Но нив, за да бидат раскажани, не им е местото овдека, туку некаде понатаму, во времињата во кои се случиле и кога ќе раскажуваме за нив.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
И без престан благиот шум на борјето над нив да шумоли ко пеење и паметење и вечен запис врз стеблата и каменот под кој лежат ветените за кои сал дабот, чамот, кленот, карпата, ридот, парчето ’рѓосано железо и штикот скршен ќе раскажува во времињата што допрва ќе дојдат...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Да видиме колку ти чини лозјето, па да направиме нов сенет уште колку ќе ми останеш борчлија и да ја свршиме работата...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ТЕОДОС: (Го прекинува.) Е, Арсене, сега соништа ќе раскажуваш! Остави!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Не е, - потврди гласот. – Градот тагува.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
И потоа? Што се случило потоа ѕвездите ќе раскажуваат.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Ти ќе раскажуваш, а јас ќе пишувам ѝ велев.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Дојде и Борис Калпак со долга пушка. „Готово е, Осип Сечковски и Трипун Караѓоз ќе го носат во Кукулино и Круме Арсов.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Вечерва Герасим од Побожјане ќе раскажува како се растуриле синовите на царот Сонце и царицата Месечина.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Можеби при средбата со другарките на првиот училиштен ден девојчињата ќе раскажуваат за мене...
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
во фурните повтор бол да се пече било што било, а што ќе биде не те прашаат што си видел не си видел и од отров како се прави слатко параден марш на стрвни црви и волци свечен танц на испотени надежи божем смртта никогаш не им е наменета на невините не запираат крадците на чисти души и небото немоќно пред нив грчи рамена колкав толкав животот за добивка се броел туристичките водичи отпосле ќе раскажуваат дека зад бодликавата жица славејот севезден колва од радоста на победата.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)