- Чекај уште десетина дена па ќе расцутиме заедно.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И секоја пролет, кога ќе расцутат првите јорговани чија модрина се истура и во Мајкините градини од нашите одамна напуштени куќи, над кои пловат облаците на семејството, меѓу небото и земјата, небаре исто како во сликите на Шагал, во мене се враќа споменот за Мајка.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Беа утврдени рокови: петолетки, десетолетки, кога земјата рајски ќе расцути, кога до небо ќе се извишат фабричките оџаци, кога ќе се описменат луѓето, кога однапред ќе се утврди колку ќе се произведе, колку нови кадри ќе се образуваат...
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Танцувам сама, го свивам телово, како ластар сум млад, само сонце и ќе расцути.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Секој одделно во модар простор ги населува сите свои ѕвезди и чека на она време кога на гранките место пупки ќе расцутат - птици.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)