Престанувајќи да очекува што и да е од задгробниот живот и сосредоточувајќи ги сите ослободени сили на овоземниот живот, човекот веројатно ќе постигне животот на сите да им биде поднослив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Хероизмот и саможртвата на гемиџиите ги стопија илузиите кај некои чесни луѓе дека преку индивидуален хероизам и индивидуални терористички акции, како метод на дејствување, ќе постигне успех ослободителната борба на еден народ.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
А тоа е најхуманата, највисоката цел –секој човек да има живот без тегобност.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Кога ќе постигнеше гол на некој одлично среден германски стадион, спортските странички на весниците вадеа малечка вест за Мартин, секогаш со истата слика, онаа од матурското табло.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Владислав Ходасеевич го објаснил тоа со конгенијалноста на авторот кон очекувањата на публиката; Набоков како да извршил некоја “социјална порачка”: “Ако само нему (на гледачот - Иван Толстој) му предложите драма, која не бара толку голем напор и во исто време е уметнички квалитетна, кај гледачот ќе постигнете несомнен успех”.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)