градот, што значи локален орган и главна цел ќе ни биде афирмирање на подобрувањето на условите за живеење во нашиот град, пресече Тодор.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Покрај мнозина други, останав и јас.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Нашата обврска е – рече – исполнета, ги докажавме нашата упорност, вештина и храброст, градежното претпријатие ќе ни додели дури и специјална награда.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Утре в зори ќе ја земеме таа што ќе дојде да ни донесе храна, и неа ќе ја заѕидаме во темелите.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Ќе вршат насилства над нашата женска челад; очекуваната жетва по полињата ќе ни ја испозапалат; луѓето ќе ни ги распнат на страшилата по овоштарниците и така тие ќе се претворат во храна за гавраните.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

„Чекаме, сега ти ќе ни раскажеш нешто. Во молчењето времето е предолго.“

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

- Сватеци ајдуци? - Не, туку светци за икони.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

- Не разбрав, - рече Барбут- бег. – Со што ќе ни платите, почитувани муштерии?

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

- Разбуди се, разбуди се, другарке Оливера Срезоска, многу тешко, многу мачно ќе ни биде без тебе, - се кршеа кутрите девојки.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Ќе ни биде особено драго доколку ни ја пружите истата. Плаќаме 10 дин од еден час.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Ти текнува на оној стар обичај: кога има млада месечина треба да се фатиме за нешто златно и да си помислиме желба! Сигурно ќе ни се оствари! Ајде!

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Често построени во дипломатскиот кор при средба на државници, со двете добри уши ја доловувавме реченицата која на минување ќе ни ја кажеше големиот државник.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Не можев да претпоставам дека еден ден ќе ни се вкрстат патиштата во потрага по Палестина.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Кога татко ми ќе дојдеше од пазар и нешто ќе ни купеше за јадење, некои слатки работи, јас не ги јадев, на мајка ми ќе ѝ ги дадев, а таа ќе ми речеше – ти касни, треба да растеш, а јас ќе се навредев.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Од прво одделение нѐ тераа да цртаме храбри партизани и курирчиња и на сите ни беше смачено кога моравме за секој празник да цртаме као партизаните со петокрака ѕвезда на капата пукаат во Германците и ги победуваат или пак, ќе ни дадеа состав како курирчето Славко ги надитрило Германците, се разбира, тоа секоја година се повторуваше.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

За тоа време ти ќе ни го раскажеш својот живот.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

„Немој да си замислуваш, Винстоне, дека ќе се спасиш, сѐ едно колку целосно ќе ни се предадеш.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Кога конечно ќе ни се предадеш, тоа мора да биде по твоја слободна волја.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Не е важно. Ќе ги освоиме кога тоа ќе ни одговара.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ќе ни треба светло ако се качиме горе“.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Нели, мила бабо, Светиите Господови, Свети Илија и Свети Никола - ќе ни помогнат и овој пат добрината да ги наваса деветте кучки ламји?!

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Уште пред тој да изусти, му рекоа: - Попусто е сѐ што ќе ни кажеш, владико...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Нејзиниот адвокат се обиде да внесе чувство и почна трогателно: Замислете, господине судија, да ни се случи вакво нешто на нашите жени или ќерки, како ќе ни е, како ќе се чувствуваме...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Илко ја испуфка лулата, ја разгоре и рече: - Катастрофи имало и ќе има... - тргна неколку пати едноподруго на лулата и продолжи: - Мудрецот од Калкута кај кого работев, велеше: природата постојано ќе ни се свети...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

И сѐ очите му беа во малата Анѓа. – Ете, да не ни го грабнеа Ѓелета, сега ќе си го пратев со бацка му овчар; да не ни го грабнеа Ѓелета, сега ќе ни помагаше на снопјето врзување, на жниење, на вршење.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

И на овој рид кај што сме внучињата ќе ни играат.

„Вардар“ од Анте Поповски (1958)

III Или пак елате Објалџии опинчари рибари Брсјаци Мијаци Елате По сите ориди и по сите преспи Да тргнеме Да се изброиме Малку ли сме Многу ли сме Ќе правиме царство Да видиме колку векови ќе царуваме Кој ќе ни биде цар Кој Бог И шпиун кој ќе ни биде, Елате Да се изброиме!

„Вардар“ од Анте Поповски (1958)

Таа арно си прави лели и стига рака, токо ние, еве, ни машките не можеме да си и подучиме, ќе ни останат слепи при две очи.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Карабуклијата прв ја прекрати тишината: — Море, побратиме, ти пак ќе ни и испразниш очите, коа шо глеам. Некни беше, сега пак.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Но велеше дека за нас, туѓинците, кои првин секогаш ќе си имаме проблеми со јазикот на другите, беше најдобро да се определиме за средните стручни, технички или медицински училишта, оти така ќе си ги решевме однапред главните проблеми кои подоцна не ќе ни ги комплицираат животите.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Ќе ни мине животот во туѓина, велеше братот, а нема да знаеме кои сме, кои сме биле, од онаа страна на границата.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

- Многу ќе ни помогнеш... Твојот контакт ќе биде од корист за селово... Разбираш ли...

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Да не живеевме секогаш крај води, маките ќе ни беа уште поголеми, неиздржливи, неизминливи.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Ближеше часот на разделбата. Таа сакаше да останам што подолго, наслутувајќи дека ова ќе ни биде последната средба.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Кога ќе ни дојде времето за одење кај вас, ќе се искапеш и ти и ќе се сториш еден штрк, ќе си земеш едно шише вода од другиот извор и ќе си го обесиш на гуша и кога ќе си одиме дома, ќе се потуриш и еве си пак човек.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Дотогај ти гостин ќе ни бидеш, јади си, пиј си и ќеф терај си“, му рекол Аџи Кљак-кљак војводата.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Мислам на она здраво сомнение што ќе ни помогне во нашето настојување да не се престориме нејзин потчинет слуга!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

7. Божице строга, Ти што ми претскажа вечна скитија, Ја претчувствуваш ли необложноста Една нова материја во облик на македониум Дека ќе го обликува светот од пепел Или ќе ни ги исцели раните?

„Камена“ од Анте Поповски (1972)

Стрвоста и поривите ќе ни ги припитомат и превоспитаат: на туѓи имиња ќе се одѕиваме како на свои.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Но ти мораш да заборавиш на тоа зашто инаку ќе ни пропадне одморот.“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

- Кога ќе ни дадат јадење? - праша загрижено.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

- Куќата ќе ни се испусти, мажууу, - му велеше таа.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Потоа и би се сончале... и, ако тоа не го правевме постепено како што нѐ учеа раководителите, грпчињата ќе ни изгореа.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Не наоѓам ништо страшно во таквото однесување.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Да беа нашите, оние што припукаа, белки ќе ни кажеа.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Се разбира, со ова мое тврдење не им го одземам правото на оние кои ќе ни го свртат грбот за да го потрошат сето свое време во разговори со миленичињата: кучињата, мачките, пилињата!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Господи, јас навистина се посомневав дека си начнат веќе од страдот и дека вистинската болест ќе наиде малку подоцна, кога ќе заборавиме на неа; кога ќе ни се измолкне од вниманието.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Ја видов дури и безбојноста на воздухот, како што на првиот билборд лесно ја препознав лажната насмевка која ќе ни ја упропасти иднината.

„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)

Но, Господ ќе ни даде и повеќе од тоа што бараме.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Го оживувам сеќавањето на секоја приказна од мојот живот без вина и каење, зошто нема за што да се жали, на крајот ќе ни биде мило што излегло како што е, тоа е вистината вредна за раскажување, јас сум единствен сведок на мојот живот.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Мило за драго животот сѐ ќе ни врати.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Можеби не направив сѐ што се очекуваше од мене, но за возврат добив сѐ што заслужив.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Што ќе ни готвиш? - Јагнешко, - како од топ испукав.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Ќе ни се смеат џуџињата.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Кога го видоа белобрадестиот патник, тие, Ескимите, голи и боси, како родени од мајка, се накупчија пред санките, а најстариот – со мустачиња и брада од петнаесетина влакна, се исперчи пред сите други: - Ви велев ли катадневно дека еден ден ќе ни дојде небесниот господар, испратен од белото небо?

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

в) Разбравме дека технолошката опрема бесплатно ќе ни биде испорачана од страна на Француската влада, и тоа во висина од 11,9 милиони франци, а тоа е во рамки на Светскиот фонд за обезбедување на чиста вода за пиење.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Зачувани се делови од првичниот иконостас изработен со бел мермер и интересен фрескопис за кој, секако, повеќе ќе ни раскаже отецот.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

СИМОН: Кога? АНДРЕЈА: Кога ќе ни се придружиш и ти! Тука е јадецот.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Што ќе ни е и нам жабја потковица? Нема театар!

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Ќе ни доаѓаат партиските секретари, кои ќе ни држат говор, а потоа ние заедно ќе имме многу митинзи и ќе одиме во Солун, па дури и во Атина да го слушаме Захарјади кој ќе ни зборва за новите победи...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

- Москва - им велеше на најблиските од партискиот врв - ќе ни помогне.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Само да најдеме некој учен, кој на хартија ќе ни прави цртежи на куќи, а ние со скепарите и со мистриите... - мечтателски воздивна Кољо.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Стражите ќе ни одземат време. Ќе заобиколиме.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

- Знаеш - продолжи несреќниот командант - во нашиот речник за сѐ што лошо ќе ни направи противникот, прв збор ни е - одмазда...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

„Помислила дека кокаинот можеби ќе ни досади и благодарна и утешна каква што е, ни пратила нешто хероин.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Говореше онаа мала топчеста бригадирка што ја плискаше со вода оној ден, беше се распалила, а образите и вивнале в огин: – Залудно ќе ни оди сета работа, додека сред нас има саботери.

„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)

Влегуваме во продавница да купиме нешто, а таму ќе ни се случи да ни продадат нешто расипано, да ви закинат при мерењето, да не ни вратат кусур и - ете причини за лошо расположение.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Потоа цело лето сме се дружеле со нивните песни по ливадите и шумичките, за да ги испратиме наесен со тага и грижа, дали ќе презимат, дали пак ќе ни се вратат!?

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Честопати ние возрасните, ние родителите за глава се фаќаме кога ќе ни се натрупаат такви грижи.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Откако ќе ги изгаснат сијалиците во нашите соби и ќе ни речат „Пријатно“, ние двајцата ќе побараме да ни донесат вода за пиење...

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Квечерината јас и Саше игравме „дама“, кога, ете ти ја Бреза, ја отвори вратата со нога и се втурна кон нас. - Ќе биде беља - си помислив - сега ќе ни ги растури фигурите!

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

- Ведане, оди најпрво во бањата и искапи се, - нареди татко ми, потоа ќе ни раскажуваш надолго и нашироко. Неволно го послушав.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Замислувавме, разговарајќи за неа толку често, дека еден ден ќе ни се врати со рогови, веќе станата елен третјак како што ги викавме елените кога ќе дојдеа со полна снага и ќе имаа најмалку по три чатали на роговите.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Некои се побуниле: кој ќе ни ги крштева децата, кој ќе нѐ закопува, рекле, ама мнозинството решило: да се избрка.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Неочекувано туку ќе извадеше од пазувите да ни даде по половина рогушка, по малку суво грозје, по едно шеќерче, или ќе излупеше портокал и ќе ни дадеше по две фелчиња.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Утредента кога станале, веќе ја немало- си се вратила во шумата оставајќи нè во надеж дека можеби еден ден пак ќе ни дојде.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Нѐ однесоа во 21 колона. Ова ќе ни биде последна станица.