Тешко ни е кога некој што го сакаме ќе направи поинаков избор од нашиот, кога постои дисиденција во мислењата, дисјункција на желбите, кога ќе одлучи да живее поинаку отколку што ние живееме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
- Верувам дека тогаш заеднички сите ќе одлучиме за денот на веридбата. Мојот предлог е тоа да биде на Мала Богородица.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Денот кога ќе одлучеше од карпата да го издели каменот за обработка, за него беше голем ден, празник.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Ете, затоа не треба да им се лутиме на нашите театарџии кога ќе одлучат да не прават претстави во кои Дедо Мраз ги исполнува сите желби.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
– 2013 (Закон за работни односи) - субвенции и олеснувања за работодавачите кои ќе одлучат да вработат социјално ранливи категории или млади луѓе на сметка на државниот буџет
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“
од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски
(2015)
Не веруваше дека судот во Германија било што ќе одлучи без да ја сослуша. Мора да ја повикаат.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Добро, не е мал бројот на несреќниците на кои животот од многу причини ќе одлучи да им ја одземе силата.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Но некои од нив, или така ми се чини, не потклекнаа.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Односно, до престанок на дејствување доаѓа кога „така ќе одлучи надлежното тело на синдикатот, односно здружението на работодавачите, кое со статутот е овластено да одлучува“ за ова важно статусно прашање (чл. 28, ЗИДЗРО/окт.09); г) исто така, за прв пат, а со цел јакнење на социјалниот дијалог во државата и усогласување на конкретните мерки што се преземаат во сферата на економската, социјалната и развојната политика, се пропишува основање на едно советодавно тело, без поголеми изречни прерогативи за самостојно одлучување – наречено Економско- социјален совет, чијашто дејност се темели на потребата за трипартитна соработка меѓу Владата, репрезентативните синдикати и репрезентативните стопанските комори, при решавањето на економско- социјалните прашања и проблеми (чл. 246-247, ЗРО/05).
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Така е, Партијата ќе одлучи, потшепна Јагулче кон Трим Тоска, ами кој, не вие, пеперуткари.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Ако постојат повеќе барања, судот за сите тие барања по правило ќе одлучи со една пресуда.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Пред носењето на судиската одлука, единственото употребливо ‘право’ е мислењето на правниците [opinio iuris] – а, пак, тоа воопшто не е реално ‘право’, туку само претпоставка или, уште подобро, предвидување за тоа што ќе одлучи конкретниот судија во конкретниот предмет по кој постапува.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Одлуката за трошоците содржана во пресудата може да се напаѓа само со жалба на решение, ако истовремено не се напаѓа и одлуката за главната работа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Оти законите што ги носи државата сѐ уште не претставуваат ‘право’ – туку, во најдобар случај, тие се само ‘извори на правото’ [fontes iuris].
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
При т.н. споени парници, судот може да донесе и „делумна пресуда“ (в. чл. 315, ст.7 од ЗПП). 4. Со пресуда судот одлучува за главната работа и за споредните барања.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Во ова решение второстепениот суд ќе одлучи и кои спроведени дејствија, зафатени со суштествената повреда на одредбите на парничната постапка, се укинуваат (чл. 358, ст.1 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Ако јавноста на главната расправа била исклучена, изреката на пресудата секогаш ќе се прочита јавно, а судот ќе одлучи дали и во која мера ќе се исклучи јавноста при објавувањето на причините на пресудата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Второстепениот суд, со решение, ќе ја укине првостепената пресуда, ако утврди дека постои суштествена повреда на одредбите на парничната постапката и ќе го врати предметот до истиот првостепен суд или ќе му го отстапи на надлежниот првостепен суд заради одржување на нова главна расправа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Во таков случај одмерувањето на трошоците го врши претседателот на советот, а одлуката се внесува во писмениот состав на пресудата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Ако самиот оштетен поднесе кривична пријава или стави предлог за остварување на имотноправно барање во кривичната постапка ќе се смета дека со тоа ставил предлог за гонење.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Ако едната странка ја напаѓа пресудата само во поглед на трошоците, а другата во поглед на главната работа, повисокиот суд – со една одлука – ќе одлучи за обата правни лека (чл. 161, ЗПП). 133 Р.М. против Медицински центар Спор за укинати патни трошоци 1
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
6. Парничната постапка, меѓудругото, се прекинува и ко га: – странката која е правно лице ќе престане да постои, односно кога надлежниот орган правосилно ќе одлучи за забрана на работата; – ќе настапат правните последици од отворање на стечајна постапка; – тоа е определено со друг закон (чл. 200, ст.1, ал.4-5 и 8 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Предлог за гонење се поднесува до надлежниот јавен обвинител, а приватна тужба до надлежниот суд.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Реално постоечкото ‘право’ е всушност оној збир од правила што ги имаат утврдено судовите!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)