„Ако треба“, всушност баш вака ми рече: „Ако треба ќе посадам бостан со дињи и со лубеници. И пченка ќе посеам.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
На оваа нива грутка од тебе ќе посеам класатка да никне со неа внучињата да ни ги храниш.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Орач в замав ќе посее ниви, - бело цутје ќе закити гранки, ќе загукат голабите сиви, - ќе оживат долови и странки.
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Сето тоа лошо се одразува на иднината на Македонија, на духовниот пат на развој мора да посееме добро семе, оти: кој денес ќе посее оган, утре ќе пожнее крвава бура Сега доаѓам до еден мал одговор на сите овие прашања: Мора добро да се изостри погледот- до таа мера што ќе има моќност или моќ за опсервација, веднаш да ги види сите добри или лоши нешта, и моќ притоа да ги одвои едното од другото.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Можеби ќе посееше по малку сомневање овде-онде, под претпоставка да се осмелев да го покажам некому.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)