ќе (чест.) - слушне (гл.)

Сите рекоа дека тие се охрана на војводите во случај на опасност, а што ќе решаваат овие, ќе слушнат одутре.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— запраша Толе и некако се сневесели, дека, ете, такви војводи ќе решаваат, а сами не можат да се вардат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А ќе слушнам пак колку чинит тебе. Де бакалум! — и зачека Адемага да го слушне одговорот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Боб: Кога твоите другари ќе слушнат како се настрви врз нив...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Понекогаш ме обзема и гадење кога ќе слушнам како моите сограѓани сѐ почесто својот демократски избран претседател нагалено го викаат “татко”, “тате”, “стари”, заборавајќи дека “стари” уште пред неколку години го викаа Тито, но и со гадењето ќе излезам на крај.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во борбите диви што сторила твојата чета од тебе тогаш ќе слушне.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
По години, веќе возрасен, по долгата, неколкугодишна разделба и средбата под туѓо поднебје, од мајка ми ќе слушнам: - Ни рекоа дека штом помини лошото децата ќе ни ги вратат и тоа по дваесетина денови.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Таму малку да здивнете од оваа жега, а тие многу ќе се израдуваат кога ќе слушнат дека сте од Македонија.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Моторите не ги исклучувавме. Сѐ додека траеше растоварувањето, резервоарите ги полневме со бензин и кога ќе слушневме дека е готово, свртувавме и право во магазините.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ако имаат ксмет децата... ја чув како шепоти тетка Рајна, без да мисли дека јас ќе слушнам.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Брат ми веќе не излегуваше да прошета со мене, ниту пак играше надвор со своите врсници, затоа што им беа поминати годините на игрите; неговите пријатели понекогаш доаѓаа во неговото сопче, а кога тој излегуваше да посети некого од нив, мама доаѓаше кај мене и велеше: “Денес е убав ден,” ги поттурнуваше завесите и го пушташе сонцето да влезе во собата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа знаеше, не само по тоа што наутро при неа во кујната почнав да доаѓам дури откако ќе слушнев дека брат ми заминува во гимназијата, а се повлекував во спалната што ја делев со моите сестри пред тој да се врати дома, туку и по тоа како се менуваше мојот лик кога брат ми и јас ќе се погодевме случајно во иста соба, како си ги избегнувавме погледите, како ни се менуваше дишењето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Впрочем, ги имаше постојано, откако почна да гледа вести, и тој некако се навикна на нивната апсурдност, па повеќе не ни обрнуваше внимание кога ќе слушнеше за нив.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Морам да признам дека се повеќе и повеќе се плашам кога ќе прочитам или ќе слушнам дека во нашата Македонија ќе имаат концерт мајстори од типот на: Ростопович, Карерас, Мехта.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- Денес кога ќе слушнам некоја песна од Јабука или пак Оркестар, чувствувам пријатно струење низ телото.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Ќе слушнам како славеј божем, случајно ќе ми запее на гранка.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Од цтрежот еднаш, или од мене сега, ќе слушнете неверојатни настани.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Знаеше дека пак ќе се вознемират, кога ќе слушнат дека летот на авионот е само по два дена.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Петра му го слуша само гласот, ги стиска забите и очите и кога ќе слушне дека е гладен, дека е лут што не се остава и за него во чинија или чипчак, ѝ доаѓа да крикне со сиот глас Неее!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Засекот што му ја претставуваше устата туку се отвораше и затвораше и сигурно тогаш ги пребројуваше купчињата или сламариците или огновите што везден тлееја, и пред да го пуштеа прстите од решетката ќе слушнеа како прашува Борис Биџов, тука ли е? Тука е! му велеа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
ЉУБА: Еве ќе слушнеш. Ти си ништо, бескорисен човек, шуплив орев, само површно одозгора позлатен, и никогаш нема ништо да создадеш, а секогаш ќе останеш она што - си, провинциски портретист, со мечта за некаква лазурна пештера.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Јана наеднаш се појави зад неговиот стол.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Ќе слушнеш вечерва. Ќе слушне и твојот пријател.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Знаете, не можеш да останеш рамнодушен кога ќе слушнеш вакво обвинение.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мојот манук веројатно ќе шизне кога ќе слушне за преграткава, му реков на суртукот за кого бев помислила дека си ти.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мајките, кога ќе слушнат дека им плаче бебето брзаат да го смират.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ќе си поиграат поединците со ваквата дарба извесно време, а потоа наеднаш изненадени и самите ќе откријат дека дарбата ги напуштила, а некој, на кого дотогаш воопшто не му обраќале внимание наеднаш ќе се јави и бесрамно ќе објави оти токму тој е единствениот кој е надарен со поглед во иднината, и сите поранешни јунаци, избезумени, ќе слушнат дека тој, новиот, всушност ним им заповеда и дека бара од нив часкум да се свртат назад.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кога би можела да ја спакувам среќата кога ќе слушнам дека доаѓаш, за да ти ја подарам!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Некогаш бев многу бесна на светот, носев вина, тегобност, но не можев да ти префрлам за мојот гнев и за она малку време што ни останува, а можевме да го поминеме заедно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ќе слушнам нешто што ќе ме навлече самиот да почнам да размислувам, и на крајот да дојдам до идејата. 26 Margina #10 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)