Во секој случај, си мислеше, ако се согласи да му верува, го има потребниот податок, то ест дека никој не е скриен во шумата, како што се соменва, то ест дека нема кој да го нападне оттаму в грб кога тој ќе нападне на Имотот?
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Не знам ни дали само така, со голи раце ќе нападнев на поганците, како што го сторив тоа со децата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Дури им претеа дека ќе чинат абер на аскерот во Витолиште и Битола, како и што го направија на многу места.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Скоро сите организациони луѓе или беа тргнати со нив, или се криеја од нив за да не паднат в очи утре кога ќе нападне аскер.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тиа ќе а ваќаат стената и оттука ќе нападнат некои задоцнети пазарџии и ќе и пљачкаат.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Јасно му беше: кога ќе нападне сувата ’рѓа, и најчеличните гради скапуваат.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Се шират - пишува грчкиот конзул со еден некоректен јазик - гласови дека и во самиот град Солун “Бугарите ќе извршат злосторства и со употреба на динамит“ ќе нападнат цркви и ноќни процесии по повод велигденските празници, како и други јавни установи, со цел да создадат паника и впечаток дека турската власт не може да обезбеди сигурност и оти тие се господари на земјата.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Си заплакаа Мариовците и се затресоа, гледајќи дека Турците се настрвија и пак ќе нападнат, ќе опљачкаат и ќе изгорат и други села. И не се излагаа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Направивме план кој каде и како ќе напаѓа и чекавме.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Ако елементот А се обиде да соработува а елементот Б нападне тогаш следниот пат ќе нападне и А.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)