Тавел, не пишуваше класични сценарија, туку смислуваше ситуации кои ќе предизвикаат инцидент, односно предтекст којшто на протагонистите ќе им даде самодоверба и истовремено простор за импровизација.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ѕидот пораснал уште повеќе, па младата жена продолжила: „Збогум, раце мои малечки, што се пружавте низ телото, вие веќе нема да приготвувате храна, ниту волна ќе предете, ниту пак ќе се составувате околу вратот на саканиот.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Потоа можеш да пишуваш сè и сешто или да гледаш во ништо но таа секогаш ќе преде крај тебе – под, над, до твоето име.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
По цела ноќ, по цел ден, само не задевај го, тој ќе лежи до огништето или ќе се сонча на прозорот и ќе преде.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Она ќе ми везе, ќе ми плете, ќе ми ткае, ќе преде“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Одреден број од овие филмови е работен во форма на исповед (Suicide се состои од крупен план на рака со лузни од обиди за самоубиство и од off глас кој објаснува како дошло до тоа, а во Drunk протагонистот пред камерата пие шише алкохол, а неговиот монолог станува сè понеповрзан како пијанството зема замав) или им дава простор на протагонистите за исповед.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
И тогаш низ телото на младата жена поминале трпки, а нејзините молежливи очи упатиле поглед што го зборувал истото што би го кажале и подадените раце.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)