Ја бара низ мислите девојката на која некогаш ѝ раскажуваше Што ќе пишува во писмото од нејзиниот младич утре што ќе ѝ го прати: На секој негов збор ѝ се надаваа, ѝ се поткреваа дојките,
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Јас ќе пишувам песни кои ти никогаш не ни ги читаш.
„Курвите на ѓаволот“
од Елена Велјановска
(2013)
Потоа го извади од пластичното кесе блокот со зелена хартија, го стави на работната маса, внимателно ги стутка пластичните кеси и ги фрли во кошницата за отпадоци, а потоа седна како да ќе пишува.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Не знам кој сè ќе ме оценува, ама до петката ќе пишува „екселент“ со кирилично писмо, без превод.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Логотетот се разведри; му се виде таа забелешка добра, па почна да му расправа на Филозофот дека отец Стефан успеал да сочини писмо едноставно, со кое наскоро ќе пишува целото царство.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
— Не ми кажа: дали ќе пишуваш против Југославија?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Секое пуштање в нужник, ќе чкртам, ќе пишувам: како сте другари, пишувајте, другари.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Г. С.: Даглас Хофстетер во воведот дава краток опис на нештата за кои ќе пишува навестувајќи ги така насладите што следуваат. M.G.: Every few decades an unknown author brings out a book of such depth, clarity, range wit, beauty and originality that is recognized as a major literary event.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
По весниците ќе пишува: „... страшната и неизлечива болест, „таа и таа”, што ја покоси Европа и е прогласена за чума на совремието, ја прошири личноста по име...“
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Ти ќе раскажуваш, а јас ќе пишувам ѝ велев.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Кому ќе пишувам? Немам повеќе никого.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Своевремено не му верував и на Патрик Крисман дека ќе го исполни даденото ветување да ја преведе книгата Времето на козите, но тој тоа го стори, не верував дека Едгар Морен ќе пишува предговор за мојата книга Балкански клуч, односно Брегот на егзилот, но тој тоа го стори...
20 февруари 2001 г.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Ги добив разгледниците од Арл и од Струга, но с уште го немам добиено писмото со критичките осврти на вашите книги објавени на француски јазик.
20 Feb. 2001
Dix jours арrѕ lаvоir сrit, je me suis enfin dсidе envoyer ma lеttrе Claude Durand, et sans oser la relire, car јаurаiѕ t sans doute plus tеntе de lui faire prendre le chemin da la corbeille papiers que celle de la poste. Au moment ou on сrit, on croit toujours exprimer vraiment sa реnѕе, mais quand on se relit un peu plus tard, on est, hlаѕ! оblig de reconnaitre que сеѕt loin dtrе le cas. Et maintenant je vous envoie une copie de cette lettre sans lаvоir non plus relue. Excusez-moi pour tout le dfаut et les lacunes quеllе vous parait рrѕеntеr.
Hlnе Leibowitz
P. S.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Ветува дека уште ќе пишува и се надева дека од неговите листови ќе можам нешто да искористам.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Погледнувајќи уште еднаш во мојата нетипична дипломатска биографија, не можеше а да не ме запраша: - Вие сте писател, меѓу другото. Веројатно еден ден ќе пишувате за мојата земја?
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Ќе пишувам постојано. Ќе дочекам сигурно да ја видам во земјата на наслутеното.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Секако, порано или подоцна, оние долу ќе го зaгубат трпението, ќе протестираат, ќе пишуваат писма до Парламентот, зошто никако не завршува изградбата на проклетата кула?
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Се спуштивме подолу, поминавме низ маглата, се наведнавме под долната граница на нашиот облак, погледнавме со двоглед и видовме како кон нашето градилиште, во концентрични кругови, се приближуваат жандармеријата, кралската гарда, полицијата, инспекцијата, баталјоните, војски, цела армија, и сите со заканувачки изглед, ѓавол да ги убие и да ги проголта.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Калуѓерите ќе палат кандила и ќе се молат, а јас ќе пишувам, ќе препишувам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Ете што е животот, рече Дуко Вендија, ништо не е. Пиши, бриши. Ќе пишуваш, пишуваш, рече, а смртта наеднаш сѐ ќе ти избрише.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И јас сам, така, на одење ќе пишувам букви: дали во правта на патот, дали во пепелта од огнот, на камењата кај што ќе најдам. Така учиш, со овега, со онега.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)